Βράδυ Κυριακής
Συναυλία έπειτα από καιρό, υπέροχοι καταρράκτες από νότες. Οι θεατές τόσο κοντά μεταξύ μας, άβολα στην αρχή. Πάλεψα αρκετή ώρα με την ανησυχία, πώς το αντέχαμε παλιότερα να ανακατεύονται οι εκπνοές μας με τις εκπνοές των άλλων, αλλά η μουσική με παρέσυρε, σκέφτηκα: Περνάμε τόσο ωραία, τι πειράζει να πεθάνουμε;
Πρωί Δευτέρας
Περιμένω ένα ζευγάρι για συμβουλευτική. Διατρέχω τις ειδήσεις, πάλι ένας άντρας σκότωσε τη γυναίκα του, θα τον χώριζε, είπε στους αστυνομικούς, θα γινόταν ο τελευταίος τροχός της αμάξης. «Επιασε το κεφάλι μου στα δυο του χέρια και το ’σφιγγε», μου λέει η γυναίκα, «με φοβερίζεις συνέχεια, με λες ηλίθιο», απαντά ο άντρας. Το ποτάμι αφρίζει, κατεβαίνει γεμάτο παιδιά και γονείς, τσακίζει τις γενιές – είσαι δικός μου, είσαι ένας ξένος, είσαι ο εχθρός. Η ιστορία της οικογένειας, η Ιστορία του κόσμου. Εξω από το παράθυρο η Ακρόπολη στο πρωινό φως, αναμετριόμαστε καθημερινά με τους αρχαίους, κάποτε νιώθεις Ιφιγένεια, μερικές φορές Αίας ή Μήδεια. Ποια είναι η δική μου θέση, ποια είναι η θέση μου όταν ο άντρας εχθρεύεται τη γυναίκα, όταν η γυναίκα παραμελεί το παιδί, όταν ο παππούς απλώνει το χέρι πάνω στην εγγονή, εξουσία εύκολη πάνω στον ανίσχυρο;
Γυρίζω απ’ το γραφείο, στην άκρη του δρόμου μηχανές της ομάδας ΔΙ.ΑΣ., δύο γυναίκες, τέσσερις άντρες, είναι νέοι και όμορφοι αλλά είναι πάνοπλοι. Στρέφουν προς το μέρος μου ένα βλέμμα αθώο, τα αγόρια τουλάχιστον, οι κοπέλες πιο υπεροπτικές. Να μην πέσεις στα χέρια τους, τα παιδιά ενός φίλου τα έσυραν ένα βράδυ, τα κράτησαν αναίτια, εύκολη η εξουσία πάνω στον ανίσχυρο. Το παιδί μου το θέλω Αντιγόνη ή Ισμήνη; (Οχι Αντιγόνη, παρακαλώ) Ποιος θα υπερασπιστεί τον άνθρωπο; Αν θελήσει να αντιδράσει, όταν η καρδιά του φουσκώνει, αν θελήσει να ζήσει, αν επιθυμήσει να μη δουλεύει απλό γρανάζι στην απρόσωπη μηχανή, αν επιθυμήσει να μαζεύει το φθινόπωρο μανιτάρια, να κοιμάται κάτω απ’ τα αστέρια το καλοκαίρι, να ξαπλώνει στα τριφύλλια την άνοιξη; Δεν απαγορεύεται, αλλά ούτε επιτρέπεται. Παιδιά προνομιούχα, ευφυή, χαρισματικά είναι διαρκώς ταλαιπωρημένα, ανήσυχα.
Κλεισμένα σε ασφυκτικά καλούπια δεν βλέπουν ορίζοντα – τι να κάνω γι’ αυτό; Και γι’ αυτόν που ξαπλώνει στα πεζοδρόμια, για εκείνον που στοιβάζεται μέσα σε συρματοπλέγματα πώς να μιλήσω; Διαβάζω Emmanuel Carrère, δυο αγόρια ασυνόδευτα στη δομή της Λέρου, το ένα λέει: «Εχασα τους γονείς μου και οι θείοι μου μ’ έδιωξαν, αλλά για τον Χασάν τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα, εκείνος δεν είχε κανέναν ούτε για να τον διώξει». Πώς έγινε έτσι αυτός ο κόσμος (έτσι ήταν πάντα), γιατί να φτάνει ως εμάς όλη η φρίκη (πρέπει να γνωρίζουμε), ποιοι είναι οι ένοχοι (αθώοι θεατές δεν υπάρχουν), θα χρειαστούν ηρωισμοί.
«Ολα συνωθούνται να προφτάσουν το αύριο, το τέλος του πλανήτη, τη συντέλεια του κόσμου, όλα πιέζουν: Η ζωή είναι αυτή η στιγμή, ζήσε».
Αναμετριόμαστε καθημερινά με το ιδανικό, την Αντιγόνη, τον Αχιλλέα, τον Αθανάσιο Διάκο, την Μπουμπουλίνα, διαρκής αγώνας για την ελευθερία μέσα στο σώμα, στα σπλάχνα. Ποιος θα το εκπροσωπήσει αυτό, ποιο κόμμα, ποια πολιτική;
Πέφτει το βράδυ
Εχεις να κόψεις τη σαλάτα, έχεις να δηλώσεις το self-test, έχεις να βάλεις για ύπνο το ανυπότακτο παιδί, έχεις να βγάλεις τον σκύλο, έχεις να ταΐσεις τη γάτα, έχεις να ξεπαγώσεις το κρέας, έχεις να φτιάξεις σάντουιτς για το σχολείο, έχεις να γεμίσεις το πλυντήριο πιάτων, έχεις να προγραμματίσεις το πλυντήριο ρούχων, έχεις να συγχωρήσεις τον εαυτό σου για όσα δεν πρόλαβες να κάνεις σήμερα, έχεις να ηρεμήσεις για να μπορέσεις να κοιμηθείς.
Θα δεις μια σειρά, το κακό τιμωρείται, επικρατεί το καλό, τελευταία κι αυτό ακόμη είναι ατελές και θλιμμένο, προβληματικό. Κάτι σου λείπει την ώρα που πας να ξαπλώσεις, κάνεις μεταβολή, μπαίνεις στην κουζίνα, ένα ζεστό με μέλι, ένα τελευταίο μπισκότο. Ούτε αυτό αρκεί, ας χαζέψω στο Ιντερνετ, η ώρα περνάει, είναι μία και είκοσι, είναι δύο παρά δέκα, ξεχειλώνω τη διάρκεια της νύχτας, συρρικνώνω τις ώρες του ύπνου. Το όνειρο έρχεται γεμάτο ανθρώπους, γεμάτο χώρους, αντικείμενα, χρώματα, όλα συνωθούνται να προφτάσουν το αύριο, το τέλος του πλανήτη, τη συντέλεια του κόσμου, όλα πιέζουν: Η ζωή είναι αυτή η στιγμή, ζήσε.
Το ποιητικό της βιβλίο «Αντιγόνη, μια Κόρη, μια Χώρα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγρα.