«Ξέρετε κάτι; Η ζωή σού δείχνει συχνά το χειρότερό της πρόσωπο. Πάρτε εμένα για παράδειγμα. Στα 13 μου χρόνια, ο καρκίνος μού χτύπησε για πρώτη φορά την πόρτα, με τους γιατρούς να μη μου αφήνουν σχεδόν κανένα περιθώριο επιβίωσης. Τα κατάφερα. Ηταν κάτι παραπάνω από θαύμα. Σε τρία χρόνια, διαγνώστηκα ξανά με μια άλλη μορφή της ασθένειας, ανεξάρτητη της πρώτης. Μου έδωσαν 14 ημέρες ζωής. Εκανα τρομερό αγώνα για να πάω από το κρεβάτι του νοσοκομείου στην τουαλέτα του δωματίου μου. Και όμως, όχι μόνο επέζησα –με τίμημα ότι μου αφαίρεσαν τον έναν πνεύμονα–, αλλά ύστερα από λίγα χρόνια ανέβηκα στην κορυφή του Εβερεστ. Αν με κράτησε κάτι ζωντανό, ήταν ότι δεν αναλώθηκα ποτέ στον θυμό τού “γιατί σ’ εμένα;’’, δεν άφησα την αδικία, που είναι λογικό να αισθάνεται όποιος βιώνει κάτι τέτοιο, να μου καταφάει τα σωθικά».
Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Καρκίνου σήμερα και έφερα στο μυαλό μου τη συγκλονιστική ομιλία τού δις επιζήσαντος του καρκίνου Σον Σουόρνερ, που παρακολούθησα πριν από λίγα χρόνια στη Νέα Υόρκη. Ισως ήταν η πρώτη φορά που ερχόμουν σε επαφή με αυτό που αποκαλούμε χαρισματικό βιωματικό ομιλητή, ίσως ήταν το απίστευτο κατόρθωμά του: ανέβηκε στην πιο υψηλή κορυφή του κόσμου μονάχα με ένα πνευμόνι, ενώ αργότερα έκανε σκι στον βόρειο και στον νότιο πόλο, πήγε στο Κιλιμάντζαρο στην Αφρική και είναι από τους ελάχιστους που έχει ανεβεί στα επτά ψηλότερα βουνά του πλανήτη. Στόχος του είναι να πείσει τους ανθρώπους που δοκιμάζονται από τον καρκίνο ή κάποια άλλη ασθένεια να μη βουλιάξουν στην παραίτηση. Και το καταφέρνει με τρόπο μαγικό.
Παλαιότερα θεωρούσα ότι οι Αμερικανοί έχουν σχεδόν νεύρωση με τη θετική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Πιστεύουν ότι πρέπει να σκεπτόμαστε θετικά ακόμα και αν όλα είναι εναντίον μας. Ισως να έχουν δίκιο. Ο Σουόρνερ, όταν νόσησε την πρώτη φορά από καρκίνο στα 13 του χρόνια, σκέφτηκε ότι έπρεπε να στηρίξει τόσο τον εαυτό του όσο και τους δικούς του. «Τους είπα ότι ακόμα και αν πέθαινα τότε, είχα ζήσει μια καταπληκτική ζωή. Και με αυτή την πίστη, ότι ακόμα και ένα λεπτό ζωής είναι κέρδος –παρότι ήμουν έφηβος–, νομίζω ότι τα κατάφερα τελικά».
Η εντύπωση που μου είχε κάνει ο ομιλητής ήταν τέτοια, που κατά καιρούς παρακολουθούσα την πρόοδό του, τα ταξίδια του στα βουνά. Η πιο πρόσφατη συνέντευξή του είχε κακά νέα. Διαγνώστηκε με έναν δερματολογικό αυτή τη φορά καρκίνο: «Το να σου συμβαίνει για τρίτη φορά είναι σχεδόν απίστευτο. Ομως δεν θα πτοηθώ ούτε θα θυμώσω. Εχω μια συμβουλή: Αν πραγματικά θέλετε να κάνετε κάτι στη ζωή σας, μην περιμένετε πολύ. Ποτέ δεν ξέρετε τι μπορεί να συμβεί…», είπε.
[email protected]