Δεν υπάρχει Ελληνας επισκέπτης που να μην έχει καμαρώσει την ανασκαφή της Αρχαίας Μεσσήνης. Από τη μια, ο πλούτος των ευρημάτων (28.000 αντικείμενα, 900 επιγραφές, 8.500 νομίσματα) και τα οικοδομήματα που μαρτυρούν την ισχύ της. Από την άλλη, ένας μοναδικός τρόπος ανάδειξης των τελευταίων ώστε να μπορούμε να φανταστούμε το εύρος, τη μορφή των δημοσίων κτιρίων, τη ζωή των ανθρώπων σε μια ευημερούσα και ακμάζουσα πόλη. Είναι πραγματικά ένας από τους πλέον μαγικούς αρχαιολογικούς χώρους στην Ελλάδα, που οφείλει την υποδειγματική εικόνα του σε έναν οραματιστή ανασκαφέα: τον Πέτρο Θέμελη.
Επόμενο ήταν, πριν από λίγες ημέρες, στη συζήτηση του ομότιμου καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας με τη Μαίρη Αδαμοπούλου, την καλή συνάδελφο (που έχει κάνει και σπουδές Αρχαιολογίας), να είναι κατάμεστη η αίθουσα γενικών συνελεύσεων του κεντρικού καταστήματος της Τράπεζας της Ελλάδος. Αρχαιολόγοι, καλλιτέχνες, πανεπιστημιακοί, με προεξάρχοντα τον διοικητή της ΤτΕ Γιάννη Στουρνάρα (που πάντα στηρίζει τον πολιτισμό), απόλαυσαν μια πραγματικά ωραία κουβέντα για τις προκλήσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο πείσμων και ανθεκτικός Θέμελης στα 35 χρόνια παρουσίας του στη νότια Πελοπόννησο.
Το θέμα ήταν «Αρχαία Μεσσήνη: Η ψυχοσύνθεση μιας χαμένης πολιτείας» και η βραδιά ήταν η τρίτη του φετινού κύκλου εκδηλώσεων με τίτλο «Καταθέσεις Πολιτισμού», που οργανώνει το Κέντρο Πολιτισμού, Ερευνας και Τεκμηρίωσης της Τράπεζας της Ελλάδος με δραστήριο επικεφαλής τον Παναγιώτη Παναγάκη. «Θα ήθελα πέντε χρόνια ακόμη για να ολοκληρώσω το όραμά μου. Να δω τη Μεσσήνη ολοκληρωμένη και να πάω σπίτι μου», ήταν μια από τις πλέον συγκινητικές δηλώσεις του 87χρονου σήμερα Θέμελη, που έχει πράγματι αφιερώσει τη ζωή του στον τόπο αυτό. Οταν τον πρωτοαντίκρισε βέβαια, το 1986, παραλίγο να αποκαρδιωθεί διότι η ανασκαφή ήταν σε εγκατάλειψη από το 1975. Οταν ο Γιώργος Μυλωνάς, γραμματέας τότε της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, του πρότεινε να την αναλάβει, ο αρχαιολόγος ήταν αρνητικός αλλά αναθεώρησε. Θα είχε χάσει την ευκαιρία της ζωής του και εμείς θα είχαμε στερηθεί ένα αρχαιολογικό «διαμάντι».
Ενα χρόνο αργότερα, το 1987, ήταν πια έτοιμος να ξεκινήσει τις εργασίες που σιγά σιγά ανέδειξαν μια αρχαία πόλη που ξεπερνούσε σε μέγεθος και την Αθήνα, είχε αγορά, τρία θέατρα, στάδιο, γυμνάσιο, παλαίστρα και άλλα λαμπρά δημόσια οικοδομήματα. Σε στρατηγική θέση, η Αρχαία Μεσσήνη ιδρύθηκε το 369 π.Χ. από τον Θηβαίο στρατηγό Επαμεινώνδα, που απελευθέρωσε τους Μεσσηνίους από τους Σπαρτιάτες. Μέσα σε αυτές τις τρεις και πλέον δεκαετίες ο Θέμελης κλήθηκε να ξεπεράσει κάθε είδους εμπόδιο αλλά πραγματικά κατάφερε να πρωτοπορήσει σηκώνοντας τα αρχαία σπαράγματα από το έδαφος και στήνοντάς τα ξανά σαν να συμπληρώνει ένα τρισδιάστατο παζλ.
Η συνάντηση πάντως έβγαλε και κάποιες ειδήσεις, καθώς ο Θέμελης είναι υπέρ της ανεξαρτητοποίησης των μεγάλων μουσείων, στο πρότυπο του Μουσείου Ακρόπολης, αρκεί να γίνονται αξιοκρατικά και όχι «κεντρικά» από το υπουργείο Πολιτισμού οι επιλογές των όσων τα διευθύνουν.
