09.00
Ξύπνημα. Κατά προσέγγιση πάντα αυτή την ώρα. Υπάρχει ένας περίεργος συνδυασμός σε μένα: μου αρέσει να κοιμάμαι πολύ αργά και να ξυπνάω πολύ νωρίς. Κάτι που δεν είναι εύκολο να πετύχω βέβαια… Με γοητεύει η ησυχία της νύχτας και απολαμβάνω να κάνω διάφορα τις νυχτερινές ώρες: να μελετώ, να ασχολούμαι με τα φυτά μου, να βλέπω ταινίες και οτιδήποτε άλλο – στο σπίτι όμως, όχι έξω. Και ταυτόχρονα μου αρέσει να ξυπνάω στις 6 το πρωί και να αξιοποιώ την ενέργεια που μου δίνει η έναρξη κάθε μέρας. Τα ωράριά μου διαφέρουν ανάλογα με τις υποχρεώσεις που έχω: στο θέατρο (τότε τελειώνω αργά το βράδυ) ή στην τηλεόραση (απαιτεί πολύ πρωινό ξύπνημα), επομένως κατά διαστήματα όλα αλλάζουν και όλα τα απολαμβάνω. Αυτή την περίοδο έχω θέατρο, αλλά δεν κοιμάμαι και τόσο αργά, άρα επιτυγχάνεται ένας συνδυασμός.
09.15
Χάδια με τη Σίφα μου, το υπέροχο ημίαιμο σκυλί μου. Της μιλάω κάθε πρωί, όπως και κάθε βράδυ, ενίοτε και μέσα στη μέρα, την ευχαριστώ που είναι στη ζωή μου. Από τη στιγμή που ξυπνάω ακούω κλασική μουσική. Το κάνω αρκετά χρόνια αυτό, αγαπώ την κλασική μουσική και μου είναι ευεργετικό αυτό το άκουσμα. Μετά γράφω σε ένα τετράδιο δέκα πράγματα για τα οποία λέω «ευχαριστώ» στη ζωή, κάτι που επίσης κάνω χρόνια. Και έτσι ξεκινάει η μέρα μου…
09.45
Κάποιες δουλειές στο σπίτι και μετά έρχεται η ώρα της… συνομιλίας με τα 120 φυτά μου. Μεγάλη αγάπη τούς έχω. Κι αυτά ακούν κλασική μουσική από τα ηχεία που έχω στο μπαλκόνι. Βλέπω αν κάτι χρειάζονται, πώς πάει το πότισμά τους, αν κάποιο χρειάζεται επιπλέον κλάδεμα, πέρα από την εποχή που τα κλαδεύω κανονικά, όπως πρέπει.
11.00
Τρώω το πρωινό μου και βγαίνω βόλτα με τη Σίφα μου στη γειτονιά. Σχεδόν πάντα η βόλτα της συνδυάζεται με εξωτερικές δουλειές, όπως ψώνια στο μανάβικο και ό,τι άλλο χρειαστεί. Περπατάμε περίπου 45 λεπτά και πάλι της μιλάω. Ενδεχομένως να φαίνομαι σε όσους μας βλέπουν σαν μια τρελή που μιλάει στο σκυλί της, αλλά δεν με νοιάζει. Μου αρέσει να της λέω πόσο την αγαπώ και πόσο όμορφη είναι και να τη βλέπω να χαίρεται. Καμιά φορά βάζω τα ακουστικά και αφιερώνω μέρος από τη βόλτα μας για να μιλήσω με τους φίλους μου.
