Η καλύτερη ταινία της εβδομάδας, η «Ζωούπολη» (***) , ενώνει ολόκληρη την οικογένεια μπροστά στη μεγάλη οθόνη. Τα παιδιά θα την απολαύσουν ενώ οι ενήλικοι θα εκπλαγούν με το ευφυές χιούμορ που παρακάμπτει την παροιμιώδη αφέλεια παρόμοιων animation.
Η Ζωούπολη είναι μια μητρόπολη των ζώων. Η ζωή εκεί, όπως στις κινηματογραφικές μητροπόλεις που κρύβουν αλληγορίες σε σκοτεινές γωνιές τους, δεν είναι ειδυλλιακή. Μη μας παραπλανoύν η ποικιλία και η ζωντάνια των χρωμάτων. Η Zootropolis (ο αυθεντικός τίτλος) είναι ένας κόσμος σκληρός, χωρισμένος σε τάξεις με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ζώων. Εχει και γραφειοκρατία!
Οπως στον Αίσωπο, έτσι κι εδώ τα ζώα υποδύονται ρόλους ανθρώπων. Η ισορροπία στη Ζωούπολη θα διαταραχτεί εξαιτίας των αρπακτικών, που γίνονται υπερβολικά βίαια καθώς δεν μπορούν να ελέγξουν το άγριο ένστικτο που κρύβουν μέσα τους.
Κεντρικό πρόσωπο είναι μια μικρή λαγουδίνα, η Τζούντι, που τα μυαλά της πήραν αέρα και θέλει να γίνει αστυνομικός, επιτυχημένη και αξιοσέβαστη σε μια δουλειά όπου τα αρσενικά έχουν το πάνω χέρι. Η πανέξυπνη Τζούντι θα συνεργαστεί με μια παμπόνηρη αλεπού, τον Νικ, και θα λύσει το μυστήριο της «τρέλας» των αρπακτικών.
Το φιλμ σκηνοθετήθηκε από τους Μπάιρον Χάουαρντ, Ριτς Μουρ, Τζάρεντ Μπους. Εάν τα παιδιά μπορούν να διαβάσουν με ευκολία υποτίτλους, προτιμήστε την αγγλική βερσιόν.
Η ελληνική «Καύση» (**) του Στράτου Τζίτζη είναι ένα δράμα δωματίου (η ιστορία θα μπορούσε να μεταφερθεί στο θέατρο). Ο θάνατος ενός ασυμβίβαστου ροκά (ένα θρυλικό LP των Last Drive δίνει το στίγμα του κενού στον «χάρτη» μιας Αθήνας –και Ελλάδας– που καταπίνει τα παιδιά της) για τη συγκέντρωση πέντε άτομων στη σάλα μιας παλιάς μονοκατοικίας του αθηναϊκού κέντρου. Μια σάλα με μωσαϊκό στο δάπεδο.
Μια νοικοκυρά, που δεν βγάζει μιλιά για την κακοποίηση την οποία υφίσταται. Ενας ώριμος, ηλικιακά, αντεξουσιαστής, που τον βαραίνουν ενοχές. Ενας συμβιβασμένος καθηγητής με την έγκυο γυναίκα του. Τέλος, μια ξένη που συζούσε με τον μακαρίτη. Μια κοινωνική μικρογραφία της Ελλάδας, που πεθαίνει (αν δεν έχει ακόμη πεθάνει). Στο δωμάτιο με τους «νεκρούς» ξεσπάει καβγάς για το πώς θα ενταφιαστεί το πτώμα.
Παραέξω, η Αθήνα πνίγεται από τη ζέστη και τα δακρυγόνα. Ο Τζίτζης επιχειρεί μια μαύρη κωμωδία. Η μακάβρια «Καύση» του έχει ατμόσφαιρα και αίσθηση ρυθμού, όμως είναι παγιδευμένη σε κλισέ, σε υπερβολές, και οι «νεκροί» της είναι καρικατούρες. Παίζουν: Ιωάννα Μαυρέα, Νίκος Γεωργάκης, Γιώργος Χρανιώτης, Γωγώ Μπρέμπου, Βασιλική Τρουφάκου.
Τα «Λουλούδια» (**), που μιλούν τη γλώσσα των Βάσκων, είναι μια ταινία περίτεχνα γυρισμένη από τους Τζον Γαράνιο και Χοσέ Μαρί Γενάγα. Οπως και στην «Καύση», έτσι κι εδώ ο θάνατος, κυριολεκτικά και μεταφορικά, λειτουργεί σαν δίνη θέτοντας σε κίνηση τους ήρωες. Η Ανι, που ζει σε έναν νεκρό γάμο, δέχεται λουλούδια από έναν άγνωστο. Ο Μενάντ, που στέλνει τα λουλούδια στην Ανι, σκοτώνεται σε τροχαίο. Η Ανι ανακαλύπτει ποιος ήταν ο άγνωστος και αρχίζει να πηγαίνει λουλούδια στον τόπο του δυστυχήματος. Η Λούρδη, η χήρα, πέφτει σε ίλιγγο από ζήλια. Ολίγον πληκτικό και ανεπαίσθητα χιτσκοκικό.
Η «Βικτορία» (**), μονοπλάνο 138 λεπτών, εκτυλίσσεται στο Βερολίνο περασμένα μεσάνυχτα. Μια νεαρή Ισπανίδα βγαίνει από ένα κλαμπ και μπλέκει σε έναν εφιάλτη. Ασκηση ύφους από τον Σεμπάστιαν Σίφερ και τίποτα περισσότερο.
Το «Πέμπτο κύμα» (*) του Τζέι Μπλέικεσον βασίζεται σε μια σειρά βιβλίων επιστημονικής φαντασίας. Μια έφηβη ζει μια μετααποκαλυπτική περιπέτεια: εξωγήινοι έχουν καταστρέψει τη Γη. Χαμός και στον Τάμεση, στο «Λονδίνο έπεσε» του Μπάμπακ Νατζάφι.