Στην αγγλική λογοτεχνία υπάρχει ο όρος «βυρωνικός». Υποδεικνύει κάποιον πρωταγωνιστή βιβλίου που γίνεται θύμα της αμφιθυμίας και της ιδιορρυθμίας του, ένα περίπλοκο oν που δύσκολα μπορεί να συμπαθήσει κανείς, ενώ συχνά κρύβει κάποιο μυστικό από το παρελθόν του. Για τους Βρετανούς του 19ου αιώνα, η εκκεντρική προσωπικότητα του Βύρωνα είχε φανατικούς θαυμαστές –ήταν κάτι σαν πρώιμος ροκ σταρ–, αλλά μια μερίδα της κοινής γνώμης έβλεπε με αρνητικά συναισθήματα τον μύθο γύρω από αυτόν. Για εμάς τους Ελληνες ήταν ένας ήρωας του Αγώνα, έτσι το «βυρωνικός» ταυτίζεται πάντα με κάτι θετικό. Το θέμα είναι πως εξακολουθεί να εμπνέει έως σήμερα με την πολυκύμαντη ζωή και τον θάνατό του, τα αυτοβιογραφικά γραπτά του, τις ανορθόδοξες επιλογές του και τη συνολική παρουσία του, που μας γυρίζει 200 χρόνια πίσω.
Αυτά τα στοιχεία κέντρισαν και την εικαστικό Λυδία Βενιέρη, η οποία παρουσιάζει απόψε στις 7 μ.μ. μια έκθεση στην Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη Αμαρουσίου «Σπύρος Λούης», που ως αφετηρία έχει τον ρομαντικό ποιητή και συγγραφέα. Ο τίτλος της «Βυρωνική εποχή» και περιεχόμενό της έργα μεικτής τεχνικής. Η καλλιτέχνις χρησιμοποιεί σύγχρονα μέσα για να αναπαραστήσει την ατμόσφαιρα εκείνη, να ζωντανέψει τις ιστορίες, τους χαρακτήρες, τα πρόσωπα του έργου του Βρετανού. Επεξεργάζεται ψηφιακά μεγάλα φωτογραφικά ταμπλό με εικόνες, αλλά και έναν οραματικό κόσμο που ακροβατεί ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Πρόκειται για τη συνέχεια του αφιερώματος με ταμπλό βιβάν που είχε φιλοξενηθεί στο Τζαμί Τζισταράκη στο Μοναστηράκι την άνοιξη, με τίτλο «Βυρωνικοί ήρωες». Τότε είχε φωτογραφίσει επίσης νέους άνδρες και γυναίκες, ντυμένους με ρούχα της περιόδου εκείνης, σε ειδυλλιακό φόντο και με μια «σκηνοθεσία» που έδινε έμφαση στην αληθοφάνεια.
Η εικαστικός επιστρέφει ξανά στην πηγή της έμπνευσής της, μια και βρίσκει στον Βύρωνα στοιχεία οικουμενικότητας, καθώς «με τα έργα του ξεσήκωσε τις καρδιές που ήταν ρημαγμένες από φόβο, κούραση και θλίψη, δημιουργώντας ένα ηρωικό παρόν, όπου πειρατές, βαμπίρ και αλληγορικές γυναίκες ενσάρκωναν διάσπαρτα όνειρα και θρύλους». Στη δουλειά της, άλλωστε, διερευνά ακριβώς αυτήν τη διάσταση, όπου η τέχνη, από παιχνίδι και έμπνευση, γίνεται συμπεριφορά, νοοτροπία. Και έτσι διαστέλλει την κοινή συνείδηση των ανθρώπων.
Η έκθεση δεν γίνεται τυχαία στο Μαρούσι, τη γειτονιά όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η καλλιτέχνις προτού φύγει στο Παρίσι για σπουδές και αργότερα στη Νέα Υόρκη, για να ακολουθήσει διεθνή καριέρα. Εχει παρουσιάσει ενότητές της σε πολλές πόλεις του κόσμου – τις πιο πρόσφατες στο Τόκιο και στην Τεργέστη. Η Ολυμπιακή Δημοτική Πινακοθήκη «Σπύρος Λούης» στεγάζεται σε ένα ωραίο νεοκλασικό, προσφάτως ανακαινισμένο, κτίριο του 1871. Υπήρξε στο παρελθόν το πρώτο σχολείο και αργότερα το παλαιό δημαρχείο του Αμαρουσίου.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις