Από τις πρώτες, πολυσυζητημένες περιπτώσεις ήταν η ταινία «Οσα παίρνει ο άνεμος» (1939), που το καλοκαίρι του 2020 προβαλλόταν στο συνδρομητικό κανάλι HBO Max συνοδευόμενη από δύο νέα βίντεο, τα οποία ανέφεραν ότι το φιλμ είχε επικριθεί στην εποχή του από την αφροαμερικανική κοινότητα και ότι «αρνείται τη φρίκη της δουλείας». Λίγους μήνες αργότερα, η Ντίσνεϊ πρόσθεσε στην πλατφόρμα Disney+ προειδοποιητικές επισημάνσεις για ρατσιστικό περιεχόμενο σε κλασικούς τίτλους της, όπως «Το βιβλίο της ζούγκλας», «Ντάμπο», «Πίτερ Παν» κ.ά. Δεν είναι επομένως εντελώς παράξενο που ανάλογης μεταχείρισης έτυχαν πρόσφατα και δύο παλιές κινηματογραφικές περιπέτειες του –συνήθους υπόπτου σε τέτοια ζητήματα– Τζέιμς Μποντ: οι ταινίες «Τζέιμς Μποντ εναντίον Χρυσοδάκτυλου» (1964) και «Ζεις μονάχα δυο φορές» (1967).
Ειδικότερα, στο πλαίσιο μιας ρετροσπεκτίβας για το έργο του Τζον Μπάρι (1933-2011), συνθέτη των σάουντρακ των παλιών ταινιών του Τζέιμς Μποντ, το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (BFI) ενημερώνει τους θεατές του ότι κάποιες ταινίες που ο Βρετανός συνθέτης επένδυσε μουσικά περιέχουν «γλώσσα, εικόνες ή άλλο περιεχόμενο, που απηχούν απόψεις οι οποίες ήταν κυρίαρχες στην εποχή τους, αλλά που σήμερα θα αποτελέσουν προσβολή (όπως έκαναν και τότε)». Οπως εξηγεί το Ινστιτούτο, οι επίμαχοι τίτλοι συμπεριλαμβάνονται εδώ «για ιστορικούς, πολιτιστικούς και αισθητικούς λόγους, και οι συγκεκριμένες απόψεις δεν επιδοκιμάζονται με οποιονδήποτε τρόπο από το BFI και τους συνεργάτες του».
Οι επισημάνσεις εμφανίζονται στην ιστοσελίδα και στις αίθουσες προβολής του Ινστιτούτου ως «trigger warnings», προειδοποιήσεις για περιεχόμενο που ενδέχεται να ενεργοποιήσει τραύματα σε άτομα με μετατραυματικό στρες ή άλλες αγχώδεις διαταραχές. Η εφημερίδα Telegraph παραθέτει συνοπτικά και μερικές επίμαχες σκηνές, με πιο χαρακτηριστικές δύο από το «Εναντίον Χρυσοδάκτυλου»: Στην πρώτη, ο Σον Κόνερι «καθηλώνει» ερωτικά σε έναν αχυρώνα την Πούσι Γκαλόρ (Χόνορ Μπλάκμαν) παρά την αρχική άρνησή της, ενώ στη δεύτερη, ο ήρωάς μας, προκειμένου να συζητήσει με ένα συνεργάτη του, «αποδεσμεύει» τη νεαρή μασέζ του (Μάργκαρετ Νόλαν) με ένα χτύπημα στα οπίσθια και με τη φράση «ώρα να μιλήσουν οι άντρες».
Αλλοι τίτλοι στη ρετροσπεκτίβα για τον Τζον Μπάρι που σύμφωνα με το BFI χρήζουν ανάλογης επισήμανσης, είναι τα θρίλερ «Απόρρητος φάκελος Ιπκρες» (1965) και «Deadfall» (1968) με πρωταγωνιστή τον Μάικλ Κέιν, ο «Καουμπόι του μεσονυχτίου» (1969) με τους Γιον Βόιτ και Ντάστιν Χόφμαν, το «Never Let Go» (1960) με τον Πίτερ Σέλερς, καθώς και το «Boom» (1968) που έχει βασιστεί σε θεατρικό του Τενεσί Ουίλιαμς κ.ά. Και ενώ οι ταινίες παρουσιάζονται στη ρετροσπεκτίβα προφανώς άθικτες, το ίδιο δεν ισχύει εδώ και λίγο καιρό με τα μυθιστορήματα του Ιαν Φλέμινγκ, δημιουργού του Τζέιμς Μποντ: τον περασμένο Απρίλιο, οι εκδόσεις Ian Fleming Publications κυκλοφόρησαν τις περιπέτειες του διάσημου κατασκόπου έχοντας αφαιρέσει αποσπάσματα που κρίθηκε ότι μπορούν να θεωρηθούν προσβλητικά.