Σελήνη, 66 Ερωτήσεις ★★★
ΔΡΑΜΑ (2021)
Σκηνοθεσία: Ζακλίν Λέντζου
Ερμηνείες: Σοφία Κόκκαλη,Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Νικήτας Τσακίρογλου
Παρά το χαμηλό μπάτζετ και κάποια έλλειψη ρυθμού, η Λέντζου τα καταφέρνει καλά στο ντεμπούτο της, παίρνοντας τα μέγιστα από τους ηθοποιούς, οι οποίοι ολοφάνερα τη βοηθούν με το ταλέντο και την αφοσίωσή τους.
Ενα από τα μεγαλύτερα ανερχόμενα ταλέντα του ελληνικού σινεμά, η Ζακλίν Λέντζου, παρουσιάζει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, η οποία έχει ήδη κάνει πρεμιέρα με επιτυχία και σε αρκετά φεστιβάλ του εξωτερικού. Πρωταγωνίστρια εδώ είναι η Σοφία Κόκκαλη, στον ρόλο της Αρτέμιδος, μιας νεαρής κοπέλας η οποία επιστρέφει στην Αθήνα προκειμένου να φροντίσει τον πατέρα της που αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας. Από χρόνια αποξενωμένοι, οι δυο τους θα πρέπει να βρουν κώδικα επικοινωνίας και να συμβιώσουν, ενώ στην πορεία η Αρτεμις κάνει και μια ανακάλυψη, η οποία θα τη βοηθήσει να κατανοήσει περισσότερα σχετικά με το παρελθόν του πατέρα της.
Μπορεί να μην έχει μεγάλη κινηματογραφική εμπειρία, ωστόσο η Λέντζου διαθέτει την πολύ σημαντική ικανότητα να δημιουργεί (μικρό)κοσμους μέσα στους οποίους βυθίζει τον θεατή. Κάτι τέτοιο κάνει και εδώ, με την ηρωίδα της να προσγειώνεται σε μια βίλα των αττικών προαστίων, βγαλμένη κατευθείαν από τη δεκαετία του 1990, με τις χαρακτηριστικές τζαμαρίες, την πισίνα και το σκούρο ξύλινο μπαρ. Ουσιαστικά μόνη της μέσα σε αυτό το ξεχασμένο από τον χρόνο περιβάλλον, η Αρτεμις καλείται να γνωρίσει από την αρχή έναν άνθρωπο που προτιμά να αποκαλεί με το μικρό του, αντί να τον πει «μπαμπά».
Η Σοφία Κόκκαλη και ακόμα περισσότερο ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος, είναι εξαιρετικοί στους ρόλους τους, παρουσιάζοντας μια σχέση που ξεκινάει από το βαθύ τραύμα για να εξελιχθεί σε κάτι νέο και λυτρωτικό, μέσα από δύσκολες συνθήκες. Η Λέντζου από την πλευρά της κινηματογραφεί τους χαρακτήρες από πολύ κοντά, με ένταση, η οποία αναπληρώνει –ή ίσως υποκαθιστά– την σχεδόν πλήρη απουσία μουσικής στην ταινία. Η τελευταία διαθέτει και κάποιες πιο ανάλαφρες στιγμές, ωστόσο βασικά κυριαρχείται από το κατά κανόνα σιωπηλό δράμα των πρωταγωνιστών.
Κάπου εκεί θα έρθει και το κρυμμένο μυστικό από το παρελθόν για να μας οδηγήσει σε μια τελευταία υπέροχη σεκάνς στο εστιατόριο. Γενικώς η Ζακλίν Λέντζου, παρά το χαμηλό μπάτζετ και κάποια έλλειψη ρυθμού, τα καταφέρνει καλά στο ντεμπούτο της, έχοντας ωραίες ιδέες, όπως για παράδειγμα τα «οικογενειακά» βίντεο που παρεμβάλλονται στην αφήγηση, και κυρίως καταφέρνοντας να πάρει τα μέγιστα από τους ηθοποιούς, οι οποίοι ολοφάνερα τη βοηθούν με το ταλέντο και την αφοσίωσή τους στην ταινία.