Ενα μελλοντολογικό θρίλερ για την κατάληξη της Αθήνας έτσι όπως τη φαντάστηκε ένας λάτρης και κάτοικός της, ο σκηνοθέτης Βασίλης Μαυρογεωργίου. «Μπετονένια Παραλία» ο τίτλος του έργου που έγραψε, σκηνοθέτησε και παρουσιάζει εδώ και λίγες μέρες στο θέατρό του στο Παγκράτι το Skrow Theater, μια παράσταση σε μουσική του Φοίβου Δεληβοριά που προκαλεί. Βρισκόμαστε στο έτος 2088. Μια μπετονένια παραλία βρίσκεται στη θέση της πλατείας Ομονοίας και η Ακρόπολη είναι νησί! «Στην Μπετονένια Παραλία ακολουθούμε τον Μηνά. Εναν υπάλληλο του καθεστώτος που βασανίζεται από εφιάλτες» μας εξηγεί σε συνομιλία του με την «Κ» ο Βασίλης Μαυρογεωργίου. «Δεν έχει καμία πολιτική συνείδηση όπως και κανείς άλλος στην εποχή εκείνη. Σαν φυσική αντίδραση ένας δεύτερος εαυτός, ένας καθρέφτης αναλαμβάνει να του μπερδέψει τη ζωή».
Η πορεία της ιστορίας είναι διαρκώς καθοδική. Με ελάχιστα ψήγματα ελεύθερης βούλησης, ο Μηνάς κατρακυλά διαρκώς χάνοντας ό,τι έχει. Τη δουλειά του, το σπίτι του. Καταλήγει στα υπόγεια βαθιά κάτω από την πόλη, μαζί με μια γυναίκα που ήταν για έναν αιώνα παγωμένη στο μουσείο, για να καταλάβει ότι δεν υπάρχει ούτε μια μικρή γωνία στον κόσμο που να μπορεί να σταθεί και να υπάρξει ελεύθερος. «Ο φουτουρισμός και μάλιστα ο δυστοπικός πάντα με γοήτευε», επισημαίνει ο Βασίλης Μαυρογεωργίου. «Από τα κόμικς του Enki Billal και των Moebius & Jodorowsky. Από ταινίες όπως το Alfaville, το Farenheit 451, το Blade Runner. Είναι ένα ρεύμα που δεν μιλάει φυσικά για το μέλλον, αλλά για μια φρικιαστική προέκταση του τώρα. Προσπαθεί μέσω της υπερβολής να φέρει στην επιφάνεια όσα η αστική ανάγκη για γαλήνη, η φυσική τάση του ανθρώπου για βόλεψη και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας προσπαθούν να κατευνάσουν».
Τα σκηνικά υπογράφει ο Κων. Ζαμάνης, τα κοστούμια η Βασιλική Σύρμα, τους φωτισμούς η Στέλλα Κάλτσου. Στην παράσταση υπάρχει εκτεταμένη χρήση του βίντεο. Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου δίνει ως παράδειγμα τη σκηνή «όπου ο γονείς του ήρωα δεν προλαβαίνουν να φάνε μαζί του και στέλνουν στο εστιατόριο δύο βιντεοκορμιά»! Τον ρωτάω να μου πει πώς θα ήθελε να είναι η Αθήνα… «Θα μου άρεσε πολύ η Αθήνα να έμοιαζε περισσότερο με το Κίεβο. Αν ο κόσμος ήταν η “φάρμα των ζώων” οι Ουκρανοί θα ήταν λιοντάρια και τίγρεις, ενώ οι Ελληνες πρόβατα, κότες και ύαινες».