ΚΑΝΝΕΣ – ΑΠΟΣΤΟΛΗ. Οταν το 2018 o Τζόνι Ντεπ ηττήθηκε δικαστικά απέναντι στη βρετανική Sun, η οποία «αποκάλυψε» την κακοποιητική συμπεριφορά του προς την πρώην σύζυγό του Αμπερ Χερντ, πολλοί θεώρησαν πως η καριέρα του τελείωσε· πράγματι, οι λαμπεροί –και οι υπόλοιποι– ρόλοι κόπηκαν μαχαίρι, το ίδιο και οι μεγάλες διαφημιστικές καμπάνιες.
Πέντε χρόνια και μια σημαντική δικαστική δικαίωση αργότερα, ο Αμερικανός ηθοποιός επέστρεψε χθες με κάθε επισημότητα στο κινηματογραφικό προσκήνιο, με την ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί, το «Jeanne du Barry» της αιρετικής Μέιγουεν, να ανοίγει την αυλαία του 76ου Φεστιβάλ Καννών. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Τιερί Φρεμό απάντησε στην ευθεία κατηγορία ότι το φεστιβάλ είναι θεσμός που προστατεύει τους βιαστές. «Το φεστιβάλ βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο τέτοιων συζητήσεων ακριβώς επειδή αποτελεί από μόνο του πλατφόρμα που επιτρέπει τον διάλογο. Αν ήμασταν ένα άντρο κακοποιητών και βιαστών, πιστεύω ότι δεν θα ήσασταν κι εσείς εδώ…», ανέφερε με νόημα απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους.
Αν πάντως υπάρχει μια κινηματογραφική σκηνή ικανή να φιλοξενήσει την εξιλέωση ενός σταρ του βεληνεκούς του Τζόνι Ντεπ, αυτή βρίσκεται σίγουρα στην Κρουαζέτ και ο ίδιος ο σταρ αποθεώθηκε κατά την είσοδό του στην αίθουσα του φεστιβάλ.
Από το μεσημέρι της Τρίτης οι δρόμοι γύρω από το Palais des Festival, εκεί όπου χτυπάει η καρδιά της διοργάνωσης, ήταν γεμάτοι από κόσμο και η ανυπομονησία σχεδόν απτή.
Ηδη από το μεσημέρι της Τρίτης οι δρόμοι γύρω από το Palais des Festival, εκεί όπου χτυπάει η καρδιά της διοργάνωσης, ήταν γεμάτοι από κόσμο και η ανυπομονησία σχεδόν απτή. Ξέγνοιαστοι τουρίστες που φωτογράφιζαν τα πάντα, βιαστικοί επαγγελματίες του χώρου που έσπευδαν να παραλάβουν τις διαπιστεύσεις τους και εκατοντάδες άλλοι, κυρίως των μικρότερων ηλικιών, οι οποίοι είχαν πιάσει από νωρίς… στασίδι κάτω από τους φοίνικες προκειμένου να εξασφαλίσουν μια θέση κατά το δυνατόν κοντινότερη στο κόκκινο χαλί. Ειρωνικά το τελευταίο, ασφαλισμένο πίσω από φράχτες και αλυσίδες, ήταν το μοναδικό έρημο μέρος στη γύρω περιοχή, με μοναδικούς επισκέπτες κάποιους εργαζομένους του φεστιβάλ οι οποίοι σιγουρεύονταν ότι τα πάντα είναι στημένα στην εντέλεια για το βράδυ.
Γενικώς η τυπικότητα και η ασφάλεια αποτελούν ολοφάνερα ύψιστη προτεραιότητα, σε βαθμό σχεδόν ενοχλητικό, με συνεχόμενα σημεία ελέγχου και ταυτοποιήσεις που δεν έχουμε συναντήσει τελευταία σε κανένα μεγάλο φεστιβάλ. Από την άλλη δεν υπάρχει σημαντικότερο κινηματογραφικό ραντεβού στον κόσμο από αυτό που λαμβάνει χώρα αυτές τις ημέρες στην ηλιόλουστη –τουλάχιστον έως χθες– Κρουαζέτ. Εκεί βρέθηκε χθες και ο βετεράνος Μάικλ Ντάγκλας προκειμένου να παραλάβει τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα για το σύνολο της καριέρας του.
Εναν Χρυσό Φοίνικα –τον τρίτο στη σειρά καθώς ήδη έχει δύο– δήλωσε ότι θα προτιμούσε ο φετινός πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, Ρούμπεν Εστλουντ, μιλώντας σε δημοσιογράφους, παρά το χρυσό αγαλματίδιο στη σκηνή των Οσκαρ. Ο Σουηδός σκηνοθέτης πάντως, τα έργα του οποίου είναι γνωστά για τις κοινωνικοπολιτικές ανησυχίες τους, δεν έμεινε εκεί· ερωτώμενος για τις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις στη Γαλλία και το πώς αυτές θα μπορούσαν να φθάσουν έως το φεστιβάλ, είπε: «Αποτελεί κομμάτι της ιστορίας των Καννών να χρησιμοποιούνται ως αρένα, την οποία ο κόσμος παρακολουθεί. Υποστηρίζω αυτό που κάνουν – είναι ένα από τα σπουδαία πράγματα σε ένα φεστιβάλ, όταν ο κόσμος έχει στραμμένη την προσοχή του πάνω σου, μπορείς να πεις αυτό που θέλεις». Κάπου εκεί οι διοργανωτές του φεστιβάλ πρέπει να… χλώμιασαν, ωστόσο ο Εστλουντ έσπευσε να συμπληρώσει ότι υποστηρίζει επίσης όσους προβάλλουν τις ταινίες τους ή δουλεύουν για τη διοργάνωση.
