«Οσο ένας άνθρωπος σκέπτεται αν μπορεί να κάνει τούτο κι εκείνο τόσο μένει αναποφάσιστος για τις ικανότητές του και, κατά συνέπεια, του είναι πάρα πολύ δύσκολο τελικά να κάνει κάτι», έχει σημειώσει ο Ολλανδός φιλόσοφος του 17ου αιώνα Μπαρούχ Σπινόζα, τον οποίο παρέδωσε, εν είδει σεμιναρίου, εκτός τόπου και χρόνου, προχθές ο υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς, κατά την πρώτη συνέντευξη Τύπου του Βέλγου (Φλαμανδού) Γιαν Φαμπρ ως καλλιτεχνικού διευθυντή (ο ίδιος, ωστόσο, επιμένει να αυτοαποκαλείται επιμελητής) του Διεθνούς, πλέον, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.
Ο Σπινόζα, βέβαια, έχει πει και άλλα: «Αυτός που θέλει να διακρίνει την αλήθεια από το ψέμα πρέπει να έχει επαρκή ιδέα περί του τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα». Ισως ο κ. Μπαλτάς είναι ένα συνοψιστικό παράδειγμα αυτής της κυβέρνησης και μία αποκρυστάλλωση της ως άνω ρήσης: παραμένει αναποφάσιστος, άρα αδρανής, ακριβώς επειδή δεν είναι σε θέση να διαχωρίσει αυτό που θέλει από αυτό που είναι υποχρεωμένος να κάνει· αδυνατεί να διακρίνει την αλήθεια της αδίστακτης πραγματικότητας από το ψέμα της διαρκούς ονειροβασίας.
Διότι ο υπουργός Πολιτισμού, όπως και ολόκληρη η κυβέρνηση, έχει την υποχρέωση να έχει έναν, έστω μίνιμουμ, σχεδιασμό, πράγμα που δείχνει ο ίδιος και οι συνάδελφοί του να αγνοούν εδώ και καιρό. Ο μπούσουλας έχει χαλάσει· η ξεχαρβαλωμένη πυξίδα πηγαινοέρχεται δείχνοντας από το κακό στο χειρότερο· η πολιτική της κυβέρνησης βαδίζει στα τυφλά, λειτουργεί στον αυτόματο πιλότο. Ο αυτόματος πιλότος, βέβαια, δεν απογειώνει ούτε και προσγειώνει· απλώς εξαντλεί τα καύσιμα. Κι αν ο κυβερνήτης δεν μπορέσει να το κουμαντάρει, γνωρίζουμε όλοι τι έπεται.
Ο Σπινόζα, όμως, κλείνει, από εκεί που βρίσκεται, το μάτι στον κ. Μπαλτά: «Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέγει να αποδέχεται το αναπόφευκτο». Ο υπουργός Πολιτισμού φαίνεται ότι έχει, ελεύθερα, αποδεχθεί το αναπόφευκτο.