07.50
Ενα «μπαμπάααααααα» και ένα «μπα-μπά», το πρώτο δυνατό και σίγουρο, το δεύτερο προσφάτως αρθρωμένο και απόρροια του πιο γλυκού μιμητισμού της «σοφίας» του πρώτου, είναι συνήθως οι πρώτοι ήχοι της μέρας μου. Σκέφτομαι ότι και μόνο αυτό, κόντρα σε όλα, αρκεί για να με κάνει ευτυχισμένο και δημιουργικό. Είναι σίγουρα το απολαυστικότερο ξυπνητήρι που ακούστηκε ποτέ και ευτυχώς σ’ εμάς ακούγεται σχεδόν πάντα σε ανθρώπινες ώρες! Split screen στο ημερολόγιο: από τη μία οι καθημερινές και από την άλλη τα Σαββατοκύριακα, αφιερωμένα όσο γίνεται εξ ολοκλήρου στο «μικρό και στο μεγάλο» (δεν θα μπορούσε να λείπει μια αναφορά στη Λιλιπούπολη στη φάση που είμαστε). Ας εστιάσουμε, όμως, σε μια τυχαία καθημερινή, χωρίς αυστηρό lockdown…
09.00
Η παράδοση των «τεμαχίων» στο σχολείο έχει ολοκληρωθεί (Κωδικός 4). Εχω βάλει το κλειδί στην πόρτα του μαγαζιού. Μικρή οικογενειακή επιχείρηση με ρούχα στο Παγκράτι, κοντά 50 χρόνια. Για τους φίλους ο Ομιλος Χουλιαρά(!). Ακόμα αντέχει αλλά αραιώσαμε επικίνδυνα στη Φρύνης, τον άλλοτε δεύτερο εμπορικότερο δρόμο της περιοχής.
10.00
Ανάλογα με τη δουλειά (συνήθως περιορισμένη, φροντίζει γι’ αυτό η τρέχουσα σφοδρή πραγματικότητα), τις παράπλευρες χαιρετούρες και το παρεπόμενο χασομέρι – κουβεντολόι με γνωστούς περαστικούς (Κωδικός 6), πρώτης και δεύτερης γενιάς (οικογενειακή επιχείρηση, γαρ), ξεκινάει το, τηρούμενο με όρους αυστηρής αυτοπειθαρχίας, ημερήσιο πολύωρο session (sic) διαβάσματος για τη διδακτορική μου διατριβή. Πραγματικά δύσκολα θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη in situ τοποθέτηση για την εκπόνηση μιας διατριβής που έχει τίτλο «Η Αθήνα ως μια σύγχρονη μεσογειακή μητρόπολη του 21ου αιώνα». Οσο κι αν με αποσυντονίζει, το κουβεντολόι των περαστικών ανάγεται σε μια ιδιότυπη βιωμένη αστική πρακτική, εμπνευστική και εν τέλει ευεργετική για την έρευνά μου. Το mise en scène του κέντρου της πόλης άλλωστε, έχει υπάρξει πηγή έμπνευσης διαχρονικά για όλες τις δραστηριότητές μου.
15.00
Παραλαβή «τεμαχίων» (Κωδικός 4). Λίγο παιχνίδι στην αυλή του σχολείου, περισσότερο παιχνίδι στο σπίτι.
17.00
Ξανά στον Ομιλο. Απογευματινή βάρδια. Συνήθως αφιερωμένη παράπλευρα στην «κουτσή» αυτό το διάστημα μουσική δραστηριότητα. Απαντήσεις σε συνεντεύξεις, καινούργια τραγούδια και σχέδια. Το νέο μου άλμπουμ «Κακή Φωτιά», το οποίο περιλαμβάνει μελοποιήσεις Ελλήνων ποιητών από τον Θοδωρή Καρέλλα έτυχε συγκινητικής υποδοχής. Ενα εμβόλιο αισιοδοξίας για όλους τους εμπλεκόμενους σ’ αυτό, εν αναμονή του άλλου, του κανονικού. Το δε τραγούδι «Ο γυρισμός του ξενιτεμένου», σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη, το οποίο ερμηνεύω μαζί με τον Μίλτο Πασχαλίδη, αποτελεί σαφώς μία από τις σημαντικότερες στιγμές της καλλιτεχνικής μου πορείας. Αντλήσαμε από την ασίγαστη φλόγα του ποιητικού λόγου και το ίδιο παροτρύνουμε να κάνουν οι αποδέκτες του έργου μας.
20.00
«Πάμε λοιπόν, ώρα για ύπνο. Αύριο πάλι παιχνίδια ξανά…», οι στίχοι του τραγουδιού «Καληνύχτα» από τη συλλογή παιδικών τραγουδιών «Τραγουμύθια και Παραγούδια» των αδελφικών συνεργατών από τους Kollektiva, Φάνη Μαργαρώνη και Γιώργου Θεοφάνους γίνονται συχνά το σάουντρακ για τη μεγάλη πορεία προς τα μικρά κρεβατάκια. Ενα από τα τραγούδια της συλλογής, τον «Φαταούλα», το τραγουδάω εγώ. Ιδιαίτερο, θεατράλε και απαιτητικό, King Crimson for kids, όπως το λέω. Στα παιδιά αρέσει πολύ. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει μεγαλύτερη καλλιτεχνική αυτοπραγμάτωση.
20.15
Σύντομη αλλά συστηματική σωματική άσκηση εντός σπιτιού. Στη συνέχεια κλεισμένο τραπέζι για επίσημο δείπνο για δύο στην… κουζίνα μας. Πάντα επιζητώ και απολαμβάνω τη συν-εστίαση και την επίδρασή της στην ουσιαστική ανθρώπινη επαφή. Τώρα ακόμα περισσότερο.
21.00
Μια τελική επαναφορά στο διάβασμα, αν το επιτρέπουν οι δυνάμεις και η διάθεση. Σκέψεις και προετοιμασίες για επόμενα πρότζεκτ και συνεργασίες. Κάποιες εξ αυτών είναι στο μυαλό μου εδώ και καιρό. «What better place than here, what better time than now», φώναζε πειστικότατα ο Zack de la Rocha παλιότερα και πόσες φορές κι αν με «έσπρωξε» να κάνω εκείνο το δύσκολο και προωθημένο τηλεφώνημα ή να μην ακυρώσω εν τω γεννάσθαι μια προκλητική ιδέα.
22.00
Υπό άλλες συνθήκες αυτή θα ήταν η ώρα που θα ξεκινούσε μια συναυλία στην οποία θα μπορούσα να είμαι παρών είτε πάνω είτε κάτω από τη σκηνή. Μου λείπουν και τα δύο οδυνηρά πολύ. Τώρα παρακολουθώ συναυλίες μόνο σε live streaming κάδρο ή πιο συχνά κάποια ταινία ή σειρά. Σινεφίλ ή pop culture, αντλώ συνειδητά και από τα δύο.
00.30
Εκτός απροόπτου, ώρα για ύπνο και για τα μεγάλα παιδιά. Είμαι πολύ άνετος με τον λίγο ύπνο αλλά με λίγο περισσότερο συντηρώ καλύτερα τις προϋποθέσεις για την καθημερινή «δικαίωση» της αλλόκοτης (σημάδια των καιρών και της ανάγκης) σφραγίδας μου: Ετοιμα ενδύματα – Μουσικοσυνθέτης – Ερευνητής.
Ενα εικοσιτετράωρο με τον τραγουδιστή Θανάση Χουλιαρά
3' 25" χρόνος ανάγνωσης
