Ο Καναδοαρμένιος σκηνοθέτης Ατόμ Εγκογιάν ξαναβρήκε τον παλιό καλό εαυτό του στο «Γράμμα από το παρελθόν» (****). Η σκηνοθεσία του πέτυχε, τέλεια, δυναμική ισορροπία ανάμεσα σε ένα χαμηλότονο θρίλερ (χιτσκοκικής κοπής) και σε ένα δράμα που αναδεικνύει στο έπακρο τον εκφραστικό πλούτο του βετεράνου Κρίστοφερ Πλάμερ. Σπάνια συναντάμε τόσο καθηλωτικές ερμηνείες (μπεργκμανικού επιπέδου) στο σημερινό σινεμά. Και μόνο γι’ αυτόν θα άξιζε να δούμε την ταινία.
Χαρακτηριστικός είναι ο πρωτότυπος τίτλος της, «Remember» (θυμήσου): ένας ηλικιωμένος Εβραίος, με όλο και και πιο συχνά τα κενά στη μνήμη του λόγω άνοιας, είναι ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που μπορεί να αναγνωρίσει το πρόσωπο ενός ναζί εγκληματία πολέμου. Ο τελευταίος κρύβεται εδώ και 70 χρόνια κάπου στην Αμερική με ψεύτικη ταυτότητα.
Ο Ζεβ (Πλάμερ) ζει σε γηροκομείο. Ο πρόσφατος χαμός της γυναίκας του κόβει κάθε ουσιαστικό δεσμό του με το παρόν και τον ρίχνει σε μια δίνη που τον γυρίζει στο παρελθόν. Ακριβολογώντας, ένας φίλος του, ο Μαξ (Μάρτιν Λαντάου), ο οποίος ζει στο διπλανό δωμάτιο καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα, τον σπρώχνει σε αυτήν τη δίνη: τον καθοδηγεί στην αναζήτηση του ναζί δολοφόνου (που έχει δολοφονήσει την οικογένεια του Μαξ στο Αουσβιτς) με απώτερο σκοπό την αυτοδικία. Ο Ζεβ, που δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σχέση με τον γιο του, το σκάει από το ίδρυμα και στον πρώτο σταθμό της περιπέτειάς του αγοράζει ένα πιστόλι. Ενα γράμμα με οδηγίες, το οποίο του έδωσε ο Μαξ, του υπενθυμίζει ποιος είναι και ποιο είναι το ηθικό του καθήκον. Ο Εγκογιάν θα δώσει απρόβλεπτη εξέλιξη στην κατά τα φαινόμενα κοινοτόπη ιστορία του.
Ο «Ανθρωπος που γνώριζε το άπειρο» (**) του Ματ Μπράουν βασίζεται στη βιογραφία του Ρόμπερτ Κάνιγκελ «Ραμανουτζάν, ο Ινδός μαθηματικός» (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τραυλός σε μετάφραση Κώστα Σίμου). Πρόκειται για την ιστορία της σύντομης ζωής του αυτοδίδακτου μαθηματικού Σρινιβάσα Ραμανουτζάν (1887-1920). Η σπάνια ευφυΐα και μαθηματική του διαίσθηση τον οδήγησαν στη διατύπωση εκατοντάδων θεωρημάτων γύρω από τους αριθμούς. Λίγο πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Τζ. Χ. Χάρντι, διαπρεπής μαθηματικός στο Κολέγιο Τρίνιτι του Κέμπριτζ, κάλεσε τον Ραμανουτζάν κοντά του με σκοπό τη συστηματική προσπάθεια απόδειξης των θεωρημάτων του. Ο Χάρντι έδωσε μάχη με τις ρατσιστικές και κοινωνικές προκαταλήψεις των συναδέλφων του, που όρθωσαν τείχη απέναντι στην κορυφαία μαθηματική ιδιοφυΐα της εποχής τους.
Ο Μπράουν δεν πολυασχολείται με την τομή που δημιούργησε ο Ραμανουτζάν στα μαθηματικά, αλλά με τον αγώνα του Χάρντι στο Κέμπριτζ. Την ταινία του τη χαρακτηρίζουν ο ακαδημαϊσμός και το μελόδραμα. Παίζουν: Ντεβ Πατέλ, Τζέρεμι Αϊρονς, Τόμπι Τζόουνς, Ντέβικα Μπισέ.
Στο «Χρονικό μιας αθωότητας» του Μισέλ Φράνκο («Μετά τη Λουτσία») ο Τιμ Ροθ πρωταγωνιστεί στον ρόλο ενός νοσοκόμου, δυσλειτουργικού στην ιδιωτική του ζωή, ο οποίος χτίζει ουσιαστικές σχέσεις με ετοιμοθάνατους ασθενείς του.
Το animation «Angry Birds: η ταινία» βασίζεται στο ηλεκτρονικό παιχνίδι που κάνει θραύση στα κινητά τηλέφωνα εδώ και κάμποσα χρόνια. Κεντρικός ήρωας είναι ο Ρεντ, ένα κόκκινο πουλί που δεν μπορεί να συγκρατήσει τα νεύρα του. Προβάλλεται με υποτίτλους, αλλά και σε μεταγλώττιση.
Προβάλλονται επίσης τρία ντοκιμαντέρ: Το «33.333 – η Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη» (**) του Μένιου Καραγιάννη, σχετικά με το επικό ποίημα Οδύσσεια του μεγάλου στοχαστή· το «Free to Run» του Πιερ Μοράθ, γύρω από το τζόγκινγκ, και το «Μέσα από το φως» του Σταύρου Ψυλλάκη γύρω από το μουσείο Λυχνοστάτης στη Χερσόνησο της Κρήτης.