Ο κόσμος επιστρέφει στο θέατρο και το θέατρο φέτος του τα προσφέρει όλα. Ποικιλία με πολλές επιλογές σύγχρονων και κλασικών έργων, μικρές και φιλόδοξες παραγωγές, πειραματικές, πολλά αγαπημένα κείμενα, αρκετά νεοελληνικά έργα, επαναλήψεις και παραστάσεις με πολλή μουσική. Η εξωστρέφεια είναι έντονη μετά δύο χρόνια αναγκαστικής αδράνειας λόγω της πανδημίας. Οι ηθοποιοί θέλουν να επιστρέψουν στη σκηνή και το κοινό στο θέατρο. Και είναι αλήθεια ότι οι θεατρικές σκηνές, μέχρι στιγμής, πάνε καλά.
Ενα από τα χαρακτηριστικά της σεζόν είναι και τα μουσικά θεάματα. Παραστάσεις μιούζικαλ, μουσικοθεατρικές, αναγνώσεις μουσικές, κάποιες αφιερωμένες σε τραγουδιστές, ακόμη και σε άλμπουμ.
Ποιος να το φανταζόταν είκοσι χρόνια πριν, όταν ο Γιάννης Οικονομίδης πρωτοπαρουσίασε το «Σπιρτόκουτο», μια ταινία που απογύμνωνε την ελληνική οικογένεια, ότι θα γινόταν μιούζικαλ. Μεσολάβησε η θεατρική μεταφορά της από την ομάδα 90° C, αλλά τώρα στη Στέγη παρουσιάζεται σε λιμπρέτο των Γιάννη Οικονομίδη και Δωρή Αυγερινόπουλου. Σκηνοθετεί ο Γιάννης Νιάρρος, ο οποίος έγραψε και τους στίχους και με τον Αλέξανδρο Λιβιτσάνο συνυπογράφουν και τη μουσική.
Σε εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα οι «Εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ» του Σαίξπηρ στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά, μεταγράφηκε σε μιούζικαλ από τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο (κείμενο και στίχους) με τις μουσικές του Θέμη Καραμουρατίδη σε σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη και τοποθετείται στη δεκαετία του ’80, με όλες τις σχετικές κοινωνικές αναφορές και τις αισθητικές υπερβολές: άφθονο γκλίτερ, μεγάλες βάτες, πολύχρωμα γυαλιστερά υφάσματα, όγκο στα μαλλιά. Η ζωή στη μικρή πόλη της Αγγλίας με τις αμαρτωλές επιθυμίες, τις συζυγικές ζηλοτυπίες, τις παρεξηγήσεις…
Ρομαντική διάθεση και νουάρ ατμόσφαιρα υπόσχονται τα «Φώτα της πόλης» του Τσάρλι Τσάπλιν στο Εθνικό Θέατρο – Σκηνή Κοτοπούλη Ρεξ, πλημμυρισμένα από μελωδίες του Θοδωρή Οικονόμου. Η σκηνοθεσία-χορογραφία είναι της Αμάλια Μπένετ και οι στίχοι του Σταύρου Σταύρου. Από τον Τσάπλιν κρατήθηκε μόνον η ιστορία της βουβής ταινίας του.
Ανάμεσα στα μιούζικαλ και στις μουσικές παραστάσεις συναντάμε την «Αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που επαναλαμβάνεται στο Παλλάς σε μουσική του Στέφανου Κορκολή, στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και σκηνοθεσία του Χρήστου Σουγάρη, στη Λυρική Σκηνή τα «Φτηνά τσιγάρα», βασισμένα στην ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη που μετατράπηκαν σε μιούζικαλ, σε μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου και λιμπρέτο του Πέτρου Βουνισέα, αλλά και την «Απλή μετάβαση», μιούζικαλ των Γεράσιμου Ευαγγελάτου και Θέμη Καραμουρατίδη, που είδαμε το 2019 στο Εθνικό Θέατρο και τώρα για λίγες παραστάσεις στο Ακροπόλ.
Φυσικά, δεν λείπουν οι τραγουδιστές στο θέατρο, όπως η Αλέκα Κανελλίδου στο «Γεια – The Musical» του Δημήτρη Μαλισσόβα στο Ριάλτο, βασισμένο στο άλμπουμ «Γεια» του Φοίβου (Τασσόπουλου), που έγινε τέσσερις φορές πλατινένιο 21 χρόνια πριν. Στο Ακροπόλ, ο Γιώργος Κουτλής σκηνοθετεί τον Γιάννη Κότσιρα στο μουσικοθεατρικό «Κατάστρωμα Α» σε κείμενα του Οδυσσέα Ιωάννου. Τον Ιανουάριο, ο Κώστας Μακεδόνας συμμετέχει στη μουσική κωμωδία του Αλφρέντ Ζερί «Εκτο πάτωμα». Δεν είναι οι μοναδικές μουσικές παραστάσεις, και ακόμη είμαστε στην αρχή της σεζόν.