«Eχοντας γνωρίσει και συνεργαστεί τα τελευταία είκοσι χρόνια με γυναίκες από όλο τον κόσμο, είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τις διαδρομές της ζωής τους. Ζωές δύσκολες, περίπλοκες, μυθιστορηματικές. Ζωές που γνώρισαν βία, πόλεμο, ανισότητα, περιθωριοποίηση και που κλήθηκαν να επιβιώσουν, να δημιουργήσουν και να ξεχωρίσουν μέσα από εμπόδια που έμοιαζαν ανυπέρβλητα. Το βιβλίο αυτό γεννήθηκε σαν μια ανάγκη να τις καλέσω να μοιραστούν αλήθειες που δεν είχαν πει ποτέ». Το βιβλίο στο οποίo αναφέρεται η δημοσιογράφος και κοινωνική επιχειρηματίας Ελισάβετ Φιλιππούλη είναι η πιο πρόσφατη συγγραφική δουλειά της.
«Οι γυναίκες προς την ανθρωπότητα – Ιστορίες επιβίωσης και επιτυχίας» είναι ένα «ραντεβού», όπως το περιγράφει η ίδια, με όλες αυτές τις γυναίκες που γνώρισε. Στις σελίδες του, «καθεμία μοιράζεται ένα σημαντικό κομμάτι από τη ζωή της και ανάμεσα στους διαδρόμους των αναμνήσεών της βρίσκουμε καθρέφτες που αντανακλούν τη δική μας ζωή. Σαν ιστορία και σαν μυθιστορία. Το βιβλίο αυτό είναι μια ανταλλαγή διαδρομών ζωής, διαδρομών που διασταυρώνονται με έναν μαγικό τρόπο».
Ολοι μας έχουμε περάσει τραύματα, στην παιδική ή στην ενήλικη ζωή μας. Είναι σαν εσωτερικές φωνές αμφισβήτησης που μας εμποδίζουν να βρούμε εσωτερική ισορροπία.
Περιέχει τριάντα οκτώ επιστολές γυναικών, πολιτικών, συγγραφέων, ηθοποιών, ακτιβιστριών, επιχειρηματιών, δημοσιογράφων, από δεκαεννέα χώρες, οι οποίες μοιράζονται τις προσωπικές τους ιστορίες. Η πρωτότυπη έκδοση κυκλοφόρησε διεθνώς τον Ιούλιο του 2021 από τον εκδοτικό οίκο Bloomsbury – στην ελληνική έκδοση συμπεριλαμβάνονται επιστολές των Μαριάννας Β. Βαρδινογιάννη, Εύας Καϊλή, Σίας Κοσιώνη, Μιμής Ντενίση, Βίκυς Κουρμούζη-Πράις. Μεταξύ άλλων, η πολυβραβευμένη μυθιστοριογράφος Ελίφ Σαφάκ στέλνει μια επιστολή στην πρωθυπουργό της Νέας Ζηλανδίας Τζασίντα Αρντερν, η παρουσιάστρια της βρετανικής τηλεόρασης και ακτιβίστρια Τζουν Σάρπονγκ απευθύνεται στο πρότυπό της, τη διάσημη σχεδιάστρια μόδας Νταϊάν φον Φίρστενμπεργκ, η πριγκίπισσα Σουμάγια της Ιορδανίας στις δύο γιαγιάδες της, η Αγγλίδα επιχειρηματίας Αναμπελ Κάρμελ αποκαλύπτει τον πόνο της από την απώλεια του πρώτου παιδιού της.
«Ολοι μας έχουμε περάσει τραύματα, στην παιδική ή στην ενήλικη ζωή μας», λέει η Ελισάβετ Φιλιππούλη. «Τα τραύματα αυτά είναι σαν εσωτερικές φωνές αμφισβήτησης που μας εμποδίζουν να βρούμε εσωτερική ισορροπία. Οπως οι μαύρες τρύπες του Διαστήματος, είναι πληγές μέσα στην ψυχή μας που μας ρουφάνε. Συχνά βασανιζόμαστε από αισθήματα ενοχής, ντροπής, αποτυχίας, πιστεύοντας πως κάτι δεν κάνουμε σωστά. Κι όμως δεν είναι έτσι.
Το βιβλίο γράφτηκε για να περάσει το μήνυμα πως καμία μας δεν είναι μόνη στην ανασφάλεια, στην αυτοαμφισβήτηση, στις προσβολές ή ακόμη και στην καταπίεση που δεχόμαστε. Εχουμε μέσα μας ανεξάντλητη δύναμη να σταθούμε στα πόδια μας και να αγγίξουμε τα όνειρά μας, σπάζοντας στερεότυπα και μην επιτρέποντας σε κανέναν να παραβιάζει τα όρια της αξιοπρέπειάς μας».
