«Γιατί δεν χαμογελάτε όταν λέτε τις ειδήσεις στην τηλεόραση;». Αυτή είναι μία από τις πολλές ερωτήσεις στην οποία η γνωστή δημοσιογράφος Σία Κοσιώνη κλήθηκε να απαντήσει κατά τη διάρκεια παρουσίασης του βιβλίου της με τίτλο «Μια άλλη ιστορία» (εκδόσεις Lebee, εικονογράφηση Λιάνα Δενεζάκη).
Μία ερώτηση που προήλθε από ένα μικρό παιδί το οποίο αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι στη ζωή δεν υπάρχουν μόνο καλές και χαρούμενες ιστορίες όπως είναι οι φανταστικές, αλλά και λυπητερές.
Εκεί στοχεύει και το εγχείρημα της Σίας Κοσιώνη: να μιλήσει στα παιδιά για τον «άγριο κόσμο» των ειδήσεων. Μια δύσκολη έννοια για ένα μικρό παιδί που προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο γύρω του.
Αφορμή για να γράψει το βιβλίο στάθηκε μια πρόσκληση που της απηύθυνε πέρυσι το νηπιαγωγείο του γιου της να μιλήσει στα παιδιά για τη δημοσιογραφία. «Είπα αυθόρμητα “ναι”, όταν όμως πλησίαζε ο καιρός, άρχισα να το σκέφτομαι και τελικά να αναρωτιέμαι με ποιον τρόπο θα μπορούσα να εξηγήσω σε άτομα της τόσο τρυφερής ηλικίας των μόλις πέντε ετών για το επάγγελμα», λέει στην «Κ» η κ. Κοσιώνη.
Και έτσι προέκυψε αυτό το άγνωστο ταξίδι για τη συγγραφή του παραμυθιού. «Μια φανταστική ιστορία, μέσα από την οποία θα τους εξηγήσω τι είναι αυτές οι περίφημες αληθινές ιστορίες όπως βαφτίζονται οι ειδήσεις σε αυτό το βιβλιαράκι».
Πρωταγωνίστρια του βιβλίου είναι η μικρή Αναστασία στην οποία άρεσαν οι ιστορίες τόσο πολύ που συνεχώς ζητούσε από τους γονείς της να της διαβάζουν το βράδυ παραμύθια ή να αυτοσχεδιάζουν. Οπως συμβαίνει με τα περισσότερα παιδιά. Σύντομα θα αρχίσει και η ίδια να δημιουργεί τους δικούς της κόσμους, με όχημα την αστείρευτη φαντασία της.
Το μήνυμα
«Νομίζω ότι η συνταγή πέτυχε, αν κρίνει κανείς από το αποτέλεσμα. Τα παιδιά έλαβαν το μήνυμα και κατάλαβαν ακριβώς ποια είναι η φύση και ο στόχος της δουλειάς μας, αλλά και γιατί πρέπει να αφορά κάποιους ανθρώπους η ενημέρωση», εξηγεί η δημοσιογράφος.
Οι απορίες που «γεννιούνται» στα παιδιά είναι πολλές, πρωτότυπες και τα ερωτήματά τους υποκινούνται κατά βάση από τη φαντασία τους. «Κατ’ αρχάς ρωτούν πολλά τεχνικής φύσεως θέματα, γιατί δεν μπορούν να τα καταλάβουν.
Οπως, για παράδειγμα, πώς μπαίνεις μέσα στην τηλεόραση, αν υπάρχει κάποιο πορτάκι που ανοίγεις». Είναι όμως γεγονός ότι πολλές από τις ιστορίες τούς δημιουργούν πρωτόγνωρα συναισθήματα. «Για παράδειγμα, με ρωτούν πράγματα όπως πόσο λυπάμαι όταν λέω στενάχωρες ιστορίες».
«Πώς κοιμίζεις τον γιο σου;»
Κάποια στιγμή, θυμάται χαρακτηριστικά, ένα μικρό κορίτσι τη ρώτησε συγκεκριμένα για τη δική της δουλειά, για τις αληθινές ιστορίες που λέει κάθε βράδυ. «Ξαφνικά μου είπε: “Aφού είσαι στο δελτίο, πώς κοιμίζεις τον γιο σου;”. Eπρεπε να της δώσω τη δύσκολη απάντηση, παρουσία του γιου μου, ότι συνήθως δεν τον κοιμίζω εγώ γιατί είναι τέτοια η φύση της δουλειάς. Οπότε πήγαμε σε μια άλλη συζήτηση για το κατά πόσον οι μαμάδες είναι σε θέση, με βάση τα ωράριά τους, να κάνουν το καλύτερο δυνατό για τα παιδιά τους κ.ά.».
Με μακρά εμπειρία στον χώρο της δημοσιογραφίας και έχοντας εργαστεί σε έντυπα, τηλεόραση και ραδιόφωνο για ρεπορτάζ και εκπομπές, η Σία Κοσιώνη είναι ένα πολύ οικείο τηλεοπτικό πρόσωπο καθώς μας μεταφέρει κάθε βράδυ τα τελευταία 18 χρόνια όλα τα νεότερα από την ελληνική και τη διεθνή επικαιρότητα.
