Ισως το βλέπετε διαρκώς στους τόπους που ζείτε, σ’ όλη την Αττική, σ’ όλη τη χώρα. Οι πολιτιστικές πρωτοβουλίες πληθαίνουν σαν την άμμο της θάλασσας. Και δεν πληθαίνουν μόνο ποσοτικά. Οσοι φροντίζουν και διοργανώνουν την καθεμιά από αυτές, μοιάζουν να έχουν βάλει ψηλά τον πήχυ, να ζητούν για τους πολίτες της περιοχής τους το καλύτερο κι όχι απλώς να γεμίσουν τον χρόνο τους. Δεν είναι μόνο οι μικρές ομάδες που ανεβάζουν με κόπο και με στέρηση τα όνειρά τους σε μικρότερες ή μεγαλύτερες θεατρικές σκηνές στην Αθήνα. Είναι και θεσμοί, τοπικοί ή περιφερειακοί, όπου κάποιοι άνθρωποι με όρεξη και μεράκι δεν θέλουν να υπολείπονται.
Παραδείγματα, πολλά. Π.χ., πολύ ζήλεψα το επιστημονικό συνέδριο που πραγματοποιείται από σήμερα ώς την ερχόμενη Κυριακή στην Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών (στο Μουσείο Σολωμού δηλαδή). Τίτλος του συνεδρίου «Φραγκιάς – Καχτίτσης – Βαλτινός», τρεις μεταπολεμικοί συγγραφείς των οποίων το έργο, τις ομοιότητες και τις διαφορές θα αναζητήσουν οι είκοσι έξι (!) ομιλητές του Συμποσίου.
Κι αν η Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών έχει ιστορία και παράδοση, η Δημοτική Βιβλιοθήκη Ηλιούπολης (και πολλές ακόμα σ’ όλη την Ελλάδα) έχει όρεξη και όραμα. Και κάθε Τετάρτη, από 19 Νοεμβρίου, προσκαλεί μερικούς από τους δημοφιλέστερους και μαζί καλύτερους σύγχρονους συγγραφείς να γνωριστούν με το κοινό, να συνομιλήσουν, να επικοινωνήσουν έξω από τις σελίδες των βιβλίων τους.
Το πιο σημαντικό είναι ότι το κοινό διψάει για τέτοιες πρωτοβουλίες, που μπορεί να μην έχουν πρεστίζ, έχουν όμως στόχο και περιεχόμενο. Είναι παγκοίνως γνωστό, π.χ., ότι όπου κάνει σεμινάρια ιστορίας η καθηγήτρια Μαρία Ευθυμίου δημιουργείται το αδιαχώρητο. Είναι το κοινό που δεν κραυγάζει, αλλά αναζητεί…