Ιουλία Ζαννάκη-Λιάλιου
Θαλασσινοί
εκδ. Gutenberg, σελ. 147
Σε μια παλαιότερη συζήτησή της με την «Κ», με αφορμή το βιβλίο της «Βουρκωτή, το χωριό που νόμιζαν πως δεν υπάρχει», είχε πει ότι διάβαζε βιβλία και μαρτυρίες γύρω από ναυάγια, γιατί έκανε έρευνα για το επόμενο βιβλίο της. Η έρευνα της Ιουλίας Ζαννάκη-Λιάλιου ολοκληρώθηκε πλέον και πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Gutenberg η νέα της δουλειά με τίτλο «Θαλασσινοί. Αγνοούμενοι στη θάλασσα, αγνοημένοι στη στεριά».
Η συγγραφέας με καταγωγή από την Ανδρο μοιάζει να γνωρίζει καλά τους ανθρώπους της θάλασσας: τη λαχτάρα των νεαρών αγοριών για να ανοιχτούν στα πέλαγα του κόσμου, τη μοναξιά των παλιών ναυτικών, αλλά και την πλήξη της στεριάς που τους σπρώχνει σε καινούργια μπάρκα, την αγωνία εκείνων που μένουν στο σπίτι, την προσμονή των παιδιών για έναν πάντα φευγάτο πατέρα και των συζύγων για συντροφιά. Και προπάντων μοιράζεται με όλους τους νησιώτες τον σεβασμό για τους θαλασσομάχους και το δέος για τον αγώνα του ανθρώπου με τα στοιχεία της φύσης.
Το βιβλίο απαρτίζεται από είκοσι επτά αυτόνομα κεφάλαια. Κάποια αποτελούν σύντομα πορτρέτα ναυτικών και απομάχων της ναυτικής ζωής, κάποια άλλα μιλούν για ναυάγια, καράβια και ναυπηγεία.
Λυρικές πινελιές
Η συγγραφέας υιοθετεί, όπως και στο προηγούμενο βιβλίο της, ένα ύφος αφαιρετικό με πολλές λυρικές πινελιές. Τα περιστατικά που αφηγείται φαίνεται να τα γνωρίζει από πρώτο χέρι, από αφηγήσεις συγχωριανών της ίσως, και γι’ αυτό διαθέτουν ζωντάνια και αληθοφάνεια.
Το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου επιγράφεται «Τι σημαίνει ναυτικός». Από αυτό αντιγράφουμε τον ορισμό που φαίνεται να εκφράζει περισσότερο το πνεύμα της συγγραφέως: [Ναυτικός σημαίνει] «…καραβόσκυλο. Κοσμοκαλόγερος. Από τη μικρή μου νιότη αποδιωγμένος. Στη δίνη των στεναγμών των πνιγμένων αισθήσεων, η μοναχική σκήτη μου».
