Σε ζεστή ατμόσφαιρα και μετεκλογική ευθυμία, μεταξύ παλιών φίλων, έλαβε χώρα το βράδυ της Τετάρτης δεξίωση για το τρίτο βιβλίο του πρέσβη Γιάγκου Οικονομίδη. Με τίτλο «Διπλωματικές Ιστορίες ΙΙ», το βιβλίο εξιστορεί παράξενα και διασκεδαστικά επεισόδια από τα 38 χρόνια του Οικονομίδη στη διπλωματική υπηρεσία (1977-2015), μεταξύ των οποίων 12 ως πρέσβης (στη Νότιο Αφρική, την Ινδία και την Ολλανδία).
Στην εκδήλωση, στο Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας στην Κηφισιά, μίλησε ο παιδικός φίλος και συμμαθητής του αγαπητού απόστρατου διπλωμάτη, Αντώνης Σαμαράς. Στη σύντομη παρέμβασή του, ο πρώην πρωθυπουργός αστειεύτηκε, αναφερόμενος στο πολυπληθές κοινό, ότι νόμιζε ότι τέλειωσαν οι προεκλογικές συγκεντρώσεις. «Με τον Γιάγκο μεγαλώσαμε μαζί», είπε στη συνέχεια, ανατρέχοντας στην κοινή τους πορεία στο Μαράσλειο και στο Κολλέγιο Αθηνών και σημειώνοντας ότι οι γονείς του είχαν παντρέψει τους γονείς του Οικονομίδη (η μητέρα του συγγραφέα ήταν η θρυλική Λένα Τριανταφύλλη, η επί δεκαετίες ιδιαιτέρα του Κωνσταντίνου Καραμανλή). Αυτά που θυμάται κανείς μεγαλώνοντας, κατέληξε, είναι «τους λίγους ανθρώπους με τους οποίους έζησες, βίωσες, αποτύπωσες, εκτίμησες, συγκινήθηκες… Σε αυτούς τους ανθρώπους για μένα είναι ο Γιάγκος».
Τον λόγο πήρε στη συνέχεια ένας ακόμα «πρώην προϊστάμενος» (όπως τον χαρακτήρισε ο Οικονομίδης), ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Ο Αβραμόπουλος μίλησε για τη «στενή φιλία» του με τον πρέσβη. «Σε όλα τα πόστα που πέρασε, μέσα και έξω από την Ελλάδα, άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις», είπε.
Στην εκδήλωση παρέστησαν επίσης ο νέος υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Δημήτρης Καιρίδης και ο βουλευτής της Ν.Δ. Θεόδωρος Ρουσόπουλος. Το τελευταίο πόστο του Οικονομίδη ως πρέσβη ήταν στην Ολλανδία μεταξύ 2009-2013 – την πρώτη περίοδο της κρίσης. Στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου, γράφει για ένα δύσκολο τετ α τετ με τη βασίλισσα Βεατρίκη, στο ετήσιο επίσημο δείπνο της προς τιμήν του Διπλωματικού Σώματος στη Χάγη τον Μάιο του 2010 (μήνα υπογραφής του πρώτου μνημονίου):
«Καλησπέρα, Μεγαλειοτάτη, πώς είσαστε; Ευχαριστούμε για την αποψινή πρόσκληση…».
«Δε μου λέτε, κύριε Πρέσβη, τι χάλια είναι αυτά;». «…».
«Πάτε λοιπόν να διαλύσετε την Ευρωπαϊκή Ενω-ση; Πώς έχετε καταντήσει έτσι; Δεν είσαστε σε θέση να χειρίζεστε τα του οίκου σας; Πώς θα ξεπληρώσετε όσα σας έχει δανείσει ο ολλανδικός λαός; Γιατί μπήκατε στο κοινό νόμισμα, αφού δεν είσαστε σε θέση να ανταποκρι-θείτε στις υποχρεώσεις σας; Δηλαδή πώς το βλέπετε; Θα καταστραφούμε όλοι εξ αιτίας σας;».
Αφού παραθέτει την απάντησή του, ο Οικονομίδης γράφει: «Στραπατσαρισμένος επέστρεψα στην προηγούμενη συντροφιά μου και χρειάστηκε να επιστρατεύσω όλες τις διπλωματικές μου ικανότητες και την αυτοκυριαρ-χία μου, για να μην καταλάβει κανείς τίποτα και νομίζω πως τα κατάφερα».
Δεκατρία χρόνια αργότερα, στην ηρεμία της Κηφισιάς στα τέλη Ιουνίου, η εποχή εκείνη έμοιαζε πραγματικά μακρινή.
