Στον μικροσκοπικό χώρο του Arroyo Nuevo στον Κεραμεικό, μια αίθουσα χορού που μεταμορφώνεται με τον πιο αδιόρατο όμως μαγικό τρόπο σε σκηνή θεάτρου, θα δούμε φέτος τη νέα παράσταση του χορευτή και χορογράφου Σταύρου Λίτινα. Μετά την πολυσυζητημένη, ερωτική «Δεσποινίς Τζούλια» που χόρευε φλαμένκο, ανυπομονούμε για την αποψινή πρεμιέρα του «Κουαρτέτου» του Μίλερ, έργου βασισμένου στις «Επικίνδυνες σχέσεις» του Λακλό, πάλι μέσα από το πρίσμα και το πάθος του φλαμένκο.
Ο έρωτας και τα παιχνίδια εξουσίας μοιάζουν να είναι μια εμμονή στο καλλιτεχνικό έργο του Λίτινα, ο οποίος μας εξηγεί τους λόγους που επέλεξε ξανά μια παράσταση η οποία εξερευνά τις σχέσεις των φύλων.
«Πρόκειται για ένα παιχνίδι στρατηγικής μέχρι θανάτου δίχως φραγμούς και όρια, που συνειρμικά με παραπέμπει στο πολιτικό σκηνικό που ζούμε», λέει και συμπληρώνει πως ο προσχεδιασμένος τρόπος που δρουν τα συγκρουόμενα πρόσωπα, η υστεροβουλία, αλλά και η υποκρισία τους, ως αποτέλεσμα μιας ισχυρά οργανωμένης σαθρής κοινωνίας, δίνει στο έργο πολιτικές διαστάσεις. «Ο Χάινερ Μίλερ πατάει πάνω στο γνωστό επιστολογραφικό μυθιστόρημα “Επικίνδυνες σχέσεις” του Λακλό και το συμπυκνώνει κρατώντας μόνο τους δύο βασικούς χαρακτήρες του Υποκόμη ντε Βαλμόν και της Μαρκησίας ντε Μερτέιγ. Τα πρόσωπα του Μίλερ φέρουν τη μελαγχολία και την πικρία της φθοράς ενός κόσμου σε παρακμή. Από πλήξη μεταμφιέζονται από εξουσιαστές σε εξουσιαζόμενους, αφηγούμενοι τα κατορθώματά τους, προσπαθώντας μάταια να αισθανθούν. Και είναι αυτή ακριβώς η ανικανότητά τους να αισθανθούν που τους οδηγεί σε ένα παιχνίδι υποταγής και ταπείνωσης, σε ένα παιχνίδι εξόντωσης».
«Ο έρωτας δεν είναι εμμονή, γιατί όλα τα θέματα έχουν αποχρώσεις», τονίζει ο Σταύρος Λίτινας και εξηγεί ότι ναι μεν υπάρχει ένας κοινός άξονας, όμως το Κουαρτέτο πάει ένα βήμα πιο κάτω, γιατί εδώ το έγκλημα είναι προμελετημένο, οι θύτες έχουν πλήρη συνείδηση και έλεγχο των πράξεών τους που αγγίζει τα όρια της διαστροφής. «Ανάλογα με τον τρόπο που προσεγγίζεις ένα θέμα, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση οι σχέσεις εξουσίας, έρχεσαι αντιμέτωπος με διαφορετικά ζητούμενα. Δεν είναι τυχαίο που το μεγαλύτερο μέρος της λογοτεχνίας κινείται στο δίπολο έρωτας – θάνατος. Ο έρωτας έχει πολλά πρόσωπα και αυτό είναι κάτι που οι δύο βασικοί χαρακτήρες του έργου το έχουν ανάγει σε επιστήμη.
Το φλαμένκο
Ενα από τα μοναδικά χαρακτηριστικά της δουλειάς του Σταύρου Λίτινα είναι η χρήση του φλαμένκο σαν εργαλείο, όχι με διάθεση φολκλόρ. «Είναι ένας χορός που διεγείρει την ακοή», επισημαίνει. «Ο έντονος ρυθμός, οι απότομες ρωγμές σιωπής και ακινησίας, οι παλμικοί κραδασμοί και γενικά το σύνολο της υλικής αναταραχής συστήνουν μια γλώσσα αμιγώς θεατρική. Μια γλώσσα που μας βοηθά να προσλαμβάνουμε ερεθίσματα με την πίσω όψη του μυαλού, με τη ράχη του σώματος, μέσω ενός νευρικού μαγνητισμού που ξυπνάει τη φαντασία και τις αισθήσεις. Στη συγκεκριμένη παράσταση χρησιμοποιώ τον χορό φλαμένκο σε μια πιο εμπλουτισμένη μορφή, προκειμένου να υπηρετήσει σκηνικά το έργο. Αφαιρώ εξ ολοκλήρου τη μουσική φλαμένκο όχι γιατί δεν πιστεύω στη δύναμή της, αλλά επειδή θεωρώ πιο κατάλληλη την κλασική, προκειμένου να αποδοθούν οι λεπτές αποχρώσεις των σκηνών. Εξάλλου η πολυπλοκότητα της σύνθεσης ενός κλασικού κομματιού με οδηγεί ασυναίσθητα στην πολυδιάστατη και “εξευγενισμένη” ιδιοσυγκρασία των προσώπων».
Στην παράσταση χορεύουν η Εύα Παρασκευοπούλου και ο Σταύρος Λίτινας.
Κάθε Σάββατο (9 μ.μ.) και Κυριακή (8 μ.μ.). Μ. Αλεξάνδρου 128, Κεραμεικός, τηλ. 210-34.69.575.