Η είδηση που απασχόλησε τον ιταλικό Τύπο λίγο πριν από τις γιορτές των Χριστουγέννων ήταν η κλοπή ενός πανάκριβου μουσικού οργάνου, ενός πιάνου με ουρά της ιαπωνικής φίρμας Shigeru Kawai. Πρόκειται για ένα από τα δύο χειροποίητα πιάνα που κατασκευάστηκαν για τον βιρτουόζο σολίστα Μιχαήλ Πλετνιόφ στην Ιαπωνία, και τον ακολουθεί ανά τον κόσμο. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης περιοδείας του στη χώρα, κι ενώ το πιάνο ταξίδευε για τη Σικελία, λήστεψαν το φορτηγό. Τις επόμενες ημέρες, η αστυνομία εντόπισε το πιάνο σε μια αποθήκη κοντά στο Παλέρμο και ενημέρωσε τον καλλιτέχνη ώστε να ελεγχθεί η κατάστασή του.
Πίσω από αυτό το γεγονός του αστυνομικού δελτίου υπάρχει μια μουσική ιστορία ενδεικτική της προσωπικότητας του διάσημου πιανίστα, που διακρίνεται για την αφοσίωση και την επιμονή του στη λεπτομέρεια. Κάποια στιγμή της καριέρας του, ο Μιχαήλ Πλετνιόφ διαπίστωσε ότι τα πιάνα μάρκας Steinway κυριαρχούσαν μονοπωλιακά σε όλες τις μεγάλες αίθουσες συναυλιών ανά τον κόσμο. Αυτό τον δυσαρέστησε και όταν εντελώς τυχαία βρήκε στην αίθουσα συναυλιών του Ωδείου Τσαϊκόφσκι της Μόσχας ένα Kawai, το δοκίμασε. Στην πορεία παρήγγειλε δύο δικά του, ενώ στα κονσέρτα τον ακολουθεί πάντα ο Ιάπωνας χορδιστής του.
Ο ιδανικός ερμηνευτής ενός προγράμματος με έργα Χάιντν, Μότσαρτ και Σούμπερτ επιστρέφει στην Αθήνα για μία ακόμη σύμπραξη με την ΚΟΑ.
Ενα από τα περίφημα Kawai θα έρθει και στην Ελλάδα με τον Πλετνιόφ, στη συναυλία «Η μεγάλη Βιέννη» που φιλοξενείται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την Παρασκευή, με μουσική διεύθυνση του Φιλίπ Ωγκέν. Ιδανικός ερμηνευτής ενός προγράμματος με έργα Χάιντν, Μότσαρτ και Σούμπερτ, ο 66χρονος σολίστας επιστρέφει στην Αθήνα για μία ακόμη σύμπραξη με την ΚΟΑ, μετά την περυσινή πρώτη του εμφάνιση με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών που ενθουσίασε κοινό και κριτικούς. Οπως ο ίδιος έχει πει σε συνέντευξή του, οι ερμηνείες του είναι πάντα προσωπικές, ενώ εξακολουθεί να ανακαλύπτει νέα στοιχεία κάθε φορά που ερμηνεύει ένα κομμάτι. Αρχισε να σπουδάζει πιάνο σε ηλικία 7 ετών, αλλά εκείνη την εποχή είχε ήδη γνωρίσει όλα τα όργανα της ορχήστρας. «Η πορεία μου στη μουσική ήταν απολύτως φυσική. Ενα παιδί πρέπει να έχει την ευκαιρία να απολαύσει τη μουσική, να την ανακαλύψει αυθόρμητα», λέει. Αν και ποτέ δεν τον ώθησε η οικογένειά του στις μουσικές σπουδές, οι γονείς του ενστάλαξαν την εκτίμηση στη μουσική και τον εκπαίδευσαν σε ένα σύστημα αφοσιωμένης μαθητείας.
Μόλις ο Πλετνιόφ μπήκε στο Ωδείο της Μόσχας το 1974, έγινε δεκτός στο masterclass ενός από τους πιο εξέχοντες Σοβιετικούς μουσικούς, του Γιακόφ Φλίιερ. Σπούδασε μαζί του και προετοιμάστηκε για τον διαγωνισμό Τσαϊκόφσκι –στον οποίο θριάμβευσε– υπό την καθοδήγησή του. Ο Πλετνιόφ θυμάται: «Αν είχα εξασκηθεί λιγότερο ή είχα μάθει λιγότερους αριθμούς συνθέσεων, τα μαθήματά μας μπορεί να ήταν πιο καρποφόρα. Αλλά έμαθα έναν τεράστιο αριθμό κομματιών και ο Φλίιερ απλά δεν είχε πάντα αρκετό χρόνο για να τα ακούσει όλα. Για παράδειγμα, μέσα σε ένα μήνα έμαθα τα πέντε κοντσέρτα του Μπετόβεν».
Ο Φλίιερ, πάντως, παρατήρησε κάποτε πως του ήταν πιο εύκολο να δώσει δύο σόλο συναυλίες παρά να κάνει ένα μάθημα στον Μιχαήλ Πλετνιόφ.