Η διαδικασία συγγραφής ενός παραμυθιού, όμως, ήταν για εκείνη κάτι τελείως διαφορετικό από τα φώτα της μικρής οθόνης. «Ζω σε έναν κόσμο που καθημερινά γράφω ατελείωτα δημοσιογραφικά κείμενα. Το βιβλίο δεν έχει σε τίποτα να κάνει με αυτό, αν εξαιρέσεις την ικανότητα κάποιου στη γραφή. Νομίζω ότι υπηρετεί μια εντελώς διαφορετική ανάγκη και μου βγήκε πολύ εύκολα, αβίαστα, παρά το ότι είναι πιο δύσκολο να εκφράσεις με απλές λέξεις πολύπλοκα θέματα. Εχω γράψει και κάποιες άλλες ιστορίες που θα δημοσιευθούν προσεχώς», λέει κοιτάζοντας με μια γρήγορη ματιά τον υπολογιστή πάνω στο γραφείο της, στο κανάλι. Και συμπληρώνει: «Υπάρχει ένα κομμάτι μέσα μου που έχει πάρα πολλή φαντασία και κατοικεί στον παιδικό κόσμο τον οποίο ξαναέφερε στη ζωή μου ο γιος μου. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο νιώθω και αισθάνομαι πάρα πολύ άνετα, ταξιδεύω, χάνομαι και αυτό ακριβώς βγήκε και στο χαρτί».
«Πιστεύω ότι η νέα γενιά είναι πολύ καλύτερη από τις προηγούμενες»
Ηταν αναμφισβήτητα κάτι έξω και μακριά από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων. «Μια ευκαιρία για μένα να συναντηθώ με έναν άλλο κόσμο, αυτόν της παιδικής λογοτεχνίας, να συναναστραφώ πολύ με παιδιά –πλην του δικού μου– τα οποία σου δίνουν μια τρομερή ενέργεια. Κάθε ένα από αυτά είναι ένας μικρός φορτιστής», τονίζει. Η ίδια εισέπραξε αυτή την ενέργεια στις πρόσφατες παρουσιάσεις του βιβλίου.
Το πρότζεκτ αυτό της έδωσε την ευκαιρία να αναδείξει άλλη μια πτυχή του εαυτού της που πολλοί δεν θα περίμεναν ίσως ότι υπάρχει, καθώς η εμφάνισή της στην τηλεόραση «οφείλει» να ακολουθεί ορισμένες νόρμες. «Ο κόσμος έχει διαμορφώσει για μένα μια εικόνα πολύ αυστηρής, πολύ περιχαρακωμένης που λειτουργεί σε συγκεκριμένο πλαίσιο». Ετσι, μέσα από αυτή τη δουλειά της, ανακαλύπτουν έναν άλλο εαυτό της που υπάρχει, είναι αληθινός.
Εκτός από το πρώτο και μικρό της συγγραφικό ταξίδι, αυτό που την ικανοποιεί είναι το μήνυμα που κατάφερε να μεταδώσει. «Είναι το μήνυμα της ανάγκης που πιστεύω ότι υπάρχει –εκφράζω αυτή την αγωνία μέσα από το βιβλίο αλλά και από τη συζήτηση που αναπτύσσεται μέσα από αυτό– να δημιουργήσουμε παιδιά που να έχουν λίγο πιο ευαίσθητες κεραίες για τον κόσμο, να νοιάζονται, να ενδιαφέρονται λίγο παραπάνω για το τι συμβαίνει γύρω τους και πιστεύω ότι η ενημέρωση το υπηρετεί αυτό».
Το σπίτι και το σχολείο
Η συγγραφέας του βιβλίου θεωρεί ότι η ενημέρωση είναι κάτι που διδάσκεται από το σπίτι και το σχολείο, με τα κατάλληλα εφόδια και τον σωστό προσανατολισμό. «Πιστεύω ότι αν έχουμε πιο ενημερωμένα παιδιά, θα φτιάξουμε μια καλύτερη κοινωνία. Πιο ευαίσθητη και πιο ανεκτική, μια κοινωνία όπου θα υπάρχει περισσότερος αλληλοσεβασμός. Επομένως, λατρεύω αυτό το μήνυμα που κατάφερε τελικά να βγει από το βιβλίο και με χαροποιεί πολύ. Πιστεύω πάρα πολύ στη νέα γενιά, πιστεύω ότι είναι μια γενιά πολύ καλύτερη από τις προηγούμενες», λέει.
Σημειώνει επίσης ότι «τα παιδιά σήμερα έχουν κοινωνικές ευαισθησίες, αδιανόητες για κάποιες άλλες εποχές, είναι πολύ πιο ανεκτικά στο καινούργιο και στο διαφορετικό. Ξέρουν από τεχνολογία και έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση στην πληροφορία. Είναι παιδιά που μπορούν να υπηρετήσουν μέσα από τη γνώση, μέσα από την ενημέρωση, έναν καλύτερο κόσμο». Οπως ακριβώς η ιστορία σε αυτό το βιβλίο ξεκίνησε και γράφτηκε με αφορμή ένα πραγματικό περιστατικό, έτσι έχουν υπάρξει και ορισμένες αληθινές στιγμές, δηλαδή βιώματα με τον γιο της που της έδωσαν την έμπνευση να καταγράψει στο χαρτί κάποιες από αυτές τις ενδιαφέρουσες ιστορίες. Υπάρχουν άλλες δύο οι οποίες έχουν ήδη δοθεί στον εκδότη και πιστεύει ότι κάποια στιγμή θα κυκλοφορήσουν και θα «ταξιδέψουν» προς μικρούς και μεγάλους αναγνώστες.
Ωστόσο, η ίδια αποποιείται την ιδιότητα της συγγραφέως και λέει εμφατικά, γελώντας: «Για μένα δεν είναι επάγγελμα αυτό, ούτε αποδέχομαι αυτή την ιδιότητα, θα ήταν πολύ αλαζονικό να το κάνω».