Ο Τζουζέπε Τορνατόρε, Ιταλός σκηνοθέτης ιδιαίτερα αγαπητός στην Ελλάδα, επιστρέφει στο κινηματογραφικό μας προσκήνιο με το «Θα σε περιμένω, πάντα» (**) – αγγλόφωνη ταινία με ιταλικό αυθεντικό τίτλο, La corrispondenza, που σημαίνει και αλληλογραφία. Ο Τζέρεμι Αϊρονς και η Ολγα Κιριλένκο (το κορίτσι του Τζέιμς Μποντ στο Quantum of Solace) έχουν τους βασικούς ρόλους σε ένα μελόδραμα, στο οποίο υπονομεύονται κλισέ του μεταφυσικού θρίλερ: Το «φάντασμα» ενός άντρα, που πέθανε από καρκίνο, επικοινωνεί με τη νεαρή αγαπημένη του, η οποία έχει την ηλικία της κόρης του.
Η Εϊμι, μεταπτυχιακή φοιτήτρια, που εργάζεται παράλληλα ως κασκαντέρ στον κινηματογράφο, είναι ερωτευμένη με τον Εντ, διάσημο καθηγητή αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Ο Τορνατόρε ξεμπερδεύει με το πάθος (μοιραίο ή μη) με συνοπτικές διαδικασίες από την πρώτη κιόλας σεκάνς. Οι δύο «παράνομοι» εραστές αποχαιρετούν ο ένας τον άλλον έπειτα από μια σύντομη συνάντησή τους και επιστρέφουν στην καθημερινότητά τους. Λίγες ημέρες μετά η Εϊμι πέφτει από τα σύννεφα, όταν πληροφορείται πως ο Εντ είναι νεκρός. Μυστήριο θα καλύψει πρόσκαιρα την ταινία, καθώς ο Εντ συνεχίζει να της στέλνει μηνύματα στο κινητό και φακέλους με το ταχυδρομείο, σαν να παρακολουθεί από κάπου αόρατος.
Σε χολιγουντιανά μελοδράματα, αλλά και σε κωμωδίες που είχαν παρόμοιο μοτίβο στον πυρήνα της πλοκής τους, οι σεναριογράφοι προσέφευγαν στη μεταφυσική. Στο La corrispondenza αντίθετα όλα είναι στη σφαίρα της πραγματικότητας: Ο Εντ, λίγο πριν από το μοιραίο χτύπημα της αρρώστιας, έστησε ένα «σύστημα» αλληλογραφίας για να διατηρήσει την επαφή του με την Εϊμι. Ετσι, της δίνει συμβουλές, άλλοτε ως φύλακας άγγελος κι άλλοτε ως πατέρας. Κάτω από το πέπλο μυστηρίου κρύφτηκε η ψυχανάλυση. Η Εϊμι πρέπει να ξεπεράσει τα τραύματα, που βαραίνουν μέσα της, και να συμφιλιωθεί με τον εαυτό της, αλλά και με τη μητέρα της.
Το «Θα σε περιμένω, πάντα» είναι μελαγχολικό, δυστυχώς αφημένο στην επανάληψη, αλλά και καλλιγραφικό – οι εικόνες φαντάζουν σαν τουριστικά καρτ ποστάλ από το Εδιμβούργο και τη λίμνη Κόμο(;). Ηχεί και σαν ύμνος σε έναν «πλατωνικό» έρωτα που λυτρώνει.
Στο «Μαμά, γύρισα!» (** ½), στη δραματική γαλλική κομεντί του Ερίκ Λαβέν, κέντρο του κινηματογραφικού μικρόκοσμου είναι η Ζοσιάν Μπαλασκό. Η Ζακλίν, που έχει μπει στην τρίτη ηλικία, είναι ο ισχυρός κορμός ενός οικογενειακού δέντρου, που τα κλαδιά του δείχνουν να μην αντέχουν σε δυνατούς ανέμους. Ο Λαβέν τοποθετεί απέναντί της τη μία από δύο κόρες της, την 40χρονη Στεφανί, που έχει αποτύχει στη δουλειά της και στον γάμο της. Η Στεφανί, εκπρόσωπος της γενιάς «boomerang», επιστρέφει στο πατρικό της. Φαντάζει άλλοτε κακομαθημένη κι άλλοτε νευρωτική, καθώς δεν μπορεί να χωνέψει πως η χήρα μητέρα της έχει δικαίωμα στη χαρά της ζωής και στον έρωτα. Συμπρωταγωνιστεί η Αλεξάντρα Λαμί.
Στο animation «Η εποχή των παγετώνων: σε τροχιά σύγκρουσης», ο σκίουρος Σκρατ αναβαθμίστηκε παίρνοντας μεγαλύτερο σε διάρκεια ρόλο (στις προηγούμενες ταινίες της σειράς κέρδιζε κάθε φορά την παράσταση με τα παθήματά του στο ξεκίνημα της ιστορίας). Ο Σκρατ ταξιδεύει στο Διάστημα, παράλληλα ένας Αρμαγεδδώνας απειλεί να καταστρέψει τη Γη.
Στο «Παιχνίδι χωρίς κανόνες» (*), του Σιντάρο Σιμοσάουα, ένας φιλόδοξος δικηγόρος στρέφεται εναντίον μιας φαρμακοβιομηχανίας, ο πρόεδρος της οποίας έχει ρίξει στην αγορά ένα επικίνδυνο φάρμακο. Ο νεαρός θα ξυπνήσει σε εφιάλτη. Στα σκηνοθετικά κλισέ και στο σεναριακό αλαλούμ (που θυμίζει πιλότο τηλεοπτικής σειράς) πνίγηκαν ο Αλ Πατσίνο, ο Αντονι Χόπκινς και οι υπόλοιποι, άσημοι, ηθοποιοί.