12.30
Εχω βάλει στη Σίφα να φάει και έρχεται η ώρα να πιω τον ελληνικό καφέ μου και να μελετήσω τα λόγια μου για την παράσταση, να σκεφτώ πώς πήγε η χθεσινή πρόβα και να διορθώσω κάποια πράγματα. Αναλόγως με τα κέφια μου και τον χρόνο που έχω, διαβάζω και λίγο από το εκάστοτε βιβλίο που έχω ξεκινήσει. Ερωτα έχω με τα βιβλία από μικρό παιδί. Πάντα στην τσάντα μου υπάρχει ένα. Και όσο διαβάζω, μαγειρεύω κάτι για μεσημεριανό. Κάτι vegan, δεν τρώω γαλακτοκομικά ούτε ζωικά ή ζωάκια…
«Πριν κοιμηθώ σημειώνω σε ένα τετράδιο αυτά που θέλω. Μου αρέσει να το κάνω. Με επαναφέρει σε μια επαφή με τον εαυτό μου. Με τα ουσιαστικά μου».
15.00
Γυμναστική. Δεν γίνεται αλλιώς! Αγαπώ την υπέροχη αίσθηση μετά τη γυμναστική, όλες τις ορμόνες που εκρήγνυνται. Κάνω είτε γιόγκα είτε ασκήσεις εδάφους με λάστιχα και όργανα ή πάω για τρέξιμο. Είναι τρόπος ζωής πια για μένα. Και αυτή την περίοδο, με τη συγκεκριμένη παράσταση, «Σέρρα – Η ψυχή του Πόντου», η άθληση είναι απολύτως αναγκαία για να μπορέσω να αντεπεξέλθω στις απαιτήσεις που έχει.
16.30
Είναι η ώρα να φάω και να ετοιμαστώ να πάω για πρόβα.
18.00
Πρόβα. «Σέρρα». Μονόλογος. Σ’ αυτόν ξετυλίγεται η ιστορία του ποντιακού ελληνισμού από το 1915 έως το 1962, στην Τουρκία και στη Σοβιετική Ενωση. Το κινητό μπαίνει στο αθόρυβο και μέσα στην τσάντα και ο χρόνος σταματάει ή κυλάει με διαφορετικό τρόπο. Αγαπώ τις πρόβες σε όλα τα στάδια, αν και κάποιες φορές είναι δύσκολα. Ιδιαίτερα όμως αγαπώ τις τελευταίες πρόβες, στις οποίες γίνεται η σύνθεση: σκηνικά, κοστούμια, φώτα, μουσική. Δουλεύουν πολλοί άνθρωποι για να δημιουργηθεί ένα αρμονικό αποτέλεσμα.
23.00
Εχω φτάσει στο σπίτι μου, ευτυχώς αυτό το θέατρο είναι πολύ κοντά. Βόλτα με τη Σίφα μου και πάλι και επιστρέφω για να φάω κάτι ελαφρύ και να χαλαρώσω. Οι τρόποι γι’ αυτό ποικίλλουν. Μπορεί να δω μια ταινία, αλλά είναι πολύ πιθανό να βάλω μουσική και να αρχίσω να καθαρίζω το σπίτι, να περιποιούμαι τα φυτά μου, να πλέκω. Κάπως έτσι χαλαρώνω εγώ.
01.00
Ωρα για ύπνο. Πριν κοιμηθώ, όμως, σημειώνω σε ένα τετράδιο αυτά που θέλω. Μου αρέσει να το κάνω. Με επαναφέρει σε μια επαφή με τον εαυτό μου. Με τα ουσιαστικά μου. Χάδια με τη Σίφα μου. Την ευχαριστώ για μια ακόμα φορά που ήρθε στη ζωή μου. Το ίδιο κάνω και με τους ανθρώπους μου, θέλω κάθε μέρα να τους λέω ότι τους αγαπώ – έστω κι αν δεν το καταφέρνω πάντα γιατί ο ρυθμός της καθημερινότητας συχνά μας παρασύρει. Λέω κι ένα «ευχαριστώ» για τη μέρα που έζησα, ακόμα και αν ήταν δύσκολη. Αύριο πάλι…
Η Χρύσα Παπά πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Σέρρα – Η ψυχή του Πόντου», του Γιάννη Καλπούζου, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, στο θέατρο Πόλη (Φωκαίας 4 και Αριστοτέλους 87, πλατεία Βικτωρίας).