Μια σύγχρονη εκδοχή της Ηλέκτρας του Σοφοκλή, η μόνη παράσταση του φετινού καλοκαιριού που πραγματοποιεί θερινή σεζόν στην Αθήνα και απευθύνεται σε Ελληνες και ξένους παρουσιάζοντας το έργο με υπέρτιτλους σε πέντε γλώσσες. Είναι μια θεατρική είδηση που ενδιαφέρει πολλούς: το ανέβασμα της Ηλέκτρας στο «Σύγχρονο Θέατρο» στο Γκάζι με μια ομάδα ταλαντούχων νέων ηθοποιών υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Δημήτρη Ξανθόπουλου. «Η ιδέα να παρουσιάσουμε το έργο σε δύο γλώσσες ανά ημέρα ήταν των ανθρώπων της εταιρείας θεάτρου Λόγος που ανέλαβε και την υποστήριξη του ανεβάσματος» εξηγεί σε συνομιλία του με την «Κ» ο Δημήτρης Ξανθόπουλος. «Ευχή μας είναι να ενδιαφερθούν οι επισκέπτες, καθώς και όσοι έχουν τη δυσκολία της γλώσσας, οι μη ελληνόφωνοι μόνιμοι κάτοικοι της πόλης μας» προσθέτει. «Για μας είναι μια δυνατότητα, να μπορούμε να δείξουμε τη δουλειά μας και σε αυτό το κομμάτι του κοινού, που σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν αποκλεισμένο. Είναι πολύ προκλητικό να βλέπουμε πώς αυτοί αντιλαμβάνονται και εισπράττουν τη δουλειά μας».
Οι παραστάσεις έχουν ξεκινήσει και παρουσιάζονται κάθε Πέμπτη (αγγλικά, γαλλικά), Παρασκευή (αγγλικά, ρώσικα), Σάββατο (αγγλικά, γερμανικά) και Κυριακή (αγγλικά, ισπανικά) στις 9.30 μ.μ.
Τα πρόσωπα
«Το τρομερά ενδιαφέρον πέρα από το ίδιο το έργο, τη δομή και τα ερωτήματα που θέτει είναι πως ζωντανεύουν αυτοί οι μύθοι» επισημαίνει ο Δημήτρης Ξανθόπουλος. «Πως αυτή η ιστορία που είναι γνωστή σε όλους αναπαρίσταται. Εδώ έχουμε ένα έργο που στην έναρξή του ο Παιδαγωγός και ο Ορέστης αποκαλύπτουν ό,τι πρόκειται να δούμε στη συνέχεια. Αυτό μας απασχόλησε πολύ. Με κάποιο τρόπο η ιστορία της Ηλέκτρας δεν είναι το ενδιαφέρον. Το ενδιαφέρον είναι πως όλα τα πρόσωπα μοιάζουν να είναι εγκλωβισμένα σε έναν ρόλο, σε μια ταυτότητα από την οποία δεν μπορούν να αποδράσουν».
Ο λόγος γίνεται δράση σ’ αυτήν την τραγωδία και είναι ο ίδιος που καθυστερεί την πραγματοποίηση του έργου (δολοφονία Κλυταιμνήστρας). Θα χρειαστεί ένα ψέμα, ένας σκηνοθετημένος θάνατος του Ορέστη για να περάσουν οι ήρωες στην πράξη όταν πια τα λόγια δεν θα έχουν νόημα. Ηλέκτρα: «Μόνη λοιπόν. Μ’ αυτό μου το χέρι ό,τι κάνω – αλλά θα το κάνω». Για να αποκορυφωθεί αυτή η συνθήκη του «θεάτρου μέσα στο θέατρο» με τη σκηνή της αναγνώρισης που έχει σαν επίκεντρο μια κενή τεφροδόχο, ένα άψυχο και άδειο αντικείμενο ικανό να κάνει τον Ορέστη να λυγίσει, να παρεκκλίνει από το σχέδιό του, να αποκαλυφθεί στην Ηλέκτρα.
«Αφιερώσαμε ένα μεγάλο κομμάτι από τις πρόβες μας προσπαθώντας να χτίσουμε ένα υπόβαθρο που θα μας επέτρεπε να δημιουργήσουμε μια κοινή αντίληψη για το έργο», καταλήγει ο σκηνοθέτης. «Προσπαθήσαμε να κάνουμε τον λόγο δραστικό, να δούμε πώς μπορούμε να μιλήσουμε με αυτό το κείμενο σήμερα. Αυτό για μένα είναι το μεγαλύτερο στοίχημα. Να μην αφορά η παράστασή μας ένα παρελθόν αλλά να συνδιαλέγεται με το παρόν».
Παίζουν οι Βάσω Καβαλιεράτου, Γιάννης Παπαδόπουλος, Μαρία Πανουργιά, Θανάσης Δόβρης και Κατερίνα Μαυρογεώργη. Η μετάφραση είναι του Γιώργου Χειμωνά, η φωνητική διδασκαλία της Ρηνιώς Κυριαζή, τα κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη, τα σκηνικά της Κλειώς Μπομπότη, η κίνηση του Ερμή Μαλκότση. Ευμολπιδών 45, Γκάζι, τηλ. 210 3464380.