Δύο ξεχωριστές ταινίες, το «La La Land» και η «Κόκκινη χελώνα», ανεβάζουν το σινεμά στο χριστουγεννιάτικο βάθρο του· η συγκίνηση και η αισθητική απόλαυση, το παραμύθι και το όνειρο συνυπάρχουν ιδανικά.
Το «La La Land» (*****), που, αν το δούμε ως κόνσεπτ, μας φέρνει στον νου το προ πενταετίας «The Artist», είναι μοντέρνο μιούζικαλ φτιαγμένο με παλιά υλικά από το χθες. Εχει τον εκρηκτικό ρυθμό του νεαρού σκηνοθέτη Ντάμιεν Σαζέλ (η ανακάλυψη των προπέρσινων Οσκαρ, για το «Χωρίς μέτρο» με το οποίο πρωτοεμφανίστηκε), τον δυναμισμό και τη γοητεία των δύο πρωταγωνιστών του, της Εμα Στόουν και του Ράιαν Γκόσλινγκ, αλλά και μια διάχυτη νοσταλγία για το χρωματικό κοντράστ του τεχνικολόρ και την εποχή του «Επαναστάτη χωρίς αιτία». Η μουσική του Τζάστιν Χούρβιτζ, που αποτελεί ραχοκοκαλιά του φιλμ, φέρνει τζαζ αίσθηση στις εικόνες – το τραγούδι «City of Stars» είναι ό,τι καλύτερο έχει γραφεί τα τελευταία χρόνια για τον κινηματογράφο.
Το «La La Land» είναι η ιστορία ενός παραμυθένιου έρωτα, ανάμεσα σε έναν πιανίστα και και μια ηθοποιό, που έχει ένα συνηθισμένο τέλος. Ενα love story χωρισμένο σε τέσσερα κεφάλαια, όσες και οι εποχές του χρόνου. Ο Σεμπάστιαν, που ονειρεύεται ένα δικό του τζαζ κλαμπ, και η Μία, που τρέχει από οντισιόν σε οντισιόν αλλά δεν σταυρώνει ρόλο, γνωρίζονται επεισοδιακά σε ένα μποτιλιάρισμα σε έναν περιφερειακό του Λος Αντζελες. Θα ξανασυναντηθούν τυχαία, θα ερωτευτούν και θα κάνουν σχέδια για το μέλλον. Τα επαγγελματικά τους όνειρα όμως θα φέρουν σύννεφα στον ορίζοντα του τρελού έρωτά τους.
Το «La La Land» είναι υποψήφιο για 7 Χρυσές Σφαίρες.
Η «Κόκκινη χελώνα» (*****), του Ολλανδού σκηνοθέτη Μίκαελ Ντουντόκ ντε Βιτ, είναι ένα χειροποίητο animation, γαλλοϊαπωνικής συμπαραγωγής, γυρισμένο στα περίφημα στούντιο Ghibli του Χαγιάο Μιγιαζάκι. Απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες (δεν υπάρχουν διάλογοι, μόνον ήχοι και μουσική), θα επικοινωνήσουν όμως καλύτερα μαζί του οι ενήλικοι.
Ενας ναυαγός, που ξεβράστηκε σε ένα ερημονήσι, προσπαθεί απεγνωσμένα να επιστρέψει στον πολιτισμό. Φτιάχνει με πείσμα σχεδίες τη μία μετά την άλλη, τις οποίες όμως τσακίζει μια τεράστια κόκκινη χελώνα πριν προλάβουν να ανοιχτούν στο πέλαγος. Θυμωμένος επιτίθεται στη χελώνα, που τον έχει ακολουθήσει στη στεριά, και την επόμενη ημέρα αντικρίζει μια όμορφη γυναίκα μέσα στο καβούκι του αμφίβιου. Ο ναυαγός και η «χελώνα» θα γίνουν ζευγάρι και θα αποκτήσουν γιο. Το παιδί θα μεγαλώσει και θα κυριευτεί από την επιθυμία να ταξιδέψει στον ωκεανό.
«Είχα την ιδέα ενός άνδρα σε ένα έρημο νησί, δεν με ενδιέφερε όμως να αφηγηθώ μια ιστορία επιβίωσης», λέει σε συνέντευξή του ο Ντουντόκ ντε Βιτ. Η «Κόκκινη χελώνα» είναι ένα κινηματογραφικό ποίημα, με ονειρικό ρυθμό, για μεταμορφώσεις και για επάλληλους κύκλους της ζωής.
Η «Κρυφή ομορφιά» (**) δεν είναι αυτό που θα περιμέναμε από μια χολιγουντιανή ταινία στην οποία παρελαύνουν μεγάλοι σταρ: Γουίλ Σμιθ, Εντουαρντ Νόρτον, Κίρα Νάιτλι, Κέιτ Γουίνσλετ, Ελεν Μίρεν. Ενας επιτυχημένος διαφημιστής αποφασίζει να παρατήσει τα πάντα μετά τον θάνατο της κορούλας του. Η κίνησή του όμως θα ’ναι καταστροφική για την εταιρεία του. Οι στενοί συνεργάτες του (που είναι και φίλοι του) προσπαθούν να βρουν λύση. Ο Ντέιβιντ Φράνκελ («Ο διάβολος φοράει Prada») ναυαγεί μαζί με το μελόδραμα σε ρηχά νερά.
Η άνευρη «Ρόζα της Σμύρνης» (*) του Γιώργου Κορδέλλα βασίζεται στο βιβλίο του Γιάννη Γιαννέλλη-Θεοδοσιάδη «Ισμαήλ και Ρόζα». Προβάλλονται επίσης τα animation «Η μπαλαρίνα και ο μικρός εφευρέτης» (**), με φόντο το Παρίσι του 19ου αιώνα, και το «Bαϊάνα», που μας ταξιδεύει σε πελάγη και νησιά της Ωκεανίας.