Περισσότερο από μία έκθεση στην οποία βλέπει κανείς ένα εικαστικό υλικό με μια ορισμένη ιστορία και με αντίστοιχη έως τώρα αφάνεια, τα έργα του Γιώργου Ζιάκα στην γκαλερί «Εκφραση-Γιάννα Γραμματοπούλου» (έως 6/4) είναι πύλη μύησης σε έναν κόσμο γεμάτο ψιθύρους. Είναι μια συλλογή κουστουμιών, μακέτες για δύο ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου: «Η άλλη θάλασσα» («η τελευταία ταινία του που σταμάτησε σχεδόν στο ξεκίνημά της», όπως λέει ο ίδιος) και «Το λιβάδι που δακρύζει» («στην οποία με μια μικρή ιστορία εξηγώ γιατί δεν πραγματοποιήθηκε η συνεργασία»). Αυτά είναι τα στοιχεία που πρέπει να γνωρίζει κανείς, αλλά ο κόσμος του Γιώργου Ζιάκα, συνδεδεμένος, φυσικά, και με τον κόσμο του Θόδωρου Αγγελόπουλου, αντλεί από μια βαθιά δεξαμενή αναφορών και βιωμάτων που αναμοχλεύουν κοιτάσματα μιας Ελλάδας σήμερα κρυπτικής.
Ο Γιώργος Ζιάκας έχει στήσει, επί της ουσίας, ένα «προσκυνητάρι», βαθιάς ιερότητας και τίμιας λαϊκότητας. Είναι ένας σταυρός πάνω στον οποίον η Ελλάδα ενός ορισμένου ιστορικού κλίματος συναντά την Ελλάδα μιας άχρονης παρακαταθήκης. Οι μορφές του Γιώργου Ζιάκα, με την έντονη θεατρικότητα, με κουστούμια σαν από ένα αρχαίο χορό γεννημένο τον 20ό αιώνα, συνθέτουν ένα «εικονοστάσι» και μια πινακοθήκη των αφανών.
Αυτή η έκθεση έχει σημασία όχι μόνο για τις πληροφορίες που δίνει, όχι μόνο για την ιστορία του θεάτρου, του κινηματογράφου και της ζωγραφικής, αλλά για την κοινωνία των ανθρώπων που ενδιαφέρονται να συγκινηθούν. Ο Γιώργος Ζιάκας δίνει λάμψεις ομορφιάς, με εκείνη όμως την αναγκαία συνθήκη του ημίφωτος, της γάζας του χρόνου, της μεμβράνης της μνήμης και της απόστασης από κάθε έννοια χρόνου. Τίποτε δεν προσφέρεται χωρίς κόπο. Η συγκίνηση θα αναβλύσει όταν το βλέμμα προσπεράσει την κάπνα των κεριών.