H γκαλερί Citronne στον Πόρο διανύει το ενδέκατο καλοκαίρι της. Φέτος φιλοξενεί μία από τις καλύτερες εκθέσεις της, μια συλλογική με θέμα το Αιγαίο. Εννέα καλλιτέχνες συμμετέχουν πάνω στη σκέψη του Αιγαίου, όχι μόνο ως θάλασσας αλλά κυρίως ως ταυτότητας και ως διαδρομής. Οπως επισημαίνει η διευθύντρια της γκαλερί και ιστορικός της τέχνης Τατιάνα Σπινάρη-Πολλάλη, «με την εικαστική δημιουργία αλλά και την ποιητική παρέμβαση αναδεικνύεται η κομβική σημασία του Αιγαίου στον προσδιορισμό της ελληνικής ταυτότητας». Αλλωστε, το Αιγαίο ανήκει στο συλλογικό ασυνείδητο του Ελληνα ως κάτι μαγικό, αθώο, καθαρτήριο, παρόλο που τα τελευταία χρόνια συνδέεται με ένα συλλογικό τραύμα, εκείνο της απώλειας ζωών, σε έναν ακήρυχτο πόλεμο μετάβασης από έναν εφιάλτη σε μια ελπίδα.
Στη Citronne καλλιτέχνες όπως οι Κατζουράκης, Ξενάκης, Ψυχοπαίδης, Μαντζαβίνος, Αδαμάκος, Μπιτσάκης, Κυραρίνης, Σόρογκας και φυσικά ο Κοκκινίδης μεταφέρουν ένα εικαστικό μήνυμα για το Αιγαίο, πολιτικό, κοινωνικό, ανθρωπολογικό αλλά και βιωματικό, μέσα από αυτή την έκθεση που θα διαρκέσει έως τις 17.9.2016. Η «Κ», έχοντας αφουγκραστεί την κοινωνική αγωνία των εικαστικών, μετέθεσε το βάρος από το συλλογικό στο ατομικό ασυνείδητο. Συνομίλησε μαζί τους και τους ζήτησε να μας μεταφέρουν με λέξεις τον πρώτο ελεύθερο συνειρμό που τους έρχεται στο άκουσμα της λέξης «Αιγαίο».
Να μας φτιάξουν έναν πίνακα με λέξεις για αλλαγή. Να ταξιδέψουν ξανά και ίσως και εμείς μαζί τους στο Αιγαίο των χρόνων της αθωότητας.
Της καθαρότητας, της αθωότητας…
Αλέκος Κυραρίνης: «Η πρώτη εικόνα που μου έρχεται όταν ακούω τη λέξη Αιγαίο είναι το κάψιμο από το αλάτι στα μάτια».
Μανώλης Μπιτσάκης: «Η πρώτη εικόνα που μου έρχεται είναι ένας φραγμός. Βιωματικά μού έρχονται στον νου οι παιδικές μου διακοπές. Να κάθομαι εγώ κάπως πίσω και να ατενίζω τη θάλασσα μέσα από τα αγαπημένα μου πρόσωπα που κάθονται μπροστά».
Σωτήρης Σόρογκας: «Τα πρώτα μπάνια, στο Φάληρο, γιατί και αυτό Αιγαίο είναι. Η πρώτη μου επαφή με το νερό, όταν ήμουν μικρός».
Γιάννης Αδαμάκος: «Μεγάλωσα στον Πύργο και η θάλασσα δεν ήταν αυτονόητη, για αυτό όταν πρωτομπήκα σε καράβι και άφησα τον Πειραιά πίσω, αισθανόμουν ότι κάτι με ξέπλυνε. Ενιωσα για πρώτη φορά κάθαρση, σαν μια κολυμπήθρα η οποία με ξαναγεννούσε. Τότε κάπνιζα και σε συνδυασμό με τον καπνό η θάλασσα με καθάριζε. Εκτοτε στο σπίτι μου στην Τήνο έβλεπα με τις ώρες το κενό που δημιουργείται ανάμεσα στη θάλασσα και στον ουρανό, και έτσι γεννήθηκε και η δουλειά μου “The space between”. Νομίζω σε όλη μου τη δουλειά τα τελευταία χρόνια αυτό το κενό προσπαθώ να ζωγραφίσω».
Δημοσθένης Κοκκινίδης: «Εδώ και 40 χρόνια πηγαίνω στη Μήλο. Τις Κυκλάδες τις γνωρίζω από το ’60. Νιώθω ότι έχω κουκουλωθεί με μπλε».
Τάσος Μαντζαβίνος: «Το Αιγαίο είναι και ο πατέρας μου, που ήταν ναυτικός, αλλά δεν πέθανε στη θάλασσα. Αυτό που μου έρχεται πρώτο στο μυαλό είναι το σπίτι που μεγάλωσα που ήταν πάνω στη θάλασσα. Εκεί ξυπνούσα και κοιμόμουν. Χρόνια μετά, συνειδητοποίησα ότι άκουγα έναν ήχο μέσα μου και δεν ήξερα από πού έρχεται. Ηταν ο ήχος της θάλασσας, αυτός ο παφλασμός και ο βόμβος μαζί».
Η έκθεση «Αιγαίο Ταυτότητες και Διαδρομές», σε επιμέλεια της Τατιάνας Σπινάρη-Πολλάλη στην Γκαλερί Citronne στον Πόρο, φιλοξενεί σύγχρονα έργα των εννέα Ελλήνων εικαστικών ενώ συνοδεύονται και από στίχους ποιημάτων Ελλήνων ποιητών. Η έκθεση εγκαινιάστηκε στις 25.6.2016 και θα διαρκέσει έως τις 17.9.2016. Πληροφορίες www.citronne.com.