«Είδα πρώτη φορά στη ζωή μου τον Μίκη το 1975, κατέβαινε την οδό Αμερικής προς τη Σταδίου. Τότε συνειδητοποίησα ότι η χούντα είχε πέσει· εξεπλάγην που τον είδα να περπατά, έως τότε είχα την αίσθηση ότι ο Θεοδωράκης πετούσε». Αυτή ήταν η πρώτη επαφή της Νένας Βενετσάνου, που είχε μυηθεί από παιδί στον συμβολισμό της ποιητικής γλώσσας με τη «Βάρκα στο γιαλό» και το «Στο περιγιάλι το κρυφό», με τον Μίκη Θεοδωράκη, με τον οποίο έμελλε να συνεργαστεί στενά από τη δεκαετία του ’80 και έπειτα. Οι αναμνήσεις της κορυφαίας Ελληνίδας τραγουδίστριας ταξίδεψαν το κοινό, που παρακολούθησε ζωντανά αλλά και διαδικτυακά το αφιέρωμα του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών στον Μίκη Θεοδωράκη στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, κατά τα οποία ο ταλαντούχος Ελληνας συνθέτης έφθασε στο απόγειο της δόξας του, αλλά και στην Κατοχή και στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. «Ο καθένας μας έχει τον δικό του Μίκη», ανέφερε ο κ. Γιώργος Αρχιμανδρίτης, βιογράφος, μεταξύ άλλων, του Θεοδωράκη, που συντόνισε την εκδήλωση το βράδυ της Τρίτης. «Ολοι γνωρίζουμε τους δεσμούς που διατηρούσε ο Θεοδωράκης με τη Γαλλία και με πολλούς επιφανείς Γάλλους, όπως ο πρόεδρος Μιτεράν», σημείωσε στον χαιρετισμό του ο πρέσβης της Γαλλίας στην Ελλάδα, Πατρίκ Μεζονάβ.
Ο νεαρός Μίκης ξεκινά να φοιτά στο Ωδείο της Πάτρας, ωστόσο, ως γιος βενιζελικού δημοσίου υπαλλήλου, ζει παντού λόγω των συνεχών μεταθέσεων του πατέρα του. «Ετσι έχει ακούσματα από κάθε περιοχή της χώρας, κάτι που αργότερα ενσωματώνει στο έργο του», σημειώνει ο κ. Αρχιμανδρίτης, που συναντήθηκε τελευταία φορά μαζί του πριν από λίγους μήνες. «Ταυτόχρονα, καθώς είχε καταγωγή από Μικρά Ασία και Κρήτη, κουβαλούσε την πίκρα της προσφυγιάς, ενώ είχε το χάρισμα να συναισθάνεται τον ανθρώπινο πόνο», προσθέτει η κ. Βενετσάνου, σε μια προσπάθεια να ερμηνεύσει το φαινόμενο «Θεοδωράκης». Η θητεία του στο Παρίσι, όπου «μαθαίνει γραμματική και συντακτικό», είναι αποφασιστικής σημασίας, «ωστόσο κάποια στιγμή παίρνει τη συνειδητή απόφαση να αφήσει πίσω το κλασικό και να κάνει τη δική του μουσική».
Ο Θεοδωράκης βρίσκεται στο Παρίσι όταν του στέλνει ο Ρίτσος τον «Επιτάφιο», τον διαβάζει, δε, γεμάτος ενθουσιασμό μέσα στο αυτοκίνητό του. «Ηθελε να κάνει μια πολιτική κίνηση, να πιέσει για την απελευθέρωση των εξορίστων, γι’ αυτό επιλέγει τον Μπιθικώτση», λέει ο κ. Αρχιμανδρίτης. Τη νοσταλγική ατμόσφαιρα στο αμφιθέατρο της οδού Σίνα απογειώνει ο Μανώλης Μητσιάς, που ανεβαίνει στη σκηνή και ερμηνεύει αγαπημένα τραγούδια του Θεοδωράκη. «Με τα χέρια του ο Μίκης αγκάλιαζε όλη την Ελλάδα, έζησα έντονα την παρουσία του Μίκη και τώρα την απουσία του», παρατηρεί συγκινημένη η Γιοβάννα, που τραγουδάει αυθόρμητα Θεοδωράκη παραμερίζοντας τη μάσκα. «Αν θυμηθείς το όνειρό μου, σε περιμένω να ’ρθεις». «Τώρα που ο Μίκης έχει πια φύγει, πρέπει να ακούσουμε ξανά τα τραγούδια του και να διαβάσουμε τα βιβλία του, να δούμε πώς θα διαχειριστούμε το τεράστιο έργο του», καταλήγει η κ. Βενετσάνου.