Φανταστείτε να δημοσιευόταν ένα άρθρο σε μεγάλη εφημερίδα του εξωτερικού στο οποίο κάποιος θα υποστήριζε ότι η αυθεντική συνταγή της φασολάδας ή του αυγολέμονου, δύο παρασκευές που αποτελούν τοτέμ της ελληνικής κουζίνας, είναι αμερικανικής προέλευσης. Είναι βέβαιο ότι θα ξεσπούσε θύελλα αντιδράσεων. Ενδεχομένως και μέσα στη Βουλή κάποιοι θα ήταν λάβροι κατά όσων τολμούν να αμφισβητήσουν βαθιά ριζωμένες εθνικές γαστρονομικές παραδόσεις.
Στην Ιταλία αυτό ακριβώς συνέβη. Πριν από λίγους μήνες ο Αλμπέρτο Γκράντι, καθηγητής Ιστορίας Τροφίμων στο Πανεπιστήμιο της Πάρμας, γνωστός για τις αιρετικές απόψεις του που φέρνουν τα πάνω – κάτω στις ιταλικές παραδόσεις, δήλωσε στην εφημερίδα Financial Times ότι η συνταγή για την καρμπονάρα είναι αμερικανική και ότι το μόνο μέρος στον κόσμο που μπορεί να βρει κανείς καλή παρμεζάνα στις μέρες μας είναι η πολιτεία του Ουισκόνσιν, την οποία εμείς γνωρίζουμε για το Μιλγουόκι και τους Μπακς του Γιάννη Αντετοκούνμπο και όχι για την παρμεζάνα.
Επιχειρηματολόγησε λέγοντας ότι η καρμπονάρα γεννήθηκε στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου από Αμερικανούς στρατιώτες στην Ιταλία – ο αμερικανικός στρατός διέθετε μπέικον και αυγά, δύο βασικά συστατικά της συνταγής που μαζί με τα σπαγγέτι φτιάχνουν το χορταστικό και νοστιμότατο πιάτο. Φυσικά έγινε χαμός και το ζήτημα απασχόλησε μέχρι και τον Ματέο Σαλβίνι, ηγέτης της ακροδεξιάς Λέγκας, που δεν αφήνει τα θέματα της εθνικής ταυτότητας ασχολίαστα.
Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα, πρόσφατο, ενώ υπάρχουν δεκάδες σκληρές αντιπαραθέσεις γύρω από την πατρότητα εθνικών πιάτων σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι εθνικές και οι τοπικές κουζίνες είναι μείζονος σημασίας για τον παγκόσμιο ταξιδιώτη, ο οποίος αναζητάει την αυθεντική εμπειρία.
Από το 1970, όταν η γοητεία του εθνικού φαγητού σε όλο τον κόσμο συνδέθηκε με την άνοδο του μαζικού τουρισμού και αναδείχθηκε σε ισχυρό «όπλο» στις οικονομίες των χωρών, δίνονται μεγάλες μάχες για τα δημοφιλή παραδοσιακά πιάτα. Κάθε χώρα αλλά και κάθε τόπος –συχνά η διαμάχη αφορά περιοχές στο εσωτερικό μιας χώρας– διαθέτει γαστρονομική ταυτότητα, την οποία θέλει να διαφυλάξει και να ενισχύσει.