Kurt Vile
Watch My Moves
Verve Records
Αρκετοί την περίμεναν, λίγοι την απόλαυσαν εκείνη την εμφάνιση του Κερτ Βάιλ στο Gagarin, πριν από οκτώ χρόνια. Λίγο οι διαδηλώσεις που είχαν προκαλέσει μποτιλιάρισμα και καθυστερήσεις, λίγο το να βλέπεις έναν ροκ συναυλιακό χώρο διάσπαρτο για πρώτη φορά με τραπεζοκαθίσματα που παρέπεμπαν σε άλλου είδους διασκέδαση, λίγο η επιλογή του καλλιτέχνη να παίξει χωρίς μπάντα, και κάπως έτσι τα μουρμουρητά δεν έλειψαν.
Και όμως. Ο Αμερικανός indie folk τραγουδοποιός (και συνονόματος του Γερμανού συνθέτη Κουρτ Βάιλ) έμοιαζε να μην κλονίζεται, να μην αμφισβητεί τη συναισθηματική πυξίδα του, μέχρι που στο τέλος κατάφερε να μοιραστεί ειλικρινά με μια μερίδα του κοινού τους εξομολογητικούς στίχους και τις νωχελικές μελωδίες του και να κρατήσει εκτός αιθούσης την εξαντλητική καθημερινότητα, με έναν δικό του τρόπο.
Μπορεί και να τον είχε ανακαλύψει όταν ηχογραφούσε ερασιτεχνικά, στο σπίτι του στη Φιλαδέλφεια, ενώ εργαζόταν σαν οδηγός «κλαρκ» – ο παραλληλισμός με τον ποιητή-οδηγό Ανταμ Ντράιβερ στο «Πάτερσον» του Τζάρμους είναι αναπόφευκτος. Μπορεί, επίσης, να οραματίστηκε έναν ανάλογο στόχο όταν στα δεκατέσσερά του πήρε δώρο από τον πατέρα του ένα μπάντζο, το οποίο έπαιξε λες και ήταν κιθάρα. Και σίγουρα τον δικό του πια δρόμο ξεκίνησε να τον βαδίζει με σιγουριά κάπου το 2008, όταν άφησε την μπάντα του, τους ανερχόμενους τότε The War On Drugs, φοβούμενος ότι η φήμη και οι υποχρεώσεις τους θα κατέπνιγαν τα πιο προσωπικά του όνειρα.
Μια τέτοια αψηφισιά χαρακτηρίζει και το ένατο άλμπουμ του Κερτ Βάιλ, «Watch My Moves». Οχι, ο Αμερικανός δεν έχει τροποποιήσει τα συστατικά που τον έκαναν διεθνώς αγαπητό: εκείνες οι νωχελικές και ηλιόλουστες μελωδίες παιγμένες από ψυχεδελικές κιθάρες, οι γειωμένοι στη ζωή των κανονικών ανθρώπων στίχοι (προφανής επιρροή από τον Μπρους Σπρίνγκστιν, τον οποίον ο Βάιλ τιμά εδώ με μια διασκευή στο «Wages of Sin»), η γενικώς αφτιασίδωτη αισθητική, είναι όλα παρόντα και εμπλουτισμένα κατά τόπους –σε κομμάτια όπως «Flyin (Like a Fast Train)», «Like Exploding Stones» και «Mount Airy Hill (Way Gone)»– με την απογυμνωμένη τρυφερότητα των Magnetic Fields ή με την αίσθηση της νυχτερινής περιπλάνησης, με την οποία οι Kavinsky έντυναν τον Ράιαν Γκόσλινγκ στο «Drive».
Κυρίως όμως ο Κερτ Βάιλ, ελαφρώς αδιάφορος για το απολύτως ακριβές, για το καλλιτεχνικά σταθμισμένο και για άλλες μηχανιστικές αρετές, αφήνεται να ταξιδέψει, να παίξει, πρωτίστως, με όργανα-παιχνίδια που πλέον γνωρίζει καλά: το εναρκτήριο «Goin on a Plane Today» είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Δεν ξέρουμε αν έχει κατακτήσει τη σοβαρότητα που έχουν τα παιδιά όταν παίζουν, για την οποία έκανε λόγο ο Νίτσε, σίγουρα όμως, καθώς και το στυλ του παραμένει ελαφρώς μετεφηβικό –με στενά τζιν, χαχόλικα πουκάμισα και μαλλούρα–, μοιάζει με έναν φίλο που ενώ έχει σαρανταρίσει εσύ τον επιπλήττεις για διάφορες επιπολαιότητες, εκείνος χαμογελάει, προτείνει λίγη χαλαρότητα, και εσύ θυμώνεις γιατί ξέρεις ότι έχει δίκιο.
B-side
50 εκατ. λίρες Αγγλίας θα κοστίσει η ανακαίνιση της Manchester Arena, του δεύτερου μεγαλύτερου κλειστού συναυλιακού χώρου της Ευρώπης (μετά το Sportpaleis της Αμβέρσας), που έχει φιλοξενήσει από τους ντόπιους Oasis, μέχρι τους Λουτσιάνο Παβαρότι, Νταϊάνα Ρος, Μπίλι Αϊλις κ.ά. Ο σχεδιασμός της διαχειρίστριας ASM Global εντάσσεται, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, στις διεθνείς ανακατατάξεις στη βιομηχανία της διασκέδασης, που αναμένεται να αυξήσουν την προσφορά και τη ζήτηση των μεγάλων συναυλιών.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr