Η αίθουσα της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Λβιβ έχει αδειάσει από μουσικά όργανα. Στη μια άκρη υπάρχουν μαζεμένα τα ογκώδη κρουστά και στην άλλη ένα πιάνο σκεπασμένο με προστατευτικό κάλυμμα. Τα καθίσματα είναι όλα καλυμμένα και οι πολυέλαιοι σβηστοί. Το μόνο που θυμίζει κάτι από την παλιά αίγλη της αίθουσας μουσικής, που βρίσκεται στο κέντρο του Λβιβ, στην πολιτιστική πρωτεύουσα της Ουκρανίας και μάλιστα στην Οδό Τσαϊκόφσκι 7, είναι το επιβλητικό εκκλησιαστικό όργανο στο κέντρο της σκηνής. Στον υπόλοιπο χώρο βρίσκονται διάσπαρτα κιβώτια και κούτες που προορίζονται για τους Ουκρανούς στρατιώτες και τους πρόσφυγες.
«Λαμβάνουμε καθημερινά αιτήματα για ρούχα, φάρμακα, τρόφιμα για τον στρατό μας και τους πρόσφυγες και τα πιο πολλά τα στέλνουμε ανατολικά», λέει στην «Κ» η Οκζάνα Κούλικ, που είναι υπεύθυνη για τη συλλογή της ανθρωπιστικής βοήθειας. Από την έναρξη της ρωσικής εισβολής, η μουσικός της Συμφωνικής Ορχήστρας του Λβιβ και αρπίστρια άφησε στην άκρη τη μουσική της και περνάει όλες τις ώρες της μέρας της συλλέγοντας και διανέμοντας τη βοήθεια σε αγαθά και εξοπλισμό που έρχεται στην πόλη της δυτικής Ουκρανίας απ’ όλο τον κόσμο. «Ημουν στη διοίκηση της ορχήστρας και τώρα διοικώ αυτή την εθελοντική ομάδα που στήθηκε από το 2014 για να στέλνει βοήθεια στην ανατολική Ουκρανία», προσθέτει.
Καθημερινά, σημειώνει, ζει με τον φόβο μιας επίθεσης. Οταν ξαπλώνει στο κρεβάτι της το βράδυ δεν ξέρει αν θα κοιμηθεί όλη τη νύχτα. «Δεν ξέρω τι να περιμένω, υπάρχει ένας μόνιμος φόβος», μας λέει και γι’ αυτό προσπαθεί να είναι προετοιμασμένη για όλα. Στο σπίτι της έχει έτοιμο ένα μικρό σακίδιο για τη διανυκτέρευσή της στα καταφύγια της πόλης και ένα μεγαλύτερο με τα ταξιδιωτικά της έγγραφα για το ενδεχόμενο που θα χρειαστεί να εγκαταλείψει την αγαπημένη της πόλη. «Δεν θέλω να φύγω αλλά ίσως χρειαστεί. Ελπίζω ότι το Λβιβ θα παραμείνει ένα ασφαλές μέρος», λέει.
Στα κοινωνικά δίκτυα η σελίδα της Συμφωνικής Ορχήστρας του Λβιβ και της Φιλαρμονικής Ορχήστρας είναι γεμάτη με φωτογραφίες και βίντεο από τη συγκέντρωση του υλικού και τη διανομή του σε στρατιώτες: γάζες, επίδεσμοι, φάρμακα, στρατιωτικοί φακοί, φαγητό και διάφορα άλλα χαρτοκιβώτια φεύγουν από έναν χώρο που πριν από έναν μήνα έσφυζε από ζωή και μουσική. Η Κούλικ δεν έχει όρεξη ή κίνητρο για να παίξει την άρπα της, όχι μέχρι να γυρίσει η ειρήνη, όπως λέει, αλλά θα συμμετέχει στη διαδικτυακή συναυλία που ετοιμάζει η ορχήστρα για τις 24 Μαρτίου με την «Ηρωική» Συμφωνία αρ. 3 του Μπετόβεν. «Πιστεύω στην κυβέρνησή μας», λέει πριν μας αφήσει για να επιστρέψει στη δουλειά της, «εύχομαι να μπορούμε να είμαστε ανεξάρτητοι, ελεύθεροι, να αποφασίζουμε εμείς για τον τρόπο που θα ζούμε».
