Το δεύτερο μέρος του «Dune», διά χειρός Ντενί Βιλνέβ, αποτελεί αναμφίβολα το κινηματογραφικό γεγονός της εβδομάδας, ενδεχομένως και ένα από τα σημαντικότερα της κινηματογραφικής σεζόν που διανύουμε. Η μεταφορά του σύνθετου έργου του συγγραφέα Φρανκ Χέρμπερτ από τον Καναδό σκηνοθέτη φαίνεται να κερδίζει τόσο το εμπορικό όσο και το καλλιτεχνικό στοίχημα σε ένα project, μάλιστα, με δυσοίωνη κινηματογραφική προϊστορία.
Οι φανατικοί των βιβλίων του Χέρμπερτ σίγουρα θα έχουν παρακολουθήσει την απόπειρα του Ντέιβιντ Λιντς να ζωντανέψει στη μεγάλη οθόνη το μυθικό σύμπαν του «Dune». Μπορεί ο ίδιος ο Λιντς να έχει αποκηρύξει το εν λόγω φιλμ, όμως για πολλούς η ομώνυμη ταινία του 1984 διατηρεί μια καλτ γοητεία.
Αυτό που λιγότεροι σινεφίλ γνωρίζουν είναι πως έχει σημειωθεί και μια άλλη απόπειρα κινηματογραφικής μεταφοράς του «Dune» στο παρελθόν. Μια απόπειρα που, ενώ δεν έχει καταγραφεί ως ολοκληρωμένη ταινία, αποτελεί ένα από τα πιο μυστικιστικά, περιπετειώδη και γοητευτικά κινηματογραφικά εγχειρήματα στην ιστορία του σινεμά φαντασίας.
Ο λόγος, φυσικά, για το ανεκπλήρωτο όραμα του Αλεχάντρο Χοδορόφσκι, δημιουργού μεταξύ άλλων του «The Holy Mountain». Οι πιο πιστοί αναγνώστες-θεατές, μάλιστα, έχουν την ευκαιρία να εξερευνήσουν αυτή την κινηματογραφική εκδοχή που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ μέσω του ντοκιμαντέρ «Jodorowsky’s Dune», το οποίο προσπαθεί να διεισδύσει στις ανεξερεύνητες πτυχές αυτού του «αριστουργήματος που δεν γυρίστηκε ποτέ».
Οπως αναφέρει δημοσίευμα των New York Times, το «Jodorowsky’s Dune» είναι το χρονικό της δονκιχοτικής οδύσσειας του Χοδορόφσκι να γυρίσει μια ταινία που απλώς δεν θα μπορούσε ποτέ να γυριστεί. Η ιστορία ξεκινά το 1974 όταν ο σκηνοθέτης προσλαμβάνεται για να φέρει εις πέρας το εγχείρημα. Στη διάρκεια των επόμενων χρόνων, ο Χοδορόφσκι συνεργάζεται με τον παραγωγό Μισέλ Σεϊντού (πρόκειται για τον θείο της Λεά Σεϊντού που εμφανίζεται στην ταινία του Βιλνέβ), έτσι ώστε να συγκεντρώσουν μαζί μια καλλιτεχνική «dream team».
Οι Pink Floyd καλούνται να ηχογραφήσουν τη μουσική επένδυση της ταινίας. Ο Χοδορόφσκι επιθυμεί διακαώς να πείσει τον Σαλβαδόρ Νταλί να υποδυθεί τον αυτοκράτορα. Ο Νταλί ζητά 100.000 δολάρια την ώρα για να συμμετάσχει. Την ίδια στιγμή, ο Χοδορόφσκι οραματίζεται να πρωταγωνιστήσουν στο φιλμ προσωπικότητες όπως ο Ορσον Γουέλς, ο Μικ Τζάγκερ και η Γκλόρια Σουάνσον. Για τον ρόλο του Πολ Ατρείδης, μάλιστα, προόριζε τον 12χρονο γιο του. Κρίνοντας από το εύρος του σεναρίου, η ταινία θα είχε διάρκεια περίπου 14 ώρες.
Αυτή την άγρια, απρόβλεπτη και εγγενώς καταδικασμένη να αποτύχει χίμαιρα του Χοδορόφσκι αφηγείται το ντοκιμαντέρ του 2014, το οποίο γύρισε ο Φρανκ Πάβιτς και το οποίο παρουσιάζει σχέδια, σκίτσα και ζωγραφιές του Χοδορόφσκι και των συνεργατών του.
Το κινηματογραφικό πλάνο για την μεταφορά του «Dune» τότε εντέλει ναυάγησε, καθώς οι χρηματικοί πόροι εξαντλήθηκαν. Αργότερα, τα δικαιώματα της μεταφοράς του βιβλίου αποκτήθηκαν από τον δαιμόνιο παραγωγό Ντίνο Ντε Λαουρέντις και τελικά έφθασαν στα χέρια του σκηνοθέτη Ντέιβιντ Λιντς.
Το ντοκιμαντέρ του Πάβιτς αποτελεί τη μοναδική πηγή που περιγράφει το πώς θα έμοιαζε η ταινία του Χοδορόφσκι αν τελικά ολοκληρωνόταν. Οπως αναφέρει, μάλιστα, το δημοσίευμα των New York Times, παρά το γεγονός ότι γίνεται λόγος για μια ταινία που δεν γυρίστηκε ποτέ, η επίδρασή της στο σινεμά φαντασίας είναι τεράστια.
Με πληροφορίες από New York Times