Τη μουσική του Βαγγέλη Κατσούλη μπορεί να την χαρακτηρίσει κανείς, κινδυνεύοντας πάντως να πέσει στην παγίδα του κλισέ, «ανήσυχη». Πώς αλλιώς όμως να περιγράψεις ένα καλλιτεχνικό όραμα που επιχειρεί –και καταφέρνει– να συγκεράσει την τζαζ με τις κλασικές επιρροές, εισάγοντας συχνά ηλεκτρονικά και άλλα στοιχεία; Ή που ερμηνεύει τον Μπαχ με έναν δικό του μοναδικό τρόπο; Επειδή βέβαια στη μουσική ακόμα και η καλύτερη περιγραφή δεν φτάνει την ίδια την ακρόαση, όσοι… πιστοί θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τις μελωδίες του Βαγγέλη Κατσούλη απόψε, Πέμπτη, σε μια συνομιλία με έργα των Μπαχ, Χέντελ και Μπραμς στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Ο Ελληνας συνθέτης θα βρίσκεται εκεί πίσω από τα keyboards, έχοντας για εκλεκτή παρέα τους Ανδρέα Πολυζωγόπουλο (τρομπέτα), Τάκη Φαραζή (πιάνο), Πέτρο Βαρθακούρη (κοντραμπάσο) και Αλέξανδρο Δράκο-Κτιστάκη (ντραμς). «Πάντα όταν ξεκινάω μια δουλειά υπολογίζω και βασίζομαι πολύ στη “χημεία” μεταξύ των μουσικών. Δεν μου αρέσει να γράφω μουσική για κάποιο απρόσωπο σχήμα – επιδιώκω, αν είναι δυνατόν, να είναι φίλοι και να γνωρίζω ότι είναι κάτι που αγαπούν πραγματικά. Με τα συγκεκριμένα παιδιά για παράδειγμα έχουμε εξαιρετική σχέση, με κάποιους όπως ο Τάκης Φαραζής, υπάρχει και συνεργασία δεκαετιών», μας λέει ο Κατσούλης.
Η μουσική που θα παρουσιάσει στην αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος, αλλά και η εν γένει πορεία του, η οποία περιλαμβάνει πάνω από είκοσι προσωπικά άλμπουμ, είναι όπως είπαμε πολύ ιδιαίτερη, διατρέχοντας περισσότερο ή λιγότερο συγγενικά είδη. «Οπως υποδεικνύει και ο τίτλος της συναυλίας (“Από την τζαζ στην προκλασική μουσική”), ο οποίος προέκυψε κατόπιν συμφωνίας με το Μέγαρο, η δουλειά μου δεν ήταν ποτέ αποκλειστικά επικεντρωμένη στην τζαζ. Η αφετηρία μου είναι σίγουρα τα κλασικά και προκλασικά πρότυπα, τα οποία βέβαια στη συνέχεια εξελίσσονται και παίρνουν διαφορετικούς δρόμους, μέσα στη δημιουργική διαδικασία».
Ενα άλλο χαρακτηριστικό του Βαγγέλη Κατσούλη είναι ότι σπάνια επιλέγει να συμμετέχει ο ίδιος στην ερμηνεία της μουσικής του, κι από αυτή την άποψη η ζωντανή εμφάνιση του Μεγάρου αποτελεί ξεχωριστή περίσταση. «Γενικώς μου αρέσει πολύ να πηγαίνω σε συναυλίες και να ακούω μουσική, ειδικά την τζαζ, ζωντανά. Το γεγονός ότι παίζω λιγότερο ίσως είναι περισσότερο ζήτημα ιδιοσυγκρασίας· μια έμφυτη εσωστρέφεια που ταιριάζει περισσότερο με τη διαδικασία της σύνθεσης. Η αλήθεια είναι ότι παλιότερα μου είχαν γίνει προτάσεις και από ξένους καλλιτέχνες με τους οποίους παίζαμε μαζί, να φτιάξουμε μόνιμο γκρουπ, όμως πάντα αρνιόμουν σκεπτόμενος τις υποχρεώσεις των λάιβ, τα ταξίδια κ.λπ.».
Με αφορμή τη σύνθεση του σχήματος που περιλαμβάνει πολύπειρους μουσικούς αλλά και εκπροσώπους της νεότερης και πολύ ταλαντούχας γενιάς, ρωτάμε τον Κατσούλη σχετικά με την εξωστρέφεια της ελληνικής τζαζ σκηνής σήμερα. «Πλέον βλέπω ακόμα και νέους καλλιτέχνες τους οποίους δεν ξέρω προσωπικά, να κινούνται στο εξωτερικό και να προοδεύουν. Συνήθως πια αυτό συμβαίνει έπειτα από τις σπουδές τους εκεί, δημιουργούν σχέσεις και συνεργασίες που μπορούν να τους κρατήσουν στην εκεί σκηνή. Με εμένα αυτό δεν συνέβη σε πρώτη φάση, όμως στη συνέχεια η τύχη το έφερε να συνεργαστώ με αρκετούς ξένους μουσικούς σε πολύ ενδιαφέρουσες δουλειές».
Πέμπτη 14 Μαρτίου, ώρα 20.30, Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος.