Παντρεύονται οι ρίμες της ραπ με τις μελωδίες μιας συμφωνικής ορχήστρας; Χωρούν τα σωθικά της πόλης από όπου είναι βγαλμένο το χιπ χοπ στις αίθουσες του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης; Σε αυτά τα ερωτήματα –και σε μερικά ακόμη ίσως πιο σημαντικά– φιλοδοξούν να δώσουν αύριο Σάββατο απαντήσεις ο ράπερ 12ος Πίθηκος και η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης σε μια sold out συναυλία πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα, η οποία διοργανώνεται από το «Red Bull Symphonic» στο πλαίσιο των 57ων Δημήτριων.
«Δεν μπορούσα να το φανταστώ αυτό το αποτέλεσμα. Ολα ξεκινούν από τη φοβερή δουλειά του Λάκη Τζήμκα στην ενορχήστρωση, ο οποίος έχει καταφέρει όλο αυτό να μην ακούγεται ξένο. Η συνεργασία ξεκίνησε από μια συζήτηση, επειδή εδώ και αρκετό καιρό βάζω όργανα στα λάιβ (βιολί, τσέλο, τρομπέτα κ.ά.), οπότε φτιάξαμε έναν σκελετό των κομματιών με την μπάντα και κάναμε πρόβα για μήνες. Οταν όμως προστέθηκε η συμφωνική ορχήστρα από πάνω, έκανε όλη τη διαφορά. Προσωπικά δάκρυσα την πρώτη φορά που το άκουσα. Αλλο επίπεδο, είναι λίγο σαν να έχω πάρει γαλόνια πια», μου λέει γελώντας τώρα ο Θεσσαλονικιός ράπερ, κατά κόσμον Ακης Τσινίδης.
Ο μαέστρος της ΣΟΔΘ Μιχάλης Τραχαλιός, από την πλευρά του, προσθέτει τα εξής: «Ακούγοντας τα κομμάτια του 12ου βρίσκεις μέσα μελωδικά μέρη, απλώς αυτά παίζονται σε σινθεσάιζερ ή σε άλλες ηλεκτρονικές εκδοχές. Αυτά ουσιαστικά “μεταφράστηκαν” στα όργανα της ορχήστρας και προέκυψε το τελικό αποτέλεσμα. Προφανώς το χιπ χοπ έχει άλλο κώδικα επικοινωνίας, βασίζεται κυρίως στον στίχο και στον ρυθμό. Από την άλλη, εκείνο που κάνουμε οι μουσικοί σε όλα τα είδη, είναι βασικά να διαχειριζόμαστε ενέργεια. Αυτό συμβαίνει απολύτως και εδώ, όλα τα υπόλοιπα είναι μικρές προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε».
Με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης συμπράττει ο ράπερ 12ος Πίθηκος σε μια πρωτοποριακή μουσική συνεργασία.
Οπως μου λέει ο ίδιος ο 12ος Πίθηκος, τα κομμάτια που θα παιχτούν στη συναυλία αφηγούνται με έναν τρόπο τη δική του ιστορία, από το πάρκο της Καλαμαριάς όπου μεγάλωσε, μέχρι τις 9 δισκογραφικές δουλειές και τα πάνω από 20 εκατομμύρια(!) χτυπήματα στο Youtube που έχει συγκεντρώσει το κομμάτι «Υπήρχαν πράγματα». Παρά τον σεβασμό πάντως που εμπνέει σε παλιούς και νεότερους του χώρου, ο 38χρονος ράπερ δεν βγάζει ίχνος έπαρσης – αντιθέτως μου επισημαίνει πόσο δεμένη είναι η κοινότητα του χιπ χοπ και πόσο χάρηκε με τον χαμό που έκανε η καλοκαιρινή συναυλία του «συντοπίτη» του ΛΕΞ στη Νέα Σμύρνη. Οσο για το προσωνύμιο, αυτό προφανώς και προέρχεται από τους κινηματογραφικούς «12 Πιθήκους» του Τέρι Γκίλιαμ.
«Καμιά φορά νιώθω σαν τον Μπρους Γουίλις που στην ταινία προσπαθεί να σώσει έναν κόσμο, ο οποίος δεν μπορεί να σωθεί. Οχι βέβαια ότι μπορώ να σώσω τον κόσμο, αλλά έχω καταφέρει πιστεύω να αλλάξω κάποια πράγματα, ξεκινώντας από στενούς κοινωνικούς κύκλους που στη συνέχεια μεγαλώνουν. Υπάρχουν πάντως και φορές που απογοητεύομαι γιατί τα άσχημα είναι πολύ περισσότερα εκεί έξω και λέω, “κάναμε μια τρύπα στο νερό”. Τουλάχιστον όμως κοιμάμαι ήσυχος τα βράδια», μας λέει.
Οσο για τη δημοφιλία που απολαμβάνει τα τελευταία χρόνια (και) το ελληνικό ραπ, το εξηγεί ως εξής: «Από την κρίση και έπειτα η νεολαία είδε μια άλλη κοινωνία από αυτή που συναντήσαμε εμείς ως έφηβοι. Πιο σκληρή, πιο δύσκολη, να μη βρίσκεις δουλειά ή να δουλεύεις για ψίχουλα. Ολο αυτό τους ώθησε προς εμάς. Κακά τα ψέματα, το ραπ είναι η μοναδική μουσική στην Ελλάδα, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, που ασχολείται αυτή τη στιγμή με κοινωνικά ζητήματα. Η διέξοδος για κάποιον που θέλει να ακούσει για αυτά αλλά και να ξεσπάσει και να νιώσει ότι δεν είναι μόνος».
Ο στίχος του 12ου είναι τολμηρός, εκρηκτικός όπως και των περισσότερων εκπροσώπων του είδους, προέρχεται από το περιθώριο, μιλάει για αυτό και ομνύει ενάντια σε οτιδήποτε περιορίζει την ανθρώπινη ελευθερία. Του επισημαίνω ωστόσο πως κάποιοι από τους παλιότερους στίχους του θα μπορούσαν να θεωρηθούν σήμερα σεξιστικοί ή ομοφοβικοί. «Προφανώς και εδώ υπάρχει μια πολύ λεπτή γραμμή. Εγώ είμαι ένα παιδί που μεγάλωσε στον δρόμο. Εκείνα τα χρόνια έτσι μιλούσαμε στον δρόμο, δεν φανταζόμουν καν ότι προσβάλλω κάποιον. Προσωπικά δεν θέλω να νιώσει άβολα κάποιος άθελά μου. Αν θέλω να τον προσβάλω θα τον προσβάλω στα ίσια και θα δεχτώ τις συνέπειες. Βέβαια στις μέρες μας ό,τι και να πεις κάποιος θα ενοχληθεί. Παρ’ όλα αυτά πλέον μου αρέσει να προσέχω τι λέω στα τραγούδια».