Οταν οι αρχισυντάκτες ζητούν ένα καλό «στόρι», δεν ζητούν τίποτε περισσότερο από μια καλή αφήγηση. Την πρώτη που καταγράφηκε στον ελληνικό Τύπο εντόπισε ο δημοσιογράφος και καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Νίκος Μπακουνάκης. Ηταν στις 5 Οκτωβρίου 1837 στο έντυπο «Εφημερίς» των Αθηνών, όπου καταγράφεται η ιστορία ενός άπορου 17χρονου κοριτσιού από τον Πειραιά, που μεταμφιέζεται σε αγόρι για να βρει στην Αθήνα εργασία και κατοικία. Και στο βιβλίο του, ένα άκρως πολύτιμο βιβλίο για δημοσιογράφους και μη, με τίτλο «Δημοσιογράφος ή ρεπόρτερ – Η αφήγηση στις ελληνικές εφημερίδες, 19ος-20ός αιώνας» (εκδ. Πόλις) καταγράφει μερικές από αυτές τις αφηγήσεις που δημοσιεύτηκαν και διαβάστηκαν πολύ, αλλά και εκείνους που τις αφηγήθηκαν, τους δημοσιογράφους.
Δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα ανθολόγιο ιστοριών που γοήτευσαν το κοινό και έγιναν τα μπεστ σέλερ της εποχής. Είναι η ιστορία της αφήγησης, αλλά και της επιρροής του κοινού από αυτές τις αφηγήσεις, σε μια εποχή που «οι σκληρές ειδήσεις έχουν μεταναστεύσει στο Ιντερνετ, η αφήγηση επιστρέφει ως ένα είδος μεταδημοσιογραφίας. Και φαίνεται ότι ξαναμπαίνει στο παιχνίδι με όλους τους κανόνες των ιστορικών a priori της, με όλους τους κανονες της αφηγηματικής παράδοσης των εφημερίδων», σημειώνει στον πρόλογο της έκδοσης ο Ν. Μπακουνάκης.
Αντλώντας το υλικό του από τον ψηφιοποιημένο ελληνικό Τύπο, που βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής, ο Ν. Μπακουνάκης δίνει ένα εξαιρετικά γοητευτικό αφήγημα για τις ιστορίες που απασχόλησαν τον ελληνικό Τύπο εδώ και περίπου ενάμιση αιώνα. Και μάλιστα σε μια εποχή που έχουν αλλάξει πολλά, και πρόκειται ν’ αλλάξουν πολλά τόσο στον Τύπο όσο και στις ιστορίες που διακινούνται και γοητεύουν σήμερα. «Ο ελληνικός αιώνας των εφημερίδων βρίσκεται το επίκεντρο αυτού του βιβλίου. Ως αιώνα των εφημερίδων θεωρώ μια μακρά περίοδο που αρχίζει το 1873 και τελειώνει αργόσυρτα μεταξύ του 1989 και του 1997, όταν οι εφημερίδες σε μια κρίση –με πολλά στοιχεία δομικής κρίσης–, από την οποία δεν έχουν βγει ακόμη, με κύριο χαρακτηριστικό τη μεγάλη συρρίκνωση της αγοράς του ημερήσιου Τύπου».
Και βέβαια, ο Νίκος Μπακουνάκης δεν παραλείπει να καταγράψει αυτούς που αφηγούνται τις ιστορίες στον Τύπο, «το υβρίδιο δημοσιογράφος-συγγραφέας, τη διαρκή κίνηση από τη δημοσιογραφία στη λογοτεχνία και από το ένα κειμενικό σύστημα στο άλλο»…