Η «Νιότη» (** 1/2), που δεσπόζει λόγω ονομάτων ανάμεσα στις αποψινές πρεμιέρες, δεν είναι αυτό που θα περιμέναμε από τον Πάολο Σορεντίνο, της προπερσινής «Τέλειας ομορφιάς». Εχει ευφάνταστο οπτικό στυλ, στιβαρές ερμηνείες και έξυπνους διαλόγους. Είναι τόσο άβουλη, όμως, ανάμεσα στο ασήμαντο και το σημαντικό, που τη βαριέσαι.
Ο Μάικλ Κέιν παίζει με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού, ενώ ο Χάρβεϊ Καϊτέλ δίνει μία από τις πιο ώριμες ερμηνείες του. Ο πρώτος ενσαρκώνει έναν διάσημο συνθέτη και μαέστρο, που έχει αποσυρθεί, και ο δεύτερος ένα χολιγουντιανό σκηνοθέτη, που προετοιμάζει πυρετωδώς το αριστούργημά του. Φίλοι από παλιά, αλλά και συμπέθεροι, περνούν τις θερινές διακοπές τους στις Ελβετικές Αλπεις, σε ένα αριστοκρατικό θέρετρο (το σκηνικό φαντάζει άλλοτε σαν άσυλο και άλλοτε σαν νεκρή φύση). Παρατηρούν τους γύρω τους και ενίοτε ερίζουν για μικροπράγματα. Σε λιγότερο ανάλαφρες στιγμές συζητούν για τον χρόνο, για τη ζωή και τον θάνατο, για όνειρα και απογοητεύσεις. Στοχάζονται για το παρελθόν, την εικόνα της πραγματικότητας σε γενικό πλάνο, και για το μέλλον, το κοντινό πλάνο της ζωής που δυσκολεύονται να αγγίζουν. Παραδίπλα, ο θεός της μπάλας, ο Ντιέγκο Μαραντόνα, έκπτωτος και υπέρβαρος, κλωτσάει σαν ζογκλέρ ένα μπαλάκι του τένις.
Ο γαλλικός «Νόμος της αγοράς» (***) είναι το καθημερινό θρίλερ, χωρίς σασπένς, ενός μεσήλικα ανέργου. Ο Τιερί εκπαιδεύεται για να ξαναμπεί στην αγορά εργασίας και βρίσκει δουλειά φύλακα σε σούπερ μάρκετ. Το κοινωνικό δράμα γίνεται εσωτερικό και η έκρηξη, βουβή όπως και η εξαιρετική ερμηνεία του Βινσέν Λιντόν, δεν θα αργήσει. Λιτή, φαινομενικά μονόχορδη, ταινία του Στεφάν Μπριζέ.
Η «Ανίερη συμμαχία» (**) βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Τη δεκαετία του ’70 στη Βοστώνη, ένας Ιρλανδός πράκτορας του FBI ζητάει από έναν Ιρλανδό μικρογκάνγκστερ και παιδικό του φίλο να συνεργαστούν με σκοπό τη σύλληψη ενός Ιταλού νονού. Ο πράκτορας κάνει τα στραβά μάτια στις παρανομίες του γκάνγκστερ και ο δεύτερος εξελίσσεται σε βαρώνο του εγκλήματος. Επίπεδη σκηνοθεσία από τον Σκοτ Κούπερ και στυλιζαρισμένο παίξιμο από τον Τζόνι Ντεπ.
Στη «Σκοτεινή ανάμνηση» (**) σε μια επαρχιακή αμερικανική πόλη ένας ντετέκτιβ της αστυνομίας προσπαθεί να ρίξει φως σε μια υπόθεση κακοποίησης, στην οποία εμπλέκονται σατανιστές. Ο σκηνοθέτης Αλεχάντρο Αμενάμπαρ («Οι άλλοι») έχει άριστη αίσθηση ισορροπίας μεταξύ του πραγματικού και του φανταστικού. Αυτή η ταινία, όμως, είναι μια τρύπα στο νερό, ομολογουμένως ατμοσφαιρική. Με τον Ιθαν Χοκ και την Εμα Γουότσον.
Στο ντοκιμαντέρ «Αρκαδία χαίρε» (***) ο Φίλιππος Κουτσαφτής επιχειρεί ένα ταξίδι στο παρόν και το παρελθόν της Αρκαδίας. Η ματιά του, πέρα για πέρα κινηματογραφική, είχε ως αποτέλεσμα μια ταινία που συμπαρασύρει τον θεατή στον ρυθμό της.