Δεκατρείς Αφρικανοί χορευτές, άντρες και γυναίκες, εισβάλλουν στη σκηνή της Πειραιώς 260 φορώντας tutus. Η γνωστή μελωδία του φινάλε της Λίμνης των Κύκνων του Τσαϊκόφσκι παίζει και οι χορευτές ξεσπούν σε μια έκρηξη δυναμικών κινήσεων. Η Ντάντα Μαζίλο, Νοτιοαφρικανή χορεύτρια και χορογράφος που παρουσίασε την πρώτη ξένη παραγωγή του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών (7, 8, 9/6, παράλληλα με το Opus της ομάδας Circa) μας κέρδισε από τα πρώτα λεπτά. Εως το τέλος της παράστασης που διήρκεσε γύρω στη μία ώρα παρακολουθήσαμε σχεδόν ακίνητες, εγώ και η οχτάχρονη κόρη μου, μια Λίμνη των Κύκνων που ξέφευγε μακράν από τη γνωστή εκδοχή της αγάπης μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας-κύκνου. Η ανατροπή η οποία φοβόμουν (σε σχέση με τη συνοδό μου που παρακολουθούσε την πρώτη της Λίμνη) ήταν τόσο φρέσκια και πρωτότυπη στην απόδοσή της που έδιωξε κάθε επιφύλαξη. Φύγαμε «πετώντας» προς το πούλμαν που περίμενε έως τις 10.30 όσους θεατές κατευθύνονταν προς Ομόνοια ή Σύνταγμα με τον πολύ «ευγενικό οδηγό» όπως χαρακτηρίστηκε.
Ηταν όλα διαφορετικά. Οι γονείς του πρίγκιπα Ζίγκφριντ επιλέγουν για γυναίκα του γιου τους την Οντέτ. Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι πως ο Ζίγκφριντ είναι ερωτευμένος με έναν αρσενικό κύκνο, τον Οντίλ. Οταν το μαθαίνουν οι γονείς του παθαίνουν «κρίση» (αναρωτιούνται «τι θα πει ο κόσμος» και «γιατί να συμβεί αυτό σ’ εμάς»). Εν τω μεταξύ ο Οντίλ διεκδικεί τον εραστή του και ο Ζίγκφριντ αναγκάζεται να αποφασίσει ποιον από τους δύο (Οντέτ ή Οντίλ). Τελικά δεν διαλέγει κανέναν… Οι μουσικές που επέλεξε η Ντάντα Μαζίλο, η οποία χόρεψε τον ρόλο της Οντέτ, είναι καταπληκτικές. Τσαϊκόφσκι (Λίμνη των Κύκνων), Στιβ Ράιχ, Rene Avenant, Σαιν Σανς (Ο θάνατος του κύκνου) και Αρβο Παρτ για το συγκινητικό φινάλε όταν η Οντέτ, ο Οντίλ και οι υπόλοιποι κύκνοι γυμνοί από τη μέση και πάνω, αυτοκτονούν από θλίψη…