Ο Κώστας Γραμματικόπουλος γεννήθηκε το 1962 στη Νίκαια, όπου και ζει. Το 2012 συνέγραψε το θεατρικό έργο «Το τελικό λάθος» με τον Χρήστο Βογιατζή. Από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορούν τα βιβλία του: «Νεκρό φιλί» (ποίηση, 2015), «Οι απόκληροι» (νουβέλα, 2017), «Ζήτω ο άνθρωπος» (θεατρικό, 2018), «Τρεις ευχές» (μυθιστόρημα, 2019), «Θα τα πω όλα στον Θεό» (νουβέλα, 2021). Πρόσφατα κυκλοφόρησε το δεύτερο μυθιστόρημά του, «Ολιέβιν».
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
«Ο καλόγερος» του Μάθιου Λιούις, «Ο ηλίθιος» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι και «Το μαγικό δέρμα» του Ονορέ ντε Μπαλζάκ.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Σε ένα διήγημά του ο Ρίλκε γράφει για την ανιδιοτελή αγάπη. «Μ’ αγαπάς;». Το χλωμό παιδί σώπασε να αφουγκραστεί. «Οσο δεν φτάνουνε τα λόγια», και ο Φριτς της πήρε από τα χείλη το ερώτημα με ένα φιλί. Και ύστερα υποκλίθηκα στο μεγαλείο του Τσέχου ποιητή.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
«Το στρίψιμο της βίδας» του Χένρι Τζέιμς.
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Συναισθηματικός πλούτος και πνευματική διαύγεια. Αποτελούν την ιδανική συνθήκη για να εισχωρήσει ο αναγνώστης στο λογοτεχνικό σύμπαν του συγγραφέα.
Υπάρχουν βιβλία για τα οποία να νιώθετε ενοχές επειδή σας άρεσαν;
Ευτυχώς όχι.
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
H τραγικότητα της ανθρώπινης φύσης και η αίσθηση μιας ανεκπλήρωτης ζωής. Το αμείλικτο ερώτημα είναι το εξής: «Πόσοι άνθρωποι έζησαν τη ζωή που θα ήθελαν να ζήσουν;».
Ποιο είναι το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσετε;
Τα «Ηθικά Νικομάχεια» του Αριστοτέλη.
Τι εισπράττει ο αναγνώστης για την ανθρώπινη φύση μέσα από το έργο σας;
Σε όλα μου τα έργα, αλλά πολύ περισσότερο στον «Ολιέβιν», ασχολούμαι με αυτές τις τρεις εκφάνσεις της φύσης του ανθρώπου: την αντιφατική του πλευρά, την αυτοκαταστροφική του τάση και το ανεκπλήρωτο με την έννοια μιας ανεκπλήρωτης ζωής, όπως προείπαμε. Ο άνθρωπος είναι βαθιά αντιφατικό ον και για αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι ακατανόητος.
Σκιαγραφήστε μια ηρωίδα του βιβλίου σας, την Ολγα Μανωλάκου.
Η Ολγα Μανωλάκου έκρυβε έναν άνδρα μέσα της. Μεγαλωμένη στη Μάνη, καταγόμενη από αρχοντική οικογένεια, γαλουχημένη με τους πόνους και τα μοιρολόγια της γενιάς της, με την αλύγιστη πίστη της σε ό,τι εκφράζει το χρέος και η τιμή, περήφανη και λυγερή, γεμάτη φιλότιμο, λάτρευε την ισχύ και τη δύναμη, όχι τόσο το χρήμα, απεχθανόταν τους ανίσχυρους ανθρώπους και ήταν έτοιμη να θυσιαστεί αν έβλεπε ότι ποδοπατείται η οικογένειά της και προπάντων η εγγονή της η Δάφνη, που υπεραγαπούσε.