Η ακριβέστερη περιγραφή των ανθρώπων που έφτιαξαν την Ερμούπολη τον 19ο αιώνα, μετά την καταστροφή της Χίου, ανήκει στον Νίκο Δήμου: «Ηρθαν κατατρεγμένοι και ανέστιοι. Μέσα σε λίγα χρόνια δημιούργησαν μια πόλη, από τις πιο πλούσιες, οργανωμένες και όμορφες στην Ευρώπη. Η ακμή κράτησε μισόν αιώνα. Και μετά το κενό. Αφήσαν πίσω τους μια Πομπηία, μια πόλη φάντασμα. Νεοκλασικά μέγαρα που γκρεμίζονται, ζωγραφισμένα ταβάνια που ξεφλουδίζουν, εξοχικά αρχοντικά να καταρρέουν. Από τους ανθρώπους δεν έμεινε ίχνος. Σαν να ήταν εξωγήινοι. Ηρθαν, δημιούργησαν, χάθηκαν. Η ελάχιστη αστική μας τάξη. Οπως όλα τα πράγματα στην Ελλάδα, λειτούργησε σαν θαύμα. Μέσα σε πενήντα χρόνια κάλυψε κενό πεντακοσίων. Εξαντλήθηκε και έσβησε».
Και αν το 1985 που έγραψε όλα αυτά ο Δήμου στο βιβλίο του «Η Χαμένη Τάξη» θα είχε δίκιο, σήμερα μπορεί να έβλεπε μια χαραμάδα αισιοδοξίας. Διότι οι σύγχρονοι Ερμουπολίτες, δηλαδή οι απόγονοι όσων έμειναν στο νησί μετά την πτώση της ιστιοφόρου ναυτιλίας (που εξοστράκισε τις παλιές καλές οικογένειες στη Μασσαλία, στον Πειραιά, στην Κωνσταντινούπολη και στην Αλεξάνδρεια), έχουν αναπτύξει συνείδηση της άυλης και απτής περιουσίας που έχουν στα χέρια τους.
Πολλές κατοικίες έχουν αποκατασταθεί και ενδυναμώνεται η συναίσθηση για τον αρχιτεκτονικό πλούτο που κινδυνεύει να καταρρεύσει. Ενα λαμπρό παράδειγμα αξιοποίησης της ιστορίας της Σύρας είναι μια πρωτοβουλία που γίνεται με επίκεντρο το οικογενειακό αρχοντικό του εμπόρου οπτικών Σταύρου Κοή, κτισμένο το 1860.
Διαθέτει την πιο ωραία οροφογραφία στην Ερμούπολη, καθώς θεοί του Ολύμπου και αγωνιστές του 1821 συνυπάρχουν αρμονικά. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο Ερμής, ο Ρήγας Φεραίος και όλες οι άλλες μορφές του ταβανιού ξαναζωντάνεψαν κυριολεκτικά χάρις σε μια εφαρμογή επαυξημένης πραγματικότητας για τάμπλετ που σχεδιάστηκε από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου και το Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων που έχει έδρα τη νεοκλασική πόλη. Γόνοι Ψαριανών πλοιοκτητών που ήρθαν στην Ερμούπολη το 1822, οι Κοήδες πάντα χαρακτηρίζονταν από το δραστήριο πνεύμα τους. Ετσι και ο Σταύρος Κοής, ξεκίνησε εδώ και χρόνια την προσπάθεια να αναδείξει την ομορφιά που έμαθε να αντικρίζει από παιδί στην οροφή του σπιτιού του. Ο ίδιος θυμάται τις φιγούρες αυτές φωτισμένες μόνο με κεριά όταν δεν είχε ηλεκτρικό το βράδυ, με συνοδεία πιάνου και τρομερά εδέσματα που έφτιαχναν Μικρασιάτισσες μαγείρισσες φίλες της μητέρας του. Μια ωραία ιδέα για την οροφογραφία τού έδωσε η Γαλλίδα σταρ Κατρίν Ντενέβ, που είχε επισκεφθεί το κατάστημά του: να φτιάξει μεταξωτά φουλάρια με την παράσταση αυτή. Υστερα ο Κοής έφτιαξε σκελετούς γυαλιών ηλίου (και μάλιστα η στήλη είχε αποτυπώσει την αείμνηστη μητέρα του, Μυρσίνη, να τα κρατά με καμάρι), κοσμήματα και άλλα προϊόντα. Τώρα ήρθε η ώρα των φοιτητών του πανεπιστημίου να πάρουν τη σκυτάλη, μιας και έλαβαν μέρος σε διαγωνισμό σχεδίασης γυαλιών. Ολες οι συμμετοχές, τυπωμένες με 3D εκτυπωτή, παρουσιάστηκαν στη σάλα του αρχοντικού υπό το μάτι θεών και ηρώων που καμάρωναν τους νέους, συνδέοντας το αρχοντικό καταπίστευμα της Ερμούπολης με την επιχειρηματικότητα, με κρίκο τον αεικίνητο διδάσκοντα στο πανεπιστήμιο Παύλο Χατζηγρηγορίου.
