Εχει γεύση από την προπολεμική Ισπανία, τη Γρανάδα, και από τη σύγχρονη Μασσαλία, που κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί μητέρα του σύγχρονου αστυνομικού μυθιστορήματος. Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτης, με τον τίτλο «Το φιλί του θανάτου», του Γάλλου Ζιλ Βενσάν (σε μετάφραση της εξαιρετικής Ρίτας Κολαΐτη).
Το βιβλίο κινείται σε δύο πόλεις: Στη Γρανάδα του 1936, όπου οι φρανκιστές δολοφονούν τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, και στη Μασσαλία το 2011. Εκεί, στην πόλη του γαλλικού Νότου το παρελθόν ζωντανεύει και σκοτώνει. Ξανά. Και στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης βρίσκουν το απανθρακωμένο πτώμα μιας γυναίκας, πεταμένο στις ράγες. Και παρότι φαίνεται περίεργο, ο θάνατος του Λόρκα και ο θάνατος αυτής της γυναίκας συνδέονται. Στις δύο αυτές δολοφονίες υπάρχουν κρατικά μυστικά, η εύθραυστη ισπανική δημοκρατία και το πάθος μιας γυναίκας για τον φλογερό Ισπανό ποιητή.
Κοιτάζω το βιογραφικό του συγγραφέα: ο παππούς του Ζιλ Βενσάν ήταν βουλευτής του Λαϊκού Μετώπου και εξέχουσα φυσιογνωμία της γαλλικής αντίστασης. Αυτό σημαδεύει από νωρίς τον Ζιλ Βενσάν. Από μικρός μαγεύεται από ιστορίες, από βιβλία, από φανταστικούς κόσμους. Και από νωρίς αποφασίζει ότι στη ζωή του αυτό θα κάνει: θα αφηγείται ιστορίες. Οταν έγινε 20 χρόνων άφησε τον γενέθλιο τόπο του, το Ισί-λε-Μουλινό, και εγκαθίσταται στη Μασσαλία. Γοητεύεται από την πόλη κι εκεί ζει από τότε και γράφει ιστορίες.
Σ’ αυτή την ιστορία του, η γυναίκα που συνεχίζει να μαγεύεται από τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα βρίσκει τα οστά του! «Γονάτισε στην άκρη της τρύπας, με το κρανίο ακουμπισμένο στα γόνατά της. Αναλογίστηκε τα μεγάλα σκούρα μάτια των φωτογραφιών που είχε στο διαμέρισμά της, προσπάθησε νοερά να τα βάλει μες στις κογχικές κοιλότητες. Κρατούσε στα χέρια της την ανθοδόχη μιας απ’ τις ωραιότερες ψυχές του κόσμου.
Ανάμεσα σε τούτα τα φθαρμένα από τη διάβρωση του εδάφους οστά συναρμόζονταν οι σκέψεις, οι λέξεις, οι φράσεις κι όλες οι εικόνες που τόσο την είχαν συγκλονίσει».1