Μια παράσταση μουσικής και χορού για παιδιά, η πρώτη του Φεστιβάλ Αθηνών, η οποία εγκαινιάζει ένα θαυμαστό είδος θεάματος που τόσο μας λείπει στην Ελλάδα. Η «Πετρόσουπα», λοιπόν, του συνθέτη Στάθη Γυφτάκη που παρουσιάζεται αύριο στην Πειραιώς 260 επισήμως τιτλοφορείται «ένα μουσικό παραμύθι για ορχήστρα, χορωδία και αφηγητή». Παρόλα αυτά πρωταγωνιστής είναι ο χορός!
Η παράσταση αυτή φτιάχτηκε όπως και η πετρόσουπα του κινέζικου λαϊκού μύθου, από μια συντροφιά παιδιών και μεγάλων: τον συνθέτη Στάθη Γυφτάκη, τους μαθητές του Ωδείου Καλαμάτας, την εικαστικό Αιμιλία Μπαντούνα και τα παιδιά του εργαστηρίου «Μπλε Τελεία», τον χορογράφο Δημήτρη Σωτηρίου (sinequanon) και τη Λίλλυ Τριαντάρη που έγραψε τους στίχους. Στην Πειραιώς αύριο θα δοθούν δύο παραστάσεις, στις 6.30 μ.μ. και στις 8 μ.μ. Καθώς πρόκειται κατά κύριο λόγο για μια καλαματιανή παραγωγή εννοείται πως θα παρουσιαστεί στην Καλαμάτα και μάλιστα ως φινάλε του φετινού 20ού Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας στο Αμφιθέατρο Κάστρου (24/7), ώστε ο ευωδιαστός ατμός από το τσουκάλι της «Πετρόσουπας» να φτάσει έως το τελευταίο σπίτι της πόλης, μεταφέροντας το ιδιαίτερο άρωμά της, αυτό της προσφοράς και της αλληλεγγύης.
Πάντως η πρόταση στο Φεστιβάλ Αθηνών για την παρουσίαση μιας παράστασης για παιδιά ήρθε από την Πηνελόπη Ηλιάσκου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Κέντρου Μελέτης Χορού Ισιδώρας και Ραϋμόνδου Ντάνκαν.
Ερμηνευτές της «Πετρόσουπας» είναι ο Δημήτρης Σωτηρίου, ο Αλέξης Τσιάμογλου και η Καλλιόπη Σφήκα καθώς και η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων, η Παιδική-Εφηβική Χορωδία και το Γυναικείο Φωνητικό Σύνολο «Μελίφωνον» του Δημοτικού Ωδείου Καλαμάτας.
Ο Χοκ, ο Λοκ και ο Σο διασχίζουν μια ορεινή χώρα και προσπαθούν να μάθουν τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Ο δρόμος τους θα τους φέρει σ’ ένα χωριό όπου οι κάτοικοί του ζουν μέσα στον φόβο, έχουν συνέχεια κλειστά τα παραθύρια τους και ολοσκότεινα τα δωμάτιά τους. Κι αυτό γιατί πριν από κάποια χρόνια, κάποιοι τους είχαν επιτεθεί και τους είχαν βασανίσει. Από τότε ο καθένας από αυτούς βλέπει με δυσπιστία όχι μόνο τον κάθε ξένο που έρχεται στα μέρη τους, αλλά ακόμα και τον ίδιο τον γείτονα του. Αυτή είναι η ιστορία. Οταν γύρω από μια τεράστια χύτρα, ένα ολόκληρο χωριό μαθαίνει πως μια σούπα «από πέτρες» μπορεί να θρέψει σώμα και ψυχή…