«Γεννήθηκα στην Κηφισιά, που τότε είχε πολλά σιτάρια, πολλές λάσπες και αλάνες. Ενα σούρουπο το καλοκαίρι, ήμουν πολύ μικρή, είδα απέναντι στον ορίζοντα μια εικόνα με ανθρώπους πάνω που κινούνταν. Ηταν το θερινό σινεμά του Φοίνικα, για εμένα όμως ήταν κάτι σαν το πρώτο μου UFO. Από τότε, πέντε χρόνων, αποφάσισα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός». Αυτά είχε πει η Ανέζα Παπαδοπούλου (1957-2022), η οποία έφυγε την περασμένη Παρασκευή από τη ζωή σε ηλικία 65 ετών, όταν πριν από μερικά χρόνια παρέστη σε εκδήλωση προς τιμήν της στη Θεσσαλονίκη. Τον θάνατό της από καρκίνο γνωστοποίησε ο Αστέριος Πελτέκης, καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, στο οποίο η Παπαδοπούλου αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής και της καλλιτεχνικής πορείας της.
Ηταν άλλωστε στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ και στην πόλη της Θεσσαλονίκης εκεί όπου έκανε τα πρώτα της βήματα στο σανίδι το 1974, ενώ στη συνέχεια και για περίπου δύο δεκαετίες συμμετείχε σε 19 παραστάσεις του οργανισμού, συνεργαζόμενη με μερικούς από τους σημαντικότερους θεατρικούς σκηνοθέτες. Το ίδιο το ΚΘΒΕ στην «αποχαιρετιστήρια» ανακοίνωσή του θυμάται ως «συγκλονιστικές» τις ερμηνείες της στη «Γέρμα», στον ομώνυμο ρόλο, στη «Μάνα Κουράγιο» ως βουβή Κατερίνα και στην «Οπερα της Πεντάρας» ως Πόλυ. Αμέσως μετά η Παπαδοπούλου υπήρξε βασική συνεργάτιδα για δύο σεζόν και με τους θρυλικούς «Αγαμους Θύτες».
Εκεί, ωστόσο, που το σπουδαίο ταλέντο και το υποκριτικό βάθος της Ανέζας Παπαδοπούλου άγγιξε για τα καλά το ευρύ κοινό ήταν με τη «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη. Η ίδια εξέφραζε συχνά την ευγνωμοσύνη της στον Ελληνα κινηματογραφιστή αλλά και στην Ιωάννα Καρυστιάνη, που της έδωσαν την ευκαιρία να συμμετάσχει σε αυτό που θεωρούσε μια από τις ωραιότερες εμπειρίες όχι μόνο της καριέρας αλλά και της ζωής της. Στην ταινία υποδύεται τη Μίνα, τη μητέρα δηλαδή της Ορσας (Πηνελόπη Τσιλίκα) και της Μόσχας (Σοφία Κόκκαλη), των δύο κοριτσιών από την Ανδρο που η μοίρα τους το έχει να παντρευτούν καπετάνιο, ακριβώς όπως και εκείνη. Ο κομβικός ρόλος της μάνας, του θεμελίου λίθου του σπιτιού, γίνεται ακόμα πιο σημαντικός χάρη στη δική της απέριττη απόδοση, που εκφράζει τον βουβό πόνο δίχως να ξεπέφτει ούτε μια στιγμή στο μελόδραμα.
Την τελευταία δεκαετία η Ανέζα Παπαδοπούλου συνέχισε να υπηρετεί το αγαπημένο της θέατρο. Επαιξε στο «Ενας άνθρωπος για όλες τις εποχές» του Εθνικού, στην «Αντιγόνη» και στις «Βάκχες» το 2016 και το 2017, αντιστοίχως, ενώ η τελευταία της παράσταση ήταν στις «Ευτυχισμένες μέρες» το 2020, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Σάββα Στρούμπου.