Τον ζωγράφο Τζέιμς Φουτ τον γνώρισα τυχαία σε διακοπές στο Κυπαρίσσι Λακωνίας. Eνας καλλιτέχνης σκέτος «Οδυσσέας», που γεννήθηκε στην Κορνουάλη, πέρασε από το Λονδίνο, έζησε στο Μαρόκο και στο Γιβραλτάρ, αλλά τελικά εγκαταστάθηκε μόνιμα στη σκιά του Πάρνωνα και στα γαλάζια νερά του Μυρτώου. Εως σήμερα η δουλειά του περιστρεφόταν γύρω από το ελληνικό φως. Τοπία του νότου της Πελοποννήσου, ξερολιθιές, φραγκοσυκιές, οικισμοί κάτω από τον ήλιο. Ομως το τελευταίο του μήνυμα ήταν μια έκπληξη. Μου είχε στείλει γοητευτικότατες αναπαραστάσεις της Βενετίας που με έκαναν να νιώσω τρομερή νοσταλγία για τη Γαληνοτάτη και τα κανάλια της. Πώς όμως βρέθηκε από το Κυπαρίσσι και τις ψαρόβαρκες στις γόνδολες; Μου το εξήγησε ο ίδιος.
Με ένα μπλοκ στο χέρι
Ως πλάνης νέος που ταξίδευε με ένα μπλοκ σχεδίου σε όλη την Ευρώπη είχε βρεθεί στη Βενετία μόλις 20 χρόνων και βέβαια εντυπωσιάστηκε από την ομορφιά της. Προσφάτως ένας συλλέκτης που αγαπά τα έργα του τού έκανε μια πρόταση να φιλοξενήσει μια ατομική έκθεση στην ιδιωτική λέσχη, η οποία βεβαίως στεγάζεται σε ένα παλάτι του Μεγάλου Καναλιού, με εγκαίνια στις 11 Απριλίου. Το συγκεκριμένο οικοδόμημα ήταν αυτό που φιλοξένησε τον Λόρδο Βύρωνα πριν πρωτοέρθει στην Ελλάδα, ο οποίος μάλιστα δεν είχε διστάσει να κολυμπήσει και μέσα στα πράσινα νερά της Λαγκούνας (σήμερα θα αποστρεφόταν ακόμη και την ιδέα). Ο Τζέιμς Φουτ αναβιώνει στο αφιέρωμά του την τεράστια έλξη που αισθάνεται κάθε Βρετανός που σέβεται τον εαυτό του για τη Βενετία.
Οπως αναφέρει και η αγαπημένη μου Ουαλλή συγγραφέας Τζαν Μόρις στην καταπληκτική λογοτεχνική μονογραφία που έχει κάνει για την πόλη αυτή («Βενετία», εκδόσεις Πάπυρος), κατά τον 19ο αιώνα, όταν η Γαληνοτάτη δεν ήταν πλέον στις δόξες της, οι Αγγλοι ήταν εκείνοι που δημιούργησαν τον συρμό του ρομαντισμού της. Ο Λόρδος Βύρωνας «άνοιξε τον δρόμο» (κολυμπώντας) με έναν υπηρέτη του που βρισκόταν σε μια γόνδολα δίπλα του και κρατούσε τα ρούχα του. Ο Σέλεϊ έβλεπε τη δύση του ηλίου πίσω από τους λόφους. Μεγαλύτερος υμνητής του κάλλους της Λαγκούνας ο συγγραφέας και ζωγράφος Τζον Ράσκιν, που μας άφησε τις καλύτερες περιγραφές της που έχουν ποτέ γραφτεί στην αγγλική γλώσσα. Το αστείο είναι ότι κατά τη βικτωριανή εποχή η αγγλική κοινότητα διέθετε το δικό της κοπάδι με 17 αγελάδες σε έναν από τους λίγους κήπους της πόλης, αψηφώντας βέβαια τον νόμο.
Ο Φουτ, λοιπόν, παρουσιάζει στις θαυμάσια φτιαγμένες υδατογραφίες του όλη την ομορφιά της Βενετίας, κάνοντας για λίγο μια μικρή «απιστία» από τη χιλιοζωγραφισμένη του Ελλάδα. Θα τον συγχωρήσουμε.
