«Ο βασιλιάς είναι γυμνός. Ο εικοστός πρώτος αιώνας δεν αφήνει περιθώρια για δικαιολογίες και αυταπάτες». Ο φωτογράφος Γιάννης Ρουσάκης, επί σειρά ετών στο εξωτερικό, σε Ασία και Ευρώπη, επιστρέφει για μια έκθεση στην Αθήνα. Μια έκθεση διαφορετική. Θα έλεγε κανείς πως είναι το απόσταγμα μιας πολυετούς εμπειρίας μέσα σε διαφορετικές κοινωνίες, με τις εντάσεις που γεννάει η εποχή μας. Με μια σειρά ψηφιακών κολάζ υπό τον τίτλο «Live Like This», ο Γιάννης Ρουσάκης υπερβαίνει και τον εαυτό του και τα εκφραστικά του μέσα για να καταθέσει έναν γλυκόπικρο σχολιασμό για τη σημερινή κοινωνία. «Οι ήρωές μου ζουν την κατάρρευση μιας μεταπολεμικής αφήγησης ευημερίας και ασφάλειας πάνω στην οποία στήριξαν τις ζωές τους και τον αυτοπροσδιορισμό τους. Ισως νιώθουν εξαπατημένοι και βουβά συμμέτοχοι σε πράγματα στα οποία έπρεπε να αντιδράσουν νωρίτερα».
Η έκθεση του Γιάννη Ρουσάκη εγκαινιάζεται το Σάββατο 16 Απριλίου στον πολιτιστικό χώρο της Macart (Λένορμαν 244, από τις 11.00 έως τις 19.00 για τα εγκαίνια και με διάρκεια έως τις 28 Μαΐου). Η Macart, δημιούργημα του Μιχάλη Βαρουξή, είναι πασίγνωστη στον εικαστικό κόσμο για την ποιότητα των εκτυπωτικών εργασιών. Θαυμάσιες εκδόσεις έχουν γεννηθεί εκεί. Αλλά ο Μιχάλης Βαρουξής στηρίζει και τη διοργάνωση εκθέσεων στον χώρο του, στηρίζει καλλιτέχνες, είναι ο ίδιος δημιουργικά ανήσυχος.
Ο Γιάννης Ρουσάκης μας προσκαλεί στο ψευδαισθητικό σύμπαν του, έναν κόσμο γεμάτο πικρούς συμβολισμούς.
Οι δημιουργίες του Γιάννη Ρουσάκη είναι πρωτίστως έργα υψηλής αισθητικής σύλληψης και εκτέλεσης. Είναι κόσμοι υβριδικοί, κόσμοι σε ρευστά σημεία μεταιχμίων, συρραφών και συνόρων χαραγμένων για να παραβιάζονται. Ο Ρουσάκης μιλάει εμμέσως πλην σαφώς για την κουλτούρα του ναρκισσισμού, για τον ατομικισμό και τον κυνισμό που ενισχύονται από τα ψηφιακά πεδία των κοινωνικών δικτύων. Μιλάει για το υπαρξιακό κενό και τον τρόμο του άγραφου μέλλοντος. Ολα αυτά «τρέχουν μαζί με τα βασικά μεγάλα υπαρξιακά μοτίβα», λέει ο Γιάννης Ρουσάκης, «την κωμικοτραγική θέση των ανθρώπων σε μια πραγματικότητα καλειδοσκοπική τόσο μεγαλύτερη από αυτούς, την απώλεια νοήματος, την καθημερινότητα ως αστείο μέσα από την αμείλικτη επίγνωση του κύκλου της ζωής και του θανάτου, το γεγονός ότι παίρνουμε τους εαυτούς μας και τις απόψεις μας πολύ σοβαρά, ενώ δεν έχουμε ιδέα για τίποτα».
Ο Γιάννης Ρουσάκης μάς δίνει εικόνες. Μέσα σε αυτό το ψευδεπίγραφο σύμπαν, «ο θεατής θα περιπλανάται με απατηλή οικειότητα, με μια αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά. Προσπάθησα να αγγίξω τα θέματα με τρόπο υπερρεαλιστικό, με εναλλαγή/συνύπαρξη τραγικού και κωμικού, σοβαρού και αστείου, με αντιπαράθεση τετριμμένου και εξωφρενικού/ονειρικού, ακροβατώντας μεταξύ κυνισμού και βαθιάς τρυφερότητας».
Ως μέσον το ψηφιακό κολάζ έχει διεθνή διάχυση. «Το χαίρομαι και το γλεντάω σαν διαδικασία, με κάνει να νιώθω ελεύθερος, μπορώ να δουλέψω με τρόπο αυθόρμητο και άμεσο», λέει ο Γιάννης Ρουσάκης. «Με τη φωτογραφία πάντα νιώθω ένα ιδιαίτερο βάρος ευθύνης, ειδικά όταν δουλεύω με ανθρώπους που με εμπιστεύονται. Στο κολάζ όμως η διαδικασία είναι εντελώς προσωπική και ελαφρώς αναρχική. Είμαι μόνος με τις αναφορές, τις διαθέσεις, τις εμμονές μου, ελέγχω πλήρως το υλικό και ορμάω με κέφια προς σουρεαλιστικές κατευθύνσεις».