Ο Δεκέμβριος είναι ο μήνας των γουριών για το νέο έτος. Από τη μεγάλη φετινή παραγωγή υπάρχει ένα από αυτά που ξεχωρίζει για την ομορφιά και τον συμβολισμό του, σχεδιασμένο από μια χαρισματική κοσμηματοποιό. Η Πολίνα Σαπουνά – Ελλις αποφάσισε να επιλέξει τη μέλισσα, ένα έντομο που απειλείται και αν εκλείψει, μαζί του θα χαθεί και η ανθρωπότητα διότι θα σταματήσει ο επικονιασμός των φυτών, η παραγωγή ανθέων, καρπών και φρούτων. Η μέλισσα σε όλους τους πολιτισμούς και δη τον ελληνικό, ενσαρκώνει πολύ περισσότερα πράγματα από την εργατικότητα, όπως την ίδια τη ζωή, την αλληλεγγύη, την ενότητα, τη δύναμη της κοινότητας.
Πριν από λίγες ημέρες, στη φιλόξενη γκαλερί Artworx έγινε η παρουσίαση του τυχερού, που έκλεψε την παράσταση με τις φίνες γραμμές του αλλά και τη διαχρονική υπόστασή του. Ενας από τους λόγους άλλωστε που η Ελλις αποφάσισε να επιλέξει αυτήν την καλλιτεχνική έκφραση της κοσμηματοποιίας είναι πως είχε μυηθεί στην ιστορία και την αρχαιολογία από πολύ μικρή ηλικία.
Γεννήθηκε στη Γερμανία, με γονείς που αγαπούσαν την τέχνη και τη μουσική. Ως παιδί ζωγράφιζε συνεχώς και έδειξε πολύ νωρίς την κλίση της. Ωστόσο η μεγαλύτερη επιρροή που δέχτηκε στα χρόνια που σχηματίζει κανείς την προσωπικότητά του ήταν από τους θείους της: τον θρυλικό ανασκαφέα της μινωικής Κρήτης, Γιάννη Σακελλαράκη, και τη σύζυγό του Εφη Σαπουνά.
Ανθρωποι αφοσιωμένοι, παθιασμένοι με το αντικείμενό τους, εργάστηκαν με ήθος και ακατάβλητη ενεργητικότητα. Μετά τον θάνατο του Σακελλαράκη, η Σαπουνά συνεχίζει να σκάβει στον Ψηλορείτη και στη Ζώμινθο. Η ανιψιά τους από 10 ετών πήγαινε μαζί τους στις ανασκαφές, έβλεπε αντικείμενα να βγαίνουν από το χώμα –τι μαγική εικόνα για ένα παιδί!– ενώ κάποια από αυτά τα σχεδίαζε και η ίδια. Ομως μεγαλώνοντας οι δύο διαστάσεις του χαρτιού δεν τη χωρούσαν. Και παρότι σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία της τέχνης στη Χαϊδελβέργη, στράφηκε στην ελευθερία που της έδωσε το κόσμημα ως μικρογλυπτική. Δεν χρειαζόταν να ψάξει πολύ για να δει από πού θα αντλήσει έμπνευση. Είχε τις γνώσεις και τα βιώματα που την ξαναγύρισαν στις «ρίζες» της, στο χώμα της Κρήτης και στους Μινωίτες.
Ετσι, τα κοσμήματα της Πολίνας Ελλις δεν είναι διακοσμητικά αλλά απευθύνονται σε όλους όσοι τα βλέπουν ως μοναδική έκφραση της προσωπικότητάς τους, όπως άλλωστε και οι αρχαίοι Ελληνες, που επέλεγαν τι θα τους συνοδεύσει στη μεταθανάτια ζωή μέσα από τα κτερίσματα. Κάτι που αγγίζει καθημερινά το σώμα μας δεν μπορεί παρά να είναι πολύ αυστηρά διαλεγμένο, διότι γίνεται κομμάτι της ίδιας της εικόνας μας πολύ περισσότερο από τα ενδύματα ή άλλα αξεσουάρ. Ας «υιοθετήσουμε» λοιπόν μία από τις μέλισσές της, ένα έμβλημα προσωπικό και συλλογικό για το 2024.