Ο φεμινισμός δεν θα είχε λόγο ύπαρξης σε έναν δίκαιο κόσμο
Η Ελισάβετ Φιλιππούλη, έπειτα από μια επιτυχημένη διαδρομή ως δημοσιογράφος σε ελληνικά και διεθνή έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης, πέρασε στον στίβο της κοινωνικής επιχειρηματικότητας. Το 2018 δημιούργησε τον οργανισμό Athena40, ο οποίος εξελίχθηκε σε μια διεθνή πλατφόρμα που προωθεί καινοτόμες πρωτοβουλίες και έχει προσελκύσει γυναίκες από διαφορετικές κουλτούρες με στόχο τη δικτύωση και την αλληλοϋποστήριξη. Αυτοπροσδιορίζεται ως φεμινίστρια. Πώς όμως ορίζει τον φεμινισμό; «Για εμένα ο φεμινισμός είναι η δυνατότητα κάθε ανθρώπου να τον αντιμετωπίζουν ισότιμα, να τον σέβονται γι’ αυτό που είναι, να ακούν τη φωνή του και να την υπολογίζουν. Ο φεμινισμός παλεύει για όλα τα φύλα και το δικαίωμά τους στον αυτοπροσδιορισμό και στην αξιοπρέπεια. Ο φεμινισμός αγωνίζεται για τον αλληλοσεβασμό, για την ελευθερία να καλλιεργεί κανείς την ανεξαρτησία του νου και της αυτοδιάθεσής του. Σε έναν δίκαιο και αληθινά ισότιμο κόσμο ο φεμινισμός δεν θα είχε λόγο ύπαρξης».
Στο βιβλίο επιχειρηματολογεί ότι η ανθρωπότητα πληρώνει βαρύ τίμημα εξαιτίας της άδικης μεταχείρισης των δύο φύλων, άποψη που αναλύει στη συνέντευξή μας: «Εάν κοιτάξουμε τα στατιστικά των τελευταίων δεκαετιών, θα δούμε πως έχουμε περισσότερες γυναίκες σε κέντρα λήψης αποφάσεων. Από την άλλη όμως, οι γυναίκες έχουν μικρότερους μισθούς και είναι οι πρώτες που χάνουν τη μόνιμη εργασία τους όταν ξεσπούν οικονομικές κρίσεις. Επίσης, η πανδημία του κορωνοϊού έχει επιδεινώσει τις προοπτικές της καριέρας τους δυσανάλογα σε σχέση με τους άνδρες. Ας μην ξεχνάμε και το ότι οι γυναίκες παγκοσμίως αφιερώνουν 2,5 δισεκατομμύρια ώρες απλήρωτης, ανασφάλιστης καθημερινής εργασίας. Το μοντέλο αυτό στηρίζει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Επιπλέον, η γυναικεία επιχειρηματικότητα εξακολουθεί να χρηματοδοτείται σε δραματικά χαμηλότερα ποσοστά από την ανδρική. Το επίπεδο ανισότητας που αντανακλάται με αριθμητικά στοιχεία προσβάλλει την αίσθηση δικαιοσύνης των δημοκρατικών κοινωνιών μας. Υπάρχει σοβαρό κενό ηθικής». Εκτός των ηθικών ζητημάτων, ωστόσο, επισημαίνει ότι υπάρχουν σημαντικά οικονομικά κίνητρα για την ανέλιξη περισσότερων γυναικών σε κορυφαίες θέσεις. «Ερευνες δείχνουν πως συμβούλια με σημαντική παρουσία γυναικών έχουν αποδειχθεί πολύ πιο αποτελεσματικά. Οι επιχειρήσεις με υψηλά ποσοστά γυναικών είναι περισσότερο κερδοφόρες. Οι γυναίκες φέρνουν διεύρυνση ιδεών, δεξιοτήτων και επικοινωνίας στα μοντέλα ηγεσίας, καθώς και τη βαθύτερη αντίληψη πως οι κοινωνίες μας πρέπει να γίνουν πιο συνεργατικές». Είναι πεπεισμένη, λέει, ότι «το ντόμινο των αρνητικών πολιτικών και κοινωνικοοικονομικών εξελίξεων που σφράγισαν την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα –και αναφέρομαι στην παγκοσμιοποίηση της τρομοκρατίας, στις λαϊκές εξεγέρσεις, στις οικονομικές υφέσεις και χρεοκοπίες– δεν θα είχε συμβεί εάν ο κόσμος μας είχε περισσότερες γυναίκες στο τιμόνι. Δεν είμαστε αλάθητες, αλλά συνήθως το γυναικείο ηγετικό μοντέλο χαρακτηρίζεται από τρεις σημαντικές αξίες: ενσυναίσθηση, αφοσίωση, συνεργατικότητα. Αναμφισβήτητα υπάρχουν άνδρες ηγέτες που επιδεικνύουν ευαισθησία και ενσυναίσθηση, ωστόσο οι γυναίκες από τη φύση μας έχουμε περισσότερη ζεστασιά, φροντίδα για τους γύρω μας και δεν τρεφόμαστε από άγονους εγωισμούς ισχύος».
Το μήνυμα του βιβλίου της είναι ξεκάθαρο: «Ο καιρός για να αρχίσουμε να αλλάζουμε τα πράγματα γύρω μας και μέσα μας είναι, πάντοτε και μόνο, η τωρινή στιγμή. Αν θέλουμε έναν πιο υπεύθυνο και ισορροπημένο κόσμο, πρέπει να οργανώσουμε και να εντάξουμε περισσότερες γυναίκες στις συζητήσεις και στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Τώρα, όχι αύριο. Πρέπει να συνδεθούμε περισσότερο η μία με την άλλη, να εμπνεύσουμε η μία την άλλη, να στηρίξουμε η μία την άλλη. Ελάτε να ενώσουμε τις φωνές μας, να ενώσουμε τα χέρια, να χτίσουμε σε όσα μας συνδέουν και να βάλουμε στην άκρη όσα μας χωρίζουν. Χωρίς να χάνουμε χρόνο, να βρούμε μαζί λύσεις για τις κοινωνίες μας, για το μέλλον».
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr