Η έμπνευση ξεκίνησε όταν ένας Ελληνοϊταλός φίλος του τού έφερε από την Αίγυπτο κάτι θαυμάσιες κορδέλες. Ο Κωνσταντίνος Λαδιανός, πιστός στην απεικόνιση του καθημερινού, του απολύτως –και ενίοτε αποκρουστικά– οικείου, ξεκίνησε να κεντάει, να ζωγραφίζει, να εγκαθιστά. Ωσπου είδε ότι ένας νέος κόσμος, βασισμένος στα μυστικά του 17ου, του 18ου και του 19ου αιώνα, δεν μπορεί παρά να είναι ροζ – και έβαψε τους τοίχους της γκαλερί CAΝ.
Το «Ροζ Μπουντουάρ» είναι μια σειρά έργων που δουλεύεται την τελευταία τριετία. Παρ’ όλη την προφανή αναφορά στον Μαρκήσιο ντε Σαντ, ο Λαδιανός μας λέει ότι δεν είναι τόσο επαναστάτης όπως ο μαρκήσιος.
«Δεν θέλω να καταργήσω τα μυστικά των αναμνήσεων και της κλειδαρότρυπας – τα αποδέχομαι και τα παρουσιάζω με έναν δικό μου τρόπο, θέλοντας να τα αποεκχυδαΐσω», αναφέρει.
Ποια είναι, όμως, αυτά τα μυστικά και πώς καταφέρνει να διώξει από πάνω τους οτιδήποτε χυδαίο ή, έστω, πονηρό μπορεί να έχουν; Τους τρεις αιώνες που προηγήθηκαν του «έξαλλου» και γρήγορου 20ού, στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη υπήρχαν σχολές στις οποίες οι νεαρές δεσποινίδες μάθαιναν οικιακή οικονομία – στην πραγματικότητα, μάθαιναν οικοκυρικά, πώς, δηλαδή, να είναι σωστές κυρίες του κυρίου. Στα πλεκτά και στα υφαντά τους, απεικόνιζαν πορτρέτα, οικογενειακές στιγμές, προσπαθώντας να σώσουν ένα κομμάτι μνήμης. «Ισως γι’ αυτό τα ονόμαζαν μνημόσυνα», λέει ο Κωνσταντίνος Λαδιανός. Ο εικαστικός έχει αντικαταστήσει τις προσωπικές στιγμές των δεσποινίδων με πρόσωπα κυρίως ανδρικά, ντυμένα ή γυμνά, «θέλοντας να δώσω το κρυφό ή απαγορευμένο μέσα σε μιαν άλλη ατμόσφαιρα. Γι’ αυτό και διάλεξα το ροζ χρώμα για να “ντύσω” τα έργα. Το ροζ είναι περισσότερο γυναικείο χρώμα, έχει μιαν αθωότητα, αγκαλιάζει τις μορφές μεταφέροντάς τες σε μια πιο “δική” μας κατάσταση», συμπληρώνει.
Η έμφαση που δίνει ο Κωνσταντίνος Λαδιανός στο βλέμμα πηγάζει από το μάτι του Θεού, όπως παρουσιάζεται στον σκοτεινό «Χαμένο Παράδεισο» του ποιητή Τζον Μίλτον. «Είναι το εσωτερικό μας μάτι, εκείνη η βαθιά ματιά που κρίνει – αλλά δεν κατακρίνει. Είναι η ματιά των γονιών μας, η ματιά των άλλων που εσωτερικεύεται. Δεν την πολεμώ, διότι δεν τη θεωρώ αρνητική ή θετική – απλώς την παρουσιάζω. Ολοι, άλλωστε, συνυπάρχουμε με αυτήν τη ματιά», σημειώνει ο καλλιτέχνης.
Ο Κωνσταντίνος Λαδιανός έχει ανοιχτεί, την ίδια στιγμή, και σε θρησκευτικά σύμβολα αλλά και μυθικές αναπαραστάσεις, σε μιαν επιτυχημένη απόπειρα να δείξει –αγαπημένο του ρήμα– την πολυπλοκότητα του κόσμου και των ανθρώπων που τον συναποτελούν. Με τα έργα του, εντάσσει ως κάτι φυσιολογικό –που είναι– όλες τις εκφάνσεις του προσώπου, από τον τρόπο που ερωτεύεται, εργάζεται, χάνει και κερδίζει έως τον τρόπο που θυμάται. Η σειρά «Ροζ Μπουντουάρ» είναι αυτό το σύμπαν: της αποδοχής, της κατανόησης, του ερωτικού, του αγαπητικού. Είναι ένας κόσμος στον οποίον τίποτα δεν θεωρείται χυδαίο, ξένο, κρυμμένο. Είναι μια αποενοχοποίηση όσων οι «άλλοι» –όποιοι κι αν είναι αυτοί– αντιμετωπίζουν με ντροπή, με φαρισαϊσμό και με αστεία υποκρισία. Ο Κωνσταντίνος Λαδιανός απλώς τα παρουσιάζει. Από εκεί και πέρα, είναι δικό μας θέμα πώς θα βολευτούμε σ’ αυτόν τον κόσμο που τα έχει «όλα».
Κωνσταντίνος Λαδιανός, «Ροζ Μπουντουάρ». Γκαλερί CAN. Αναγνωστοπούλου 42. Εως 10 Μαρτίου.