«Ο,τι ανεβαίνει κατεβαίνει» σύμφωνα με το γνωστό τραγούδι, εκτός μάλλον από τις τιμές των τροφίμων. Εκεί, ό,τι ανεβαίνει παραμένει στα ύψη για μεγάλο χρονικό διάστημα γιατί, όπως λένε και ξαναλένε οι άνθρωποι του κλάδου, σε περίπτωση που δεν το έχουμε εμπεδώσει, οι συνθήκες δεν βοηθούν. Οι γεωπολιτικές αναταράξεις έχουν παγιωθεί, οι πληθωριστικές πιέσεις συνεχίζουν να αφήνουν το αποτύπωμά τους. Οι αρνητικές επιπτώσεις δεν είναι εύκολο να αντιστραφούν άμεσα, τονίζουν σε κάθε ευκαιρία, θέλοντας να καταλήξουν στο ότι δεν θα δούμε σύντομα αποκλιμάκωση στις τιμές των τροφίμων.
Οχι ότι δεν το έχουμε καταλάβει. Μια βόλτα στο σούπερ μάρκετ είναι αρκετή απόδειξη. Φεύγεις με μια σακουλίτσα πράγματα έχοντας πληρώσει χρήματα με τα οποία στο πρόσφατο παρελθόν αγόραζες τα διπλάσια προϊόντα. Αν κανείς εξετάσει τους δείκτες στους πρώτους τέσσερις μήνες του ’23, καταγράφεται πτώση του όγκου πωλήσεων κατά 0,9% στα τρόφιμα, η οποία μάλιστα είναι μεγαλύτερη από ό,τι στις άλλες μεγάλες κατηγορίες προϊόντων. Το μερίδιο των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας την ίδια περίοδο σημειώνει αύξηση 19,3%, ενώ ειδικά στα συσκευασμένα τρόφιμα το μερίδιό τους ανέρχεται σε 21,7%. Οι καταναλωτές κόβουν απ’ όπου μπορούν, όσο μπορούν.
Με δεδομένη λοιπόν την ακρίβεια στο καλάθι της οικογένειας και όχι μόνο, φέτος είναι γρίφος το πώς θα πραγματοποιηθούν ολιγοήμερες διακοπές. Ειδικά βάζοντας στην εξίσωση και το κόστος για τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια. Υπάρχει κι εδώ ένα παράδοξο. Ενώ οι τιμές των καυσίμων βρίσκονται σε ύφεση, οι τιμές των ακτοπλοϊκών, που είχαν σκαρφαλώσει σε μεγάλα ύψη το προηγούμενο διάστημα, δεν μειώνονται. Τα εισιτήρια των πλοίων παραμένουν ακριβά.
Το φαινόμενο έχει περιγραφεί από τους οικονομολόγους ως greedflation, πληθωρισμός της απληστίας, από ορισμένες επιχειρήσεις, και παρατηρείται ιδιαίτερα σε χώρες και κλάδους όπου ο ανταγωνισμός δεν λειτουργεί σωστά. Στην Ελλάδα είμαστε μάρτυρες του φαινομένου. Στην Ελλάδα ό,τι ανεβαίνει… δεν κατεβαίνει εύκολα.