Χάρις σε έναν εμπνευσμένο δάσκαλό του στο σχολείο, ο νεαρός Πολ Μακάρτνεϊ αγάπησε τη λογοτεχνία. «Αν οι Μπιτλς είχαν αποτύχει, θα γινόμουν δάσκαλος», εξομολογείται στο νέο βιβλίο του «Πολ Μακάρτνεϊ: Οι στίχοι» (εκδ. Penguin).
Μια γενιά Βρετανών μαθητών έχασε έναν, πιθανώς, καλό δάσκαλο. Πάντως η τραγουδοποιία κέρδισε σίγουρα έναν από τους σημαντικότερους συνθέτες των τελευταίων 70 χρόνων.
Η έκδοση, στην οποία παρουσιάζονται η ζωή και η τέχνη του μέσα από το πρίσμα 154 τραγουδιών που γράφτηκαν από το 1956 έως σήμερα, κυκλοφόρησε παράλληλα με το άνοιγμα ανάλογης έκθεσης στη Βρετανική Βιβλιοθήκη με υλικό από το προσωπικό του αρχείο, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά. Ανάμεσά τους, χειρόγραφα στίχων, φωτογραφίες, προσωπικά αντικείμενα, μια ζωγραφιά που έκανε ο ίδιος, ενθυμήματα, μια καρτ ποστάλ των Μπιτλς από το Αμβούργο, επίσης μια παρτιτούρα του παραγωγού Τζορτζ Μάρτιν για το «Yesterday» κ.ά., που φωτίζουν την ιστορία διάσημων τραγουδιών.
Στο βιβλίο του τα τραγούδια είναι ταξινομημένα αλφαβητικά. Παρουσιάζονται στίχοι και οι περιστάσεις στις οποίες γράφτηκαν, οι άνθρωποι και οι τόποι που τον ενέπνευσαν, αλλά και τι πιστεύει γι’ αυτούς τους στίχους σήμερα. Στην έκθεση, ανάμεσα στα αντικείμενα παρουσιάζονται και οι πρόχειροι στίχοι του «Hard day’s Night» γραμμένοι στην πίσω όψη μιας κάρτας γενεθλίων. Το συγκινητικό, όμως, είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις μπορεί κανείς να ανακαλύψει τις λογοτεχνικές επιρροές του Πολ Μακάρτνεϊ, ανάμεσα στις οποίες είναι ο Σαίξπηρ, ο Κάρολος Ντίκενς καθώς και η Βιρτζίνια Γουλφ.
Στο βιβλίο του το διάσημο «σκαθάρι» αναφέρεται επίσης στον Ντίλαν Τόμας, στον Οσκαρ Ουάιλντ, στον Αλεν Γκίνσμπεργκ, στον Ευγένιο Ο’ Νιλ και στον Ιψεν, και υπογραμμίζει ότι η σπίθα που γέννησε την αγάπη του για τη λογοτεχνία ήταν ο φιλόλογός του Αλαν Ντέρμπαντ.
«Ενέπνευσε την αγάπη μου για το διάβασμα και άνοιξε τόσο πολύ τους ορίζοντές μου, ώστε για λίγο ζούσα σε ένα φανταστικό κόσμο ζωγραφισμένο από τα βιβλία».
Είναι αλήθεια ότι την τελευταία δεκαετία, τα σημαντικότερα βρετανικά και αμερικανικά μουσεία έχουν ανακαλύψει το ροκ που, βέβαια, δεν είναι πια ένα νέο επαναστατικό είδος αλλά ανήκει στην ιστορία του 20ού αι. Εχουν μάλιστα σχεδιάσει μεγάλες εκθέσεις για το σύνολο του τραγουδιού, όπως για τους Ρόλινγκ Στόουνς, τον Ντέιβιντ Μπόουι κ.ά. Αλλά κανένα δεν έχει εστιάσει στους στίχους ενός από τους διάσημους δημιουργούς του ροκ. Ούτε καν του Μπομπ Ντίλαν…