Ενα μπουκετάκι ανεμώνες, λαμπρές μέσα στην απλότητά τους, ήταν στο βάθρο της προτομής του Αντώνη Σαμαράκη, η οποία καλυπτόταν από ένα γκρίζο ύφασμα στο κέντρο της πλατείας Αυδή. Ο ήλιος την προπερασμένη Παρασκευή το μεσημέρι έπαιζε κρυφτό με τα σύννεφα, αλλά την ώρα των αποκαλυπτηρίων του έργου του Τήνιου γλύπτη Πραξιτέλη Τζανουλίνου έριξε τις αχτίδες του πάνω σε εμάς, μα κυρίως πάνω στα πρόσωπα των παιδιών της χορωδίας του International Metropolitan School που πλαισίωσαν την τελετή ερμηνεύοντας μελοποιημένη ποίηση του συγγραφέα. Σαν να συναίνεσε με ένα φωτεινό «νεύμα» στην τοποθέτηση του γλυπτού στη γειτονιά όπου γεννήθηκε το 1919 ο λογοτέχνης. Με επίκεντρο την Ελλάδα, ο Σαμαράκης είδε τα βιβλία του να μεταφράζονται σε δεκάδες γλώσσες για την οικουμενική τους αλήθεια. Μίλησε για ηθικές αξίες με λόγο ακμαίο και διαχρονικό.
Η τελετή –παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου–, με τον δήμαρχο Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη και τη σύζυγο του συγγραφέα, Ελένη, να αποκαλύπτουν από κοινού το γλυπτό, είχε κάτι εξαιρετικά συγκινητικό. Ηταν λιτή, περιεκτική, αντάξια των χαμηλών τόνων και της ουσίας που πρέσβευε ο Σαμαράκης με τη γραφή του αλλά και με το παράδειγμα της ίδιας του της ζωής. Η τελευταία πράξη της ψυχικής του γενναιοδωρίας ήταν να δωρίσει το σώμα του στους φοιτητές της Ιατρικής Σχολής για μελέτη. Σήμερα, 20 χρόνια από τον θάνατο του εμπνευστή της Βουλής των Εφήβων, η Αθήνα τον τιμά με μια καταπληκτική προτομή από ένα άξιο τέκνο της τηνιακής μαρμαρογλυπτικής παράδοσης. «Ο σπουδαίος αυτός άνθρωπος έγινε η “φωνή αυτών που δεν έχουν φωνή”. Ανύψωσε την ελευθερία ως απόλυτο και αναγκαίο ιδεώδες τόσο στο συγγραφικό όσο και στο κοινωνικό του έργο. Η κληρονομιά του συγγραφέα της πίστης και της ελπίδας, του “ποτέ δεν είναι αργά”, της άρνησης στον παραλογισμό του διχασμού, αποτελεί διαχρονική πηγή έμπνευσης και σημείο αναφοράς για όλες και όλους», υπογράμμισε ο Κώστας Μπακογιάννης, για να συμπληρώσει ότι στην περίοδο που ζούμε, οι αξίες του Σαμαράκη γίνονται πυξίδα. «Στην εποχή της αβεβαιότητας, των πολλαπλών κρίσεων και ματαιώσεων, της κατάρρευσης των οικουμενικών αξιωμάτων, η ανάγκη των νέων για πνευματικούς ηγέτες είναι ολοφάνερη κι επιτακτική».
Ολοφάνερα φορτισμένη η Ελένη Σαμαράκη είπε με τη σειρά της: «Είναι μεγάλη τιμή, χαρά και συγκίνηση ο Αντώνης να ξαναγυρίζει κοντά μας, στην πλατεία Αυδή, στη γειτονιά που μεγάλωσε, μέσα στα καφενεία που του άρεσε πάντα να συχνάζει και φυσικά το σπουδαιότερο, ανάμεσα στους νέους που πλημμυρίζουν την πλατεία και τόσο τους πίστευε και τους στήριζε. Ανήκε πάντα στους νέους ανθρώπους που οραματίζονται και μάχονται για έναν καλύτερο κόσμο. Η μεγάλη αυτή τιμή απευθύνεται σε όλους τους πνευματικούς ανθρώπους που δίνουν ποιότητα και μαγεία στη ζωή μας».
Μετά το πέρας της εκδήλωσης έγινε μια μικρή υπαίθρια δεξίωση, αφορμή για να ξαναβρεθούμε φίλοι, γνωστοί και συνάδελφοι, από την οποία προέκυψε και μία είδηση: Στο μέλλον θα αρχίσουν και τα γυρίσματα για μια μεγάλου μήκους ταινία για το «Λάθος», από τον σκηνοθέτη Θεόφιλο Παπαστυλιανό.