Ο τυφλός που δεν ήθελε
να δει τον Τιτανικό ★★★
ΔΡΑΜΑ (2021)
Σκηνοθεσία: Τέμου Νίκι
Ερμηνείες: Πέτρι Ποϊκολάνεν, Μαριάνα Μαϊγιάλα
«Παρακολουθώντας την ταινία, πρέπει να εμπιστευτείτε τα αυτιά σας – είναι δυνατόν να βασιστείτε σε ανθρώπους αν δεν μπορείτε να δείτε τα πρόσωπά τους;».
Από το πάντα ενδιαφέρον σινεμά της Φινλανδίας μάς έρχεται αυτή την εβδομάδα ένα γλυκόπικρο φιλμ, ύμνος στη θέληση για ζωή και αξιοπρέπεια. Ο Γιάκο πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας, με αποτέλεσμα να βρίσκεται καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, ενώ πλέον έχει χάσει και την όρασή του. Μέσω Ιντερνετ ωστόσο γνωρίζει τη Σίρπα, επίσης ασθενή, και οι δυο τους επικοινωνούν καθημερινά από το τηλέφωνο μιας και μένουν σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Μια μέρα όμως ο Γιάκο αποφασίζει να διανύσει αυτή την απόσταση, και μάλιστα δίχως συνοδό, προκειμένου επιτέλους να συναντήσει την αγαπημένη του. Στον δρόμο θα χρειαστεί βέβαια τη βοήθεια αγνώστων και κάπου εκεί τα πράγματα θα πάρουν επικίνδυνη τροπή.
Ο Φινλανδός σκηνοθέτης Τέμου Νίκι υιοθετεί μια πολύ ξεχωριστή κινηματογραφική προσέγγιση προκειμένου να μας δώσει, κατά το δυνατόν, την προοπτική ενός τυφλού ανθρώπου, ο οποίος ταυτόχρονα έχει και σοβαρά κινητικά προβλήματα. Αυτό που επί της ουσίας βλέπουμε εμείς είναι κυρίως το πρόσωπο του Γιάκο και το ειδικό κινητό του, καθώς εκείνος το χρησιμοποιεί για να επικοινωνήσει με τον κόσμο. Ολο το υπόλοιπο περιβάλλον είναι βασικά θολό, ένας κόσμος ακαθόριστος πλέον και ως εκ τούτου απειλητικός για τον ήρωα.
Τον τελευταίο υποδύεται –αν και το ρήμα δεν είναι ίσως το κατάλληλο– μοναδικά ο Πέτρι Ποϊκολάνεν, ηθοποιός ο οποίος πάσχει και ο ίδιος ακριβώς από την ίδια ασθένεια. «Από την αρχή του πρότζεκτ ήταν ξεκάθαρο ότι η ταινία δεν θα ήταν ένα ντοκιμαντέρ για έναν εκτός μάχης ηθοποιό. Αυτό που ήθελα ήταν να δουλέψω με τον Πέτρι, έναν ηθοποιό που τυχαίνει να είναι τυφλός και δεμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο. Ως αφηγητής, έχω εμμονή να βρίσκω νέες οπτικές γωνίες. Με τη βοήθεια του Πέτρι βρήκα τη σκοπιά των τυφλών και των ατόμων με αναπηρία […] ο κόσμος που περιβάλλει τον κύριο χαρακτήρα είναι θολός και απαλός, το πρόσωπο και τα χέρια του λειτουργούν ως το σκηνικό της ταινίας. Παρακολουθώντας την ταινία, πρέπει να εμπιστευτείτε τα αυτιά σας – είναι δυνατόν να βασιστείτε σε ανθρώπους αν δεν μπορείτε να δείτε τα πρόσωπά τους;» λέει ο σκηνοθέτης.
Αυτό και άλλα τέτοια ερωτήματα προκύπτουν σε μια ταινία που έχει ακόμη αρκετές σινεφίλ αναφορές, αλλά και χιούμορ. Ο ήρωας άλλωστε είναι όντως από αυτούς τους λίγους που δεν έχουν δει ποτέ τον «Τιτανικό», ενώ είναι και φανατικός θαυμαστής του Τζον Κάρπεντερ…