Κατά την τελευταία δεκαετία ο Ζιά Ζανγκ Κε συνέδεσε τ’ όνομά του με δύο σημαντικές κινεζικές ταινίες, τις «Ακίνητες ζωές» και την «Αίσθηση αμαρτίας», εκπροσωπώντας επάξια την 6η γενιά Κινέζων σκηνοθετών: τη γενιά ενός νέου κύματος που απώθησε το έπος και το φολκλόρ, γοητευμένη από τον τραχύ ρεαλισμό αλλά και το σινεμά της Δύσης. Οι ταινίες του, αποσπασματικές και με τάση αποδραματοποίησης, παρουσιάζουν μια Κίνα σε φέτες αποκαλύπτοντας κραυγαλέες αντιθέσεις. Η εισβολή του δυτικού τρόπου ζωής διαλύει δομές, αλλοτριώνει σχέσεις. Πέρυσι, ο Ζανγκ Κε ξαναήρθε στο προσκήνιο με το «Πέρα από τα βουνά», μελόδραμα τεμαχισμένο σε τρία μέρη. Το κέντρο βάρους, όπως και στα περισσότερα κλασικά μελοδράματα, είναι η γυναίκα.
Το πρώτο μέρος της ταινίας διαδραματίζεται το 1999. Η Τάο απορρίπτει τον έρωτα ενός ανθρακωρύχου και παντρεύεται έναν νεόπλουτο, για τα δεδομένα της πόλης της, φίλο του. Ο προδομένος παίρνει τον δρόμο της εσωτερικής μετανάστευσης.
Το δεύτερο μέρος διαδραματίζεται το 2014. Η Τάο έχει χωρίσει και ο πρώην άνδρας της, που είναι μπλεγμένος και σε βρώμικες δουλειές, έχει πάρει τον δρόμο προς το εξωτερικό. Η κηδεία του πατέρα της θα γίνει αφορμή για να ξαναδεί τον γιο της, τον Ντόλαρ, ύστερα από πολύ καιρό. Ο μικρός έχει ακολουθήσει τον πατέρα του και είναι εσώκλειστος σε «διεθνές» σχολείο.
Το τελευταίο μέρος έχει ως φόντο κυρίως την Αυστραλία του 2025. Ο 19χρονος Ντόλαρ, ξεκομμένος πλήρως από τις ρίζες του και τη μητρική του γλώσσα, φαντάζει έωλος σε ξένο πλανήτη. Κάποια στιγμή θα νιώσει την επιθυμία να επανασυνδεθεί με το μακρινό παρελθόν του. Σε αυτό το μελλοντολογικό επεισόδιο, ο Ζανγκ Κε μάς θυμίζει τις καλές εποχές του Βιμ Βέντερς, τις πρώιμες ταινίες του μέχρι το «Παρίσι-Τέξας».
Η ανεπαίσθητη μελαγχολία και η συγκίνηση έχουν διαποτίσει το «Πέρα από τα βουνά» (***), κομματιασμένη ιστορία για κάποιους δεσμούς που δεν μπορεί να τους διαλύσει ο χρόνος. Το αίμα νερό δεν γίνεται.
Το «Μία ανάσα» (**), γερμανοελληνική συμπαραγωγή, γυρίστηκε από τον Κρίστιαν Τσούμπερτ. Η Ελενα αποφασίζει να φύγει στη Γερμανία λόγω οικονομικής κρίσης, αλλά και γιατί δεν μπορεί ν’ αναπνεύσει δίπλα στον σύντροφό της. Εκεί κρύβει την εγκυμοσύνη της και βρίσκει δουλειά ως γκουβερνάντα του μωρού ενός ευκατάστατου μοντέρνου ζευγαριού. Μια μέρα, από κακή τύχη ή από επιπολαιότητα της Ελενας, το παιδάκι των Γερμανών θα απαχθεί. Η Ελενα το σκάει πανικόβλητη και η Γερμανίδα, η Τέσα, που έχει προβλήματα με τον σύζυγό της, την αναζητάει στην Αθήνα. Αν ο Τσούμπερτ είχε πιο ευρηματική σκηνοθεσία ίσως έσπρωχνε το σενάριο πέρα από τα κλισέ.
Η «Κυρία με το φορτηγάκι» (**) του Νίκολας Χάιτνερ βασίζεται σε αληθινή ιστορία, που έγινε θεατρικό έργο από τον Αλεξ Μπένετ. Πρόκειται για βρετανική δραματική κομεντί γύρω από τη φιλία του Μπένετ με μια εκκεντρική ηλικιωμένη άστεγη, τη μις Σέπερντ, που έζησε επί 15 χρόνια σε ένα βαν παρκαρισμένο δίπλα στην πόρτα του. Η Μάγκι Σμιθ, η οποία ενσάρκωσε τη Σέπερντ στο θέατρο, πρωταγωνιστεί και στην ταινία.
Η «Απόφαση» του Τομπάιας Λίντχολμ («Πειρατεία στον ωκεανό») μοιράζεται ανάμεσα στην πολεμική περιπέτεια και στο δράμα στα μετόπισθεν (οικογενειακό, αλλά και δικαστικό). Κεντρικό πρόσωπο είναι ένας Δανός αξιωματικός, επικεφαλής μιας αποστολής του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν. Η «Απόφαση» ήταν υποψήφια για το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Παίζουν: Πίλου Ασμπεκ, Τούβα Νοβότνι.
Στο δεύτερο σίκουελ του «Kung Fu Panda», ο Πο ξαναβρίσκει τον εξαφανισμένο πατέρα του και ζει μαζί του μια περιπέτεια κόντρα στον κακό Κάι. Παράλληλα, οι φίλοι του Πο εκπαιδεύονται στο κουνγκ φου